6:528
de
causa,
et
sententiam
tulisse
narrant,
qua
et
hominem
et
doctrinam
damnaverint,
ut
suum
exemplum
ipse,
nisi
suis
partibus
deesse
velit,
imitetur.
Atque
haec
quidem
tum
fiebant,
quum
in
sana
doctrina
consentientes
adhuc
essent
inter
[pag.
131]
se
ecclesiae.
Nunc
ergo,
quum
omnia
inclinent
ad
ruinam,
nisi
celeriter
succurratur,
quid
ab
eorum
pendeamus
consensu,
qui
nullum
non
movent
lapidem,
ut
Dei
veritatem,
quam
profligarunt,
impediant,
quominus
iterum
emergat?
Erat
Ambrosio
sua
aetate
cum
Auxentio
certamen
de
primario
fidei
nostrae
capite,
hoc
est,
de
divinitate
Christi.
Favebat
Auxentii
partibus
Imperator.
Neque
tamen
ad
generale
concilium
provocat
hoc
obtentu,
quasi
alibi
tantam
causam
finiri
sit
nefas:
sed
tantum
postulat,
ut
quia
fidei
sit
quaestio,
in
ecclesia
coram
populo
disputetur.l)
Quorsum
etiam
synodi
provinciales,
quae
bis
olim
quotannis
ex
more
habebantur,
nisi
ut
de
iis,
quae
emerserant,
inter
se
consultarent
episcopi?
sicut
et
canon
synodi
Chalcedonensis
decimus
nonus
continet.
Iubet
antiquum
institutum,
bis
quotannis
convenire
uniuscuiusque
provinciae
episcopos.
Hoc
synodus
Chalcedonensis
interpretatur
fieri
debere,
ut
si
qua
emerserint
corrigantur.
Isti
quae
omnibus
nota
sunt,
et
doctrinae
et
morum
vitia,
ullo
modo
attingi
fas
esse
negant,
donec
ad
universale
concilium
ventum
fuerit.
Quin
etiam
hoc
ipso
subterfugio
Palladius
et
Secundianu&
4
2)
Ariani,
concilium
Aquileiense
repudiabant,
quod
plenum
ac
generale
non
esset.
Abesse
orientales
omnes
episcopos,
occidentalium
etiam
paucos
comparere.
Et
certe,
ex
italicis
quoque
vix
dimidia
pars
convenerat.
Romanus
episcopus
neque
venerat
ipse,
neque
aliquem
miserat
ex
suis
presbyteris,
qui
suo
nomine
interesset,
[pag.
132]
Ad
ista
omnia
respondet
Ambrosius
:
non
esse
novum
exemplum,
ut
synodum
agant
occidentales
episcopi,
quum
moris
semper
fuerit,
orientales
inter
se
convenire.
Prudenter
fecisse
pios
imperatores,
qui
concilium
indixerint
facta
omnibus
libera
veniendi
potestate,
nulla
vero
necessitate
imposita.
Venisse,
quibus
visum
fuerit:
quia
nemo
fuerit
prohibitus.
Quum
pergerent
in
suis
tergiversationibus
haeretici,
non
propterea
destiterunt
a
suo
proposito
sancti
patres.
Talibus
profecto
exemplis
non
prohibetur
Maiestas
tua,
Caesar,
quominus
ad
recolligendum
in
sanctam
concordiam
imperii
corpus
hac,
quae
se
ad
manum
offert,
ratione
utaris.
Quanquam
non
hoc
agunt
isti
nostri,
qui
procrastinandum
suadent,
sicut
iam
dictum
est,
ut
aliquantisper
differendo,
tandem
ecclesiae
consulatur:
sed
lucrum
modo
ex
mora
quaerunt.
Porro
satis
1)
Epist.
32.
2)
Secundinianus
1576
seqq.
|