52:52
huc
esset
suspensus:
sed
repetit
quod
dixerat,
se
adhuc
proficiendo
ulterius
tendere,
quia
nondum
ad
finem
suae
vocationis
pervenerat.
Atque
id
declarat
continuo,
se
in
hoc
unum
intentum
esse
dicens,
relictis
omnibus
aliis.
Comparat
autem
vitam
nostram
stadio,
cuius
spatium
nobis
ad
currendum
definierit
Deus.
Quemadmodum
enim
nihil
profuerit
cursori
ex
carceribus
egressum
esse,
nisi
ad
metam
usque
pertingat:
sic
etiam
conficiendum
est
nobis
curriculum
vocationis
usque
ad
mortem:
neque
ante
cessandum,
quam
adepti
simus
quod
petimus.
Deinde
sicuti
via
definita
est
cursori,
ne
huc
aut
illuc
vagando
frustra
se
fatiget,
nihil
promovens
ad
metam
:
ita
etiam
scopus
nobis
eat
propositus,
quo
recta
debemus
cursum
nostrum
destinare:
nec
patitur
Deus
nos
temere
evagari.
Tertio
sicuti
cursorem
expeditum
esse
oportet,
nec
ad
ullas
remoras
gressum
sistere,
sed
omnibus
superatis
continuare
suum
cursum:
ita
nobis
cavendum
est
ne
ullis
avocamentis
mentem
animumve
accommodemus:
sed
potius
danda
opera
ut
distractione
omni
soluti,
totum
studium
ad
unam
Dei
vocationem
applicemus.
Haec
tria
in
una
similitudine
comprehendit
Paulus.
Quum
dicit,
se
unum
hoc
agere,
et
priora
omnia
oblivisci,
strenuitatem
exprimit
et
excludit
omnia
avocamenta.
Quum
dicit
se
insequi
iuxta
scopum,
significat
se
extra
viam
non
errare.
Quae
retro
sunt
oblitus.
Alludit
ad
cursores
qui
nusquam
deflectunt
oculos,
ne
celeritatem
cursus
sui
retardent:
praecipue
vero
a
tergo
non
respectant,
quantum
spatii
emensi
fuerint,
sed
festinant
recta
ad
metam.
Ita
Paulus
docet,
se
non
considerare
quis
fuerit,
nec
quid
egerit:
sed
tantum
se
intendere
ad
destinatum
scopum,
et
quidem
tanto
ardore
ut
quasi
extentis
brachiis
illuc
feratur.
Talis
enim
subest
metaphora
in
participio
quo
utitur.
Si
quis
obiiciat,
recordationem
anteactae
vitae
esse
utilem
ad
nos
incitandos:
tum
quia
iam
collatae
gratiae
nobis
addunt
animum
ad
sperandum:
tum
quia
peccatis
admonemur,
corrigendam
esse
vitam
in
melius:
respondeo,
eiusmodi
cogitationes
non
avertere
oculos
a
fronte
ad
tergum,
sed
potius
iuvare
aciem,
ut
scopum
acutius
cernamus.
Paulus
autem
hic
damnat
respectus
qui
alacritatem
vel
frangunt^
vel
minuunt.
Quemadmodum
si
quis
persuasus
se
satis
magnos
progressus
fecisse,
quia
defunctus
sibi
videbitur,
pigrescet,
ac
volet
aliis
tradere
lampada*
Vel
si
quem
sollicitet
desiderium
relictae
conditionis,
non
potest
totum
studium
ad
id
quod
agit
applicare.
Eiusmodi
erant
cogitationes,
a
quibus
oportuit
Pauli
animum
aversum
esse,
si
vocationem
Christi
serio
persequi
vellet.
Quia
autem
hic
de
conatu,
studio,
cursu,
perseverantia
mentio
erat
:
ne
quis
positam
in
illis
salutem
putaret,
vel
etiam
adscriberet
hominum
industriae
quod
aliunde
provenit:
causam
omnium
notare
volens,
addidit,
io
Christo
Iesu.
|