25:524
qualis
ex
praesentis
rei
statu
concipi
poterat.
Sed
in
primis
expendere
convenit
eius
consilium.
Si
montem
sibi
dari
petiisset,
in
quo
occupando
nihil
fuisset
negotii:
difficilius
erat
impetrare.
Nunc
vero
rei
difficultate
proposita,
sibi
apud
Iosue
et
principes
favorem
conciliat:
quia
ubi
eius
voto
annuerint,
nihil
tamen
concedent,
nisi
arduum,
dubium,
et
periculosum
certamen
obeat.
Quum
ergo
sciret,
trepidare
et
expavescere
filios
Israel
ad
famam
gigantum
,
ex
eorum
opinione
loquitur,
quasi
de
re
perplexa
et
confusa.
Quod
ad
ipsum
attinet,
verba
clare
demonstrant,
quam
non
incerto
aut
vacillante
animo
quod
sibi
dictum
fuerat,
praesumpserit.
Expellam,
inquit,
eos
sicut
pronunciavit
Iehova.
Dicemusne
ubi
Dei
sententiam
profert,
eum
ambigere,
an
si
quod
promisit
facturus
sit
necne?
Certe
patet,
quo
maior
esset
impetrandi
facilitas,
tantum
monuisse
quanti
discriminis
esset
negotium.
Quanquam
Hebraeis
novum
non
est,
hac
voce
difficultatem
simpliciter
notare:
utcunque
nulla
diffidentia
inquietudine
animos
agitet.
Quantae
vero
molis
fuerit
expellere
gigantes
ex
ea
munitione,
inde
colligitur,
quod
non
nisi
mortuo
demum
Iosue
eos
aggredi
ausus
est
Caleb.
13.
Benedixit
ei.
Ita
bene
precatus
est,
ut
simul
gratularetur.
Nam
ad
exemplum
fuit
utile,
publice
eius
virtutem
celebrari,
qua
alii
ad
superandos
omnes
metus
incitarentur^
Perinde
enim
fuit,
ac
si
gigantes
ex
sublimi
despiceret.
Benedictio
igitur
Caleb
laudem
in
se
continet,
quae
ad
populum
exhortandum
valeat.
In
fine
capitis
dicitur,
nomen
Hebron
fuisse
Ciriath-Arba.
Ubi
notandum
est,
non
montem
ipsum
intelligi,
sed
primariam
urbem,
cuius
frequenter
occurrit
mentio
in
scriptura.
Sic
autem
dicitur
fuisse
cognominata
a
famosae
proceritatis
gigante:
quo
refellitur
eorum
commentum
qui
a
quatuor
patriarchis
illic
sepultis
sic
dictam
volunt,
Adam,
Abraham,
Isaac,
et
Iacob.
Patet
autem
Caleb
minime
consuluisse
praesenti
otio,
vel
domesticae
utilitati,
quando
ad
locum
sibi
datum
multis
post
annis
non
aspirat.
Quare
non
minus
totius
populi
interfuit,
quam
unius
privatae
familiae,
pro
singulari
beneficio
tribui,
quod
adhuc
ab
incomprehensibili
Dei
gratia
pendebat,
et
erat
in
mera
spe
reconditum.
Minus
etiam
debuit
odiosa
esse
donatio,
cuius
effectus
sine
incredibili
Dei
virtute
ratus
non
fuisset.
Nascitur
tamen
quaestio,
quum
Hebron
non
tantum
Levitis
cesserit
in
portionem,
sed
una
fuerit
ex
urbibus
refugii,
quomodo
firma
steterit
donatio.
Si
dicamus
Caleb
aliis
oppidis
contentum,
ius
suum
Levitis
resignasse,
nondum
plane
solvitur
nodus,
quia
diserte
constituitur
dominus
illius
urbis.
Verum
si
reputamus,
tantum
ius
habitationis
in
urbibus
Levitis
concessum
fuisse,
nulla
erit
repugnantia.
Interea
tamen
non
parva
laude
digna
fuit
moderatio
Caleb,
qui
in
parte
sibi
|