37:526
Haec
prophetae
sententia
quoniam
concisa
est,
ob
brevitatem
posset
videri
obscura
primo
intuitu.
Sed
hoc
simpliciter
intelligit,
non
potuisse
insanum
illum
populum
ullis
modis
corrigi,
quamvis
tentaret
Deus
per
suos
prophetas
sedare
illam
intemperiem,
qua
rapiebatur
post
idola
et
superstitiones.
Hic
ergo
priore
membro
refert
Deus
qualiter
se
gesserit
cum
populo
illo.
Huc
enim
tendebant
omnes
conciones
propheticae,
ut
populus
quiesceret
sub
praesidio
Dei.
Sed
aliis
verbis
utitur,
Prohibe,
inquit,
pedem
tuum
a
discalceatione,
et
guttur
tuum
a
siti.
Currebant
enim
quoties
instabat
aliquid
periculi,
nunc
in
Aegyptum,
nunc
in
Assyriam,
quemadmodum
vidimus.
Conqueritur
Deus
de
illorum
amentia,
quod
non
obediverint
sanis
consiliis
et
salutaribus.
Nam
si
iussisset
Deus
illos
vel
orientem
versus,
vel
occasum
discurrere,
poterant
excipere,
iter
illud
sibi
fore
nimis
molestum:
sed
simpliciter
iubebat
illos
manere
quietos
et
tranquillos.
Qualis
igitur
fuit
ista
dementia,
non
posse
exspectare
sedatis
animis
auxilium
Dei,
sed
se
fatigare,
et
quidem
absque
aliquo
profectu?
Idem
fere,
sed
aliis
verbis
dicit
Isaias.
Nam
expostulat
cum
illis,
quod
nullam
lassitudinem
refugerunt,
quum
tamen
possent
Dei
manu
protegi,
et
non
ita
satagere.
Nunc
ergo
tenemus
prophetae
consilium.
Nam
primum
ostendit
Deus
populum
fuisse
admonitum,
et
quidem
in
tempore:
sed
ita
fuisse
occupatum
perversis
suis
consiliis,
ut
nullas
propheticas
voces
audire
sustinuerit.
Haec
fuit
summa
ingratitudo,
quod
non
potuerit
domi
quiescere,
sed
maluerit
suscipere
summos
et
asperrimos
labores
absque
ullo
fructu:
quemadmodum
etiam
alio
loco
dicit
Isaias
(30,
15),
Haec
vestra
quies,
et
noluistis.
Nemo
est
qui
non
appetat
otium
et
pacem:
imo
fatentur
omnes
hoc
esse
summum
bonum,
quod
naturaliter
omnes
expetunt.
Dicit
nunc
propheta
repudiatum
fuisse
a
populo
israelitico.
Sequitur
ergo
prorsus
fuisse
clementem,
quia
oblitus
fuerit
naturalis
desiderii,
quod
ingenitum
est
cunctis
mortalibus.
Hic
ergo
non
docet
propheta
simpliciter,
sed
reducit
in
memoriam
Iudaeis
quod
ante
audierant
ab
Isaia,
a
Michea
etiam,
et
ab
aliis
omnibus
prophetis.
Nam
saepe
Deus
hortatus
fuerat,
ut
quieti
manerent:
nunc
propheta
invehitur
in
illam
ingratitudinem,
quod
intemperies
illos
abripuerit,
atque
ita
respuerint
oblatum
sibi
Dei
beneficium,
quod
tamen
erat
singulare.
Sciamus
ergo
prophetam
hic
referre
quod
alii
priores
docuerant
:
Prohibe,
inquit,
pedem
tuum
a
discalceatione:
Alii
vertunt
a
nuditate,
quod
calceos
suos
longis
itineribus
detererent.
Sed
potius
existimo
hoc
debere
referri
ad
communem
usum.
Solebant
enim
iter
facere
discalceati.
Prohibe
ergo
pedem
tuum
a
discalceatione,
et
guttur
tuum
a
siti.
Scimus
sitim
esse
molestissimam
hominibus.
Propheta
igitur
hic
castigat
populi
dementiam,
quod
|