[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


37:526  Haec  prophetae  sententia  quoniam  concisa  est,  ob  brevitatem  posset  videri  obscura  primo  intuitu.  Sed  hoc  simpliciter  intelligit,  non  potuisse  insanum  illum  populum  ullis  modis  corrigi,  quamvis  tentaret  Deus  per  suos  prophetas  sedare  illam  intemperiem,  qua  rapiebatur  post  idola  et  superstitiones.  Hic  ergo  priore  membro  refert  Deus  qualiter  se  gesserit  cum  populo  illo.  Huc  enim  tendebant  omnes  conciones  propheticae,  ut  populus  quiesceret  sub  praesidio  Dei.  Sed  aliis  verbis  utitur,  Prohibe,  inquit,  pedem  tuum  a  discalceatione,  et  guttur  tuum  a  siti.  Currebant  enim  quoties  instabat  aliquid  periculi,  nunc  in  Aegyptum,  nunc  in  Assyriam,  quemadmodum  vidimus.  Conqueritur  Deus  de  illorum  amentia,  quod  non  obediverint  sanis  consiliis  et  salutaribus.  Nam  si  iussisset  Deus  illos  vel  orientem  versus,  vel  occasum  discurrere,  poterant  excipere,  iter  illud  sibi  fore  nimis  molestum:  sed  simpliciter  iubebat  illos  manere  quietos  et  tranquillos.  Qualis  igitur  fuit  ista  dementia,  non  posse  exspectare  sedatis  animis  auxilium  Dei,  sed  se  fatigare,  et  quidem  absque  aliquo  profectu?  Idem  fere,  sed  aliis  verbis  dicit  Isaias.  Nam  expostulat  cum  illis,  quod  nullam  lassitudinem  refugerunt,  quum  tamen  possent  Dei  manu  protegi,  et  non  ita  satagere.  Nunc  ergo  tenemus  prophetae  consilium.  Nam  primum  ostendit  Deus  populum  fuisse  admonitum,  et  quidem  in  tempore:  sed  ita  fuisse  occupatum  perversis  suis  consiliis,  ut  nullas  propheticas  voces  audire  sustinuerit.  Haec  fuit  summa  ingratitudo,  quod  non  potuerit  domi  quiescere,  sed  maluerit  suscipere  summos  et  asperrimos  labores  absque  ullo  fructu:  quemadmodum  etiam  alio  loco  dicit  Isaias  (30,  15),  Haec  vestra  quies,  et  noluistis.  Nemo  est  qui  non  appetat  otium  et  pacem:  imo  fatentur  omnes  hoc  esse  summum  bonum,  quod  naturaliter  omnes  expetunt.  Dicit  nunc  propheta  repudiatum  fuisse  a  populo  israelitico.  Sequitur  ergo  prorsus  fuisse  clementem,  quia  oblitus  fuerit  naturalis  desiderii,  quod  ingenitum  est  cunctis  mortalibus.  Hic  ergo  non  docet  propheta  simpliciter,  sed  reducit  in  memoriam  Iudaeis  quod  ante  audierant  ab  Isaia,  a  Michea  etiam,  et  ab  aliis  omnibus  prophetis.  Nam  saepe  Deus  hortatus  fuerat,  ut  quieti  manerent:  nunc  propheta  invehitur  in  illam  ingratitudinem,  quod  intemperies  illos  abripuerit,  atque  ita  respuerint  oblatum  sibi  Dei  beneficium,  quod  tamen  erat  singulare.  Sciamus  ergo  prophetam  hic  referre  quod  alii  priores  docuerant  :  Prohibe,  inquit,  pedem  tuum  a  discalceatione:  Alii  vertunt  a  nuditate,  quod  calceos  suos  longis  itineribus  detererent.  Sed  potius  existimo  hoc  debere  referri  ad  communem  usum.  Solebant  enim  iter  facere  discalceati.  Prohibe  ergo  pedem  tuum  a  discalceatione,  et  guttur  tuum  a  siti.  Scimus  sitim  esse  molestissimam  hominibus.  Propheta  igitur  hic  castigat  populi  dementiam,  quod  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci