[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:53  [CO  1.  53]  scet,  hominis  vero  confusionem.  Hac  ratione  hominum  studia  damnamus,  hoc  est,  quidquid  homo  habet  aut  agit  a  se  ipso,  maledictum  pronunciamus.  Caeterum  singulari  consolatione  fidelium  animi  nostra  doctrina  eriguntur,  qua  docentur  haec  bona  opera  sibi  a  Deo  dari  et  sua  esse;  quia  a  Deo  data  sint,  simul  Deo  accepta  esse,  ac  seipsos  in  his  placere,  non  quod  ita  merentur,  sed  quia  divina  bonitas  hoc  illis  precium  statuit.  Quin  potius  hoc  exigimus,  ut  nullum  quisquam  opus  tentet  aut  aggrediatur  sine  fide,  hoc  est,  nisi  certa  animi  fiducia  apud  se  definiat  Deo  placiturum.  Quid  illi?  Bona  quidem  opera  semper  in  ore  habent,  interim  sic  conscientias  instituunt,  ut  nunquam  confidere  ausint,  Deum  se  propitium  ac  faventem  suis  operibus  praebere.  Non  invitamus  ad [p. 96]  peccandum  homines,  cum  gratuitam  peccatorum  remissionem  affirmamus,  sed  tanti  esse  dicimus,  ut  nullo  nostro  bono  pensari  possit,  itaque  nunquam  impetrandam,  nisi  gratuita  foret.  Porro,  nobis  quidem  gratuita  est,  Christo  non  item,  cui  tam  magno  constitit,  nempe  suo  sacratissimo  sanguine,  ultra  quem  nullum  satis  dignum  precium  fuit,  quod  Dei  iustitiae  solveretur.  Haec  cum  docentur,  admonentur  homines,  se  toties  sacratissimum  illum  sanguinem  effundere,  quoties  peccant.  Ad  haec,  dicimus  eam  esse  foeditatem  nostram,  quae  nisi  huius  purissimi  sanguinis  fonte  nunquam  eluatur.  Haec  qui  audiunt,  si  quid  Dei  habent,  quomodo  non  horreant  se  in  lutum  provolvere,  quo  huius  fontis  puritatem,  quantum  in  se  est,  inquinent?  Lavi  pedes  meos,  inquit  fidelis  anima  apud  Salomonem  (Cant.  5),  quomodo  rursum  inquinabo  illos?  Nunc  palam  est,  utri  viliorem  peccatorum  remissionem  faciant.  Illi  Deum  frivolis  suis  satisfactionibus,  hoc  est,  stercoribus  placari  nugantur,  nos  graviorem  esse  peccati  noxam  asserimus,  quam  quae  tam  levibus  nugis  expietur;  maiorem  esse  Dei  offensam,  quam  quae  his  nihili  satisfactionibus  remittatur;  hanc  solius  Christi  sanguinis  praerogativam  [OS  66]  esse.  Non  abducimus  hominum  animos  ab  affectu  bene  agendi,  cum  illis [p. 97]  merendi  opinionem  tollimus.  Nam  quod  aiunt,  nullam  fore  curam  bene  instituendae  vitae,  nisi  spe  mercedis  proposita,  tota  via  errant.  Si  enim  hoc  tantum  agitur,  ut  homines  mercedem  spectent,  cum  Deo  serviunt,  et  illi  suas  operas  locent  aut  vendant,  parum  proficitur.  Gratis  coli  vult,  gratis  amari;  hunc,  inquam,  cultorem  probat,  qui  praecisa  omni  spe  recipiendae  mercedis,  colere  tamen  eum  non  desinat.  Porro  si  incitandi  sunt  homines  ad  bona  opera,  nemo  poterat  acriores  stimulos  admovere,  quam  admovet  Paulus,  cum  ait  (Rom.  6),  nos  cum  Christo  resurrexisse,  ut  iustitiae  vivamus;  cum  offerri  praecipit  (Rom.  12)  corpora  nostra  hostiam  viventem,  sanctam,  Deo  placentem;  cum  praecipit  (Eph.  4),  ut  postquam  unum  corpus  Christi  sumus,  mutuis  officiis  testemur,  nos   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci