37:527
527
PRAELECTIONES
528
ardore
impiae
cupiditatis
sic
abreptus
fuerit,
ut
sitim
sibi
ultro
accerseret,
nempe
longis
itineribus.
Quoniam
ergo
nihil
aliud
poscebat
Deus
a
populo,
nisi
ut
sibi
consuleret,
duplicatur
crimen,
quod
noluerit
tam
salubri
consilio
obtemperare.
Quemadmodum
dixi,
potuit
in
medium
efferri
probabilis
excusatio,
si
Deus
aliquid
durius
vel
asperius
exegisset
a
populo
illo.
Sed
quum
blande
et
suaviter
fovere
paratus
fuerit
in
optima
quiete,
nihil
potuit
esse
residuum
excusationis.
Et
ideo
sequitur,
Dixisti:
Desperatum
est:
Non.
Hic
ex
altera
parte
ostendit
propheta
quam
fuerit
contumax
ille
populus,
qui
proterve
reiecit
tam
amicas
et
blandas
admonitiones.
Primo
dicunt,
Actum
vel
desperatum
est
(nam
IMO
significat
desperare,
inde
passivum)
Desperatum
est:
nisi
placeat
vertere,
Fatigatio
est:
quod
etiam
non
male
conveniet,
hoc
sensu:
Satis
superque
me
temere
vexavi,
ut
lassitudo
ipsa
quiescere
suadeat.
Non,
concise
loquitur
propheta,
quo
melius
exprimat
praefractos
mores
illius
populi.
Quum
dicit
esse
desperatum,
perinde
est
ac
si
procul
repelleret
omnes
exhortationes.
Postea
adiungit,
Non
fiet
Nullum
verbum
hic
ponitur,
sed
ecliptica
oratio
plus
habet
efficaciae,
quemadmodum
dixi,
ad
exprimendam
ferociam
illius
populi.
Alio
sensu
expostulat
Isaias
cap.
57
(v.
10)
quod
non
dixerint,
Desperatum
est,
et
videntur
inter
se
pugnare
Isaias
et
Ieremias.
Nam
hic
noster
propheta
obiurgat
populum,
quia
dixerat,
Desperatum
est:
Isaias
aut,
quia
non
dixerit.
Sed
ubi
praecise
hoc
loco
respondent
Iudaei,
Desperatum
esse,
intelligunt
prophetas
ludere
operam,
quoniam
ipsis
decretum
sit
persequi
ad
extremum
quod
coeperunt.
Ergo
in
hoc
verbo
Desperatum
est,
notatur
ultima
pertinacia
populi,
quoniam
nullam
spem
resipiscentiae
superesse
ostendit,
quum
palam,
et
sine
ulla
ambage
dicit
rem
esse
peractam.
Isaias
autem
populum
obiurgat,
quoniam
non
dixerit
esse
desperatum,
hoc
est,
quoniam
non
agnoverit
longo
usu
se
convictum
esse
sultitiae.
Nam
quum
in
Aegyptum
saepe
cursitassent,
postea
in
Assyriam,
Dominus
re
ipsa
docuerat,
quam
essent
male
consulti:
debebant
igitur
ex
re
ipsa
colligere.
Dominum
frustrari
ipsos,
ut
resipiscerent.
Merito
itaque
Isaias
dicit
populum
nimis
stupidum
esse,
quod
pergat
semper
caeca
obstinatione,
et
non
sentiat
Deum
quodammodo
opponere
multa
obstacula,
ut
cogeret
ipsos
retrocedere,
et
abiicere
vanas
illas
spes,
quibus
se
ipsos
deceperant.
Nunc
videmus
optimum
esse
consensum
inter
duos
prophetas,
quamvis
loquendi
ratio
sit
diversa.
Ieremias
ergo
hic
populum
inducit
praecisis
verbis
loquentem,
ut
declaret
suam
pervicaciam.
Desperatum
est,
hoc
est,
Vos
prophetae
non
cessatis
nobis
aures
obtundere,
sed
vanus
est
atque
irritus
labor
vester:
hoc
enim
nobis
est
semel
decretum,
neque
poterimus
unquam
revocari.
Quid
|