37:521
521
IN
IEREMIAM.
CAP.
II.
522
quam
haereditas
mihi
pretiosa,
tanquam
vitis
exquisita,
et
generosa*
Ego
igitur
te
plantavi
p"W,
hoc
est,
plantavi
te
vitem
generosam,
ut
mihi
afferres
fructum.
Totam,
inquit,
semen
fidele,
hoc
est,
te
plantavi
in
hunc
finem,
ut
mihi
proferres
gratos
et
amoenos
fructus.
Respicit
hic
Deus
gratiam
suam,
non
naturam
populi.
Neque
enim
populus
unquam
fuit
semen
verax,
quemadmodum
satis
notum
est:
sed
hic
Deus
ostendit
quo
consilio
redemerit
populum,
nempe
ut
esset
similis
viti
electae.
Quomodo
igitur?
hic
de
corruptelis
loquitur
Deus
per
admirationem,
quia
talis
erat
indignitas,
quae
posset
quasi
attonitos
omnes
reddere:
quomodo
igitur
conversa
es
mihi
in
degener
ationes?
D*11D
ego
interpretor
hoc
modo:
quanquam
nomen
apud
Latinos
non
est
in
communi
usu:
sed
mihi
satis
est,
si
teneamus
prophetae
mentem.
Nomen
hoc
descendit
a
"TO,
quod
est
se
avertere.
Ergo
proprie
dicendum
esset,
in
aversiones.
Sed
quoniam
hoc
esset
obscurum,
ubi
de
vite
agitur,
non
dubitavi
eligere
aliud
nomen.
Quomodo
igitur
conversa
es
mihi
in
degener
ationes
vitis
alienae?
Alii
vertunt,
in
sarmenta
inutilia:
sed
nescio
unde
sumpserint.
Ego
igitur
retineo
quod
magis
genuinum
est,
nempe
vitem
quae
generosa
esse
debebat,
sic
degenerasse,
ut
non
proferat
nisi
labruscas,
quemadmodum
etiam
alio
loco
videbimus.
Et
vocat
aversiones
vitis
alienae,
quae
desiit
scilicet
esse
p"W,
et
conversa
est
in
vitem
sylvestrem,
quae
non
producit
fructus
nisi
acerbos
vel
amaros:
et
denique
tibi
nulla
est
utilitas,
merito
Deus
vocat
alienam
vitem.
Sequitur,
22.
Etiam
si
laveris
te
nitro
(ut
vertunt),
et
multiplicaveris
tibi
borith
(alii
exponunt
herbam
fullonum,
alii
saponem
:
quod
ad
rei
summam
spectat,
nulla
est
ambiguitas,
quoniam
intelligit
Deus
nullo
artificio,
nullis
herbis
posse
maculas
populi
purgari),
impressa
est,
inquit
(vel
insculpta
est,
vel
signata,
ut
alii
vertunt),
iniquitas
tua
coram
facie
mea,
dicit
Dominus
Iehovah.
Iam
vidimus,
et
saepius
idem
repetet
propheta,
populum
illum
ita
fuisse
praefractum,
ut
non
libenter
cederet
ullis
obiurgationibus.
Nam
erant
omnes
fere
perfrictae
frontis,
et
ita
obduruerant
in
sua
malitia,
ut
auderent
procaciter
excipere
adversus
prophetas,
quoties
severe
cum
illis
agebant,
Quid?
An
non
sumus
sacer
Dei
populus?
An
non
elegit
nos?
An
non
sumus
sanctum
semen
Abrahae?
Ideo
necesse
fuit
prophetis,
opponere
duro
nodo
durum
cuneum,
quemadmodum
loquuntur.
Quum
ergo
similes
essent
Israelitae
ligno
nodoso,
oportuit
duriter
percuti
illam
pervicaciam.
Hac
ratione
nunc
dicit
Ieremias,
Etiam
si
laveris
te
nitro,
multiplicaveris
tibi
borith:
tamen
iniquitas
tua
coram
me
signata
est,
hoc
est,
|