8:521  521  MICHAELIS  SERVETI.  522  tur:  sed  potius  fuisse  23  sapientiam,  quae  ex  patre  24  genita,  et  apud  ipsum  25  residens,  eiusdem  esset  gloriae  particeps.  Realis  etiam  distinctio  primo  ad  Hebraeos  capite  notatur,  ubi  apostolus  26  filium  appellat  expressam  27  imaginem  hypostaseos  Dei  patris.  Nisi  enim  patri  sua  esset  propria  hypostasis,  non  staret  illud  apostoli,  filium  esse  eius  characterem,  a)  Denique  quisquis  Deum  aeternum  patrem  agnoscet,  sicuti  eum  scriptura  praedicat:  aeternum  quoque  28  filium  non  negabit.  Quisquis  mundum  a  Deo  patre  per  verbum  fuisse  creatum  fatebitur,  29  realem  b)  distinctionem  concedat  necesse  est.  Et  tamen  si  de  verbo  nobis  rixari  libeat,  nomen  filii  Dei  Proverb.  30.  cap.  (v.  4)  habetur  extra  30  humanae  naturae  respectum.  Caeterum,  quoniam  hac  de  re  31  quaedam  adhuc  suis  locis  dicenda  erunt,  nunc  pluribus  supersedemus.  1  Vide  quid  initio  iibri  ego  proponam  pag.  5  et  lib.  3,  pag.  92  et  in  Epistola  tua  prima  pag.  577  et  in  primo  principio  ad  Melancthonem,  pag.  689.  Quum  haec  legeris,  te  ita  mentiri  pudebit  2  Mentiris.  3  Mentiris,  4  Et  ego  o)  id  fateor  pag.  182  et  733.  o  Personalem.  Non  hominem  ipsum.  6  Ego  hominem  ipsum  semper  dico  filium,  quemadmodum  et  scriptura  A)  7>  Et  filius  quatenus  Deus,  ergo  duo  filii.  8  Variae  nugae  sunt  involutae.  9  Ita  certe  ob  gratiam  unionis  ais  hominem  dici  filium  e),  non  naturaliter.  10  Non  ob  id  solum,  ll  tit  coelestis  manna,  Ioann.  G  et  secundus  homo  de  coelo  coelestis,  1.  Cor.  15.  Vide  quid  de  ea  dicat  Origenes  a  me  citatus  pag.  270.  i)  .  Exemplar  eorum  in  archetypo  verbi  fuisse  dixi,  pag.  120,  164  ei  193.  Sed  tu  omnia  impudenter  in  malam  partem  vertis.  12  Imo  maximum:  nam  tu  perfide,  hominem  [pag.  85]  esse  proprie  et  semper  filium  non  agnoscis.  13  Tu  sceleratus  eam  turbas  tuo  Simonis  magi  dogmate.  14  Imo  ipsissimum  hominem,  qui  est  verbum  homo,  et  Iesus  Christus,  g)  15  Personaliter.  16  Nescis  quid  proprie  sit  sermo.  17  Verum  est.  18  Personam  ego  propriissime  accipio,  et  tu  abuteris.  19  Substantialem.  20  Tibi  non  intelligenti.  21  Homo.  22  Hypostasin  dico  veram.  23  Eam  ipsam  personam  Christi.  24  Personaliter.  25  Vere.  26  Hominem  Christum.  27  a)  la  vive  forme.  b)  Sic  MS.  princeps  et  Gallus.  Caeteri  exhibent:  talem.  c)  Edd.  Et  ego  ipse.  d)  Notae  4,  5,  6  m  impressis  falsis  locis  appositae  habentur,  non  vero  in  gallico.  e)  Voire,  tu  dis  qu'a  cause  de  l'union  il  est  fils  de  Dieu,  non  pas  naturellement.  Edd.  Iat.  exhibent:  hominem  Dei  filium.  f  j  Haec  annotaUo  tota  ab  ead.  latinis  abest  Quae  sub  eodem  numero  sequuntur  pertinent  ad  proxima  verba  de  tribus  elementis.  g)  Mais  plustost  l'homme,  voire  cest  homme  qui  est  I.  C.