[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


52:52  huc  esset  suspensus:  sed  repetit  quod  dixerat,  se  adhuc  proficiendo  ulterius  tendere,  quia  nondum  ad  finem  suae  vocationis  pervenerat.  Atque  id  declarat  continuo,  se  in  hoc  unum  intentum  esse  dicens,  relictis  omnibus  aliis.  Comparat  autem  vitam  nostram  stadio,  cuius  spatium  nobis  ad  currendum  definierit  Deus.  Quemadmodum  enim  nihil  profuerit  cursori  ex  carceribus  egressum  esse,  nisi  ad  metam  usque  pertingat:  sic  etiam  conficiendum  est  nobis  curriculum  vocationis  usque  ad  mortem:  neque  ante  cessandum,  quam  adepti  simus  quod  petimus.  Deinde  sicuti  via  definita  est  cursori,  ne  huc  aut  illuc  vagando  frustra  se  fatiget,  nihil  promovens  ad  metam  :  ita  etiam  scopus  nobis  eat  propositus,  quo  recta  debemus  cursum  nostrum  destinare:  nec  patitur  Deus  nos  temere  evagari.  Tertio  sicuti  cursorem  expeditum  esse  oportet,  nec  ad  ullas  remoras  gressum  sistere,  sed  omnibus  superatis  continuare  suum  cursum:  ita  nobis  cavendum  est  ne  ullis  avocamentis  mentem  animumve  accommodemus:  sed  potius  danda  opera  ut  distractione  omni  soluti,  totum  studium  ad  unam  Dei  vocationem  applicemus.  Haec  tria  in  una  similitudine  comprehendit  Paulus.  Quum  dicit,  se  unum  hoc  agere,  et  priora  omnia  oblivisci,  strenuitatem  exprimit  et  excludit  omnia  avocamenta.  Quum  dicit  se  insequi  iuxta  scopum,  significat  se  extra  viam  non  errare.  Quae  retro  sunt  oblitus.  Alludit  ad  cursores  qui  nusquam  deflectunt  oculos,  ne  celeritatem  cursus  sui  retardent:  praecipue  vero  a  tergo  non  respectant,  quantum  spatii  emensi  fuerint,  sed  festinant  recta  ad  metam.  Ita  Paulus  docet,  se  non  considerare  quis  fuerit,  nec  quid  egerit:  sed  tantum  se  intendere  ad  destinatum  scopum,  et  quidem  tanto  ardore  ut  quasi  extentis  brachiis  illuc  feratur.  Talis  enim  subest  metaphora  in  participio  quo  utitur.  Si  quis  obiiciat,  recordationem  anteactae  vitae  esse  utilem  ad  nos  incitandos:  tum  quia  iam  collatae  gratiae  nobis  addunt  animum  ad  sperandum:  tum  quia  peccatis  admonemur,  corrigendam  esse  vitam  in  melius:  respondeo,  eiusmodi  cogitationes  non  avertere  oculos  a  fronte  ad  tergum,  sed  potius  iuvare  aciem,  ut  scopum  acutius  cernamus.  Paulus  autem  hic  damnat  respectus  qui  alacritatem  vel  frangunt^  vel  minuunt.  Quemadmodum  si  quis  persuasus  se  satis  magnos  progressus  fecisse,  quia  defunctus  sibi  videbitur,  pigrescet,  ac  volet  aliis  tradere  lampada*  Vel  si  quem  sollicitet  desiderium  relictae  conditionis,  non  potest  totum  studium  ad  id  quod  agit  applicare.  Eiusmodi  erant  cogitationes,  a  quibus  oportuit  Pauli  animum  aversum  esse,  si  vocationem  Christi  serio  persequi  vellet.  Quia  autem  hic  de  conatu,  studio,  cursu,  perseverantia  mentio  erat  :  ne  quis  positam  in  illis  salutem  putaret,  vel  etiam  adscriberet  hominum  industriae  quod  aliunde  provenit:  causam  omnium  notare  volens,  addidit,  io  Christo  Iesu.  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci