37:520
libertate.
Et
ratio
quae
subiicitur
melius
sensum
explicat.
Quia
tu
discurristi
meretrix,
inquit,
super
omnem
collem
excelsum,
et
subtus
omnem
arborem
frondosam.
Scimus
enim
Israelitas,
quoties
deficere
a
cultu
Dei
contigit,
habuisse
loca
illa
sibi
selecta,
quasi
maior
esset
religio
super
colles,
et
sub
arboribus,
quam
alibi.
Et
hodie
etiam
idem
contigit
papistis.
Nam
devotio
illa,
hoc
est,
diabolicus
furor
quo
rapiuntur
ad
loca
illa,
similis
est,
O
hic
locus
erit
devotior,
in
hoc
erit
maior
religio.
Sic
etiam
Israelitae.
Nam
putabant
se
propinquos
esse
coelo,
ubi
conscendebant
super
montes:
putabant
etiam
se
habere
aliquod
familiare
colloquium
cum
Deo
ubi
latebant
sub
obscuris
umbris.
Et
videmus
etiam
eadem
stultitia
fascinatos
fuisse
omnes
profanos
homines.
Nam
in
collibus
sibi
fingebant
Deum
esse
propiorem
:
et
in
fontibus,
et
sub
umbris
arborum
putabant
etiam
aliquod
esse
secretum
numen.
Quoniam
igitur
illa
superstitio
diu
grassata
fuerat
apud
Israelitas,
hic
exprobrat
illis
Deus,
quod
discurrerint.
Sed
interea
notanda
est
similitudo.
Comparat
enim
eos
scortis,
quae
excusso
pudore
huc
et
illuc
discurrunt,
non
tantum
quia
ardent
insana
libidine,
sed
etiam
quoniam
feruntur
sua
avaritia.
Dicit
igitur,
Tu
scortum
discurristi
per
omnes
colles
excelsos,
et
subtus
arbores
frondosas:
quasi
diceret,
Hoc
profeci
te
reducendo,
ut
putares
tibi
concessam
esse
effraenem
licentiam.
Hinc
ergo
factum
est,
ut
lascivires
post
improbas
tuas
concupiscentias.
Sequitur,
21.
Et
ego
plantavi
te
vineam
electam
(vineam
nobilem,
vel
exquisitam
:
hoc
enim
significat
nomen
pnitf),
totam
fidelem
semen
(hoc
est
semen
probum),
et
quomodo
conversa
es
mihi
degenerationes
vitis
alienae?
Hic
confirmat
Deus
proximam
sententiam.
Damnavit
enim
Israelitas,
quod
proterve
discurrerint
post
suas
superstitiones,
quum
tamen
in
hunc
finem
essent
redempti,
ut
regerentur
Dei
manu.
Dicit
igitur,
Ego
te
plantavi
quasi
vineam
electam,
hoc
est,
quum
te
redemi
ab
hostibus,
non
permisi
ut
te
ita
prostitueres
absque
ulla
temperantia,
absque
pudore.
Ego
enim
te
plantavi
quasi
vineam
electam.
Similitudo
satis
nota
est,
et
frequenter
occurrit.
Deus
enim
saepe
confert
ecclesiam
suam
viti.
Generaliter
vocat
suam
haereditatem,
sive
fundum:
sed
quoniam
in
praediis
excellunt
vites
(solent
enim
et
pratis
et
agris
praeferri),
quoniam
igitur
pretiosissima
haereditas
est
vitis,
ideo
quo
testetur
Deus
quanti
aestimet
ecclesiam
suam,
potius
nomen
vitis
elegit,
quam
nomen
prati,
vel
agri,
ubi
de
ipsa
loquitur.
Sic
etiam
hoc
loco,
Ego
te
non
liberavi
ex
Aegypto,
ut
postea
abiicerem
tui
curam,
sed
volui
ut
ageres
radices,
et
esses
tan-
|