37:52
(Abominationem.)
Alii
vertunt,
Abominatio:
atque
intelligunt
homines
qui
idola
eligunt,
abominabiles
esse.
Sed
alium
sensum
esse
puto.
Verbum
elegit
accipio
indefinite,
ut
grammatici
loqui
solent,
quemadmodum
etiam
alias
saepe
occurrit
in
scripturis.
Nam
quum
prophetae
de
vulgo
hominum
loquuntur,
et
aliquid
commune
et
usitatum
narrant,
substantivum
non
exprimunt.
Sic
igitur
intelligo,
homines
idola
fabricare
non
posse,
quin
simul
abominationem
fabricent.
Atque
hic
locus
singularis
est
ad
detestanda
idola,
et
audaciam
hominum
qui
ea
constituunt.
Hoc
enim
sine
maxima
Dei
contumelia
fieri
non
potest..
Videtur
quidem
nonnullis
esse
lusus:
sed
propheta
abominationem
esse
pronuntiat,
quam
Deus
ferre
non
potest,
nec
inultam
esse
patietur.
Ac
per
verbum
eligendi
idololatriae
origo
quasi
digito
monstratur:
quia
nunquam
tot
corruptelis
vitiata
esset
pura
religio,
nisi
pro
sua
libidine
ausi
fuissent
homines
deos
sibi
fingere.
Quare
notandum
est
electitios
omnes
cultus
verae
pietati
opponi.
25.
(Excitavi
ah
aquilone.)
Iterum
ad
illud
argumentum
redit
quod
prius
attigerat,
de
praescientia
et
potentia
Dei
:
atque
in
eum
solum,
cuius
haec
sunt,
Dei
nomen
competere
ostendit.
Vana
igitur
esse
idola,
quae
nihil
omnino
aut
norunt
aut
possunt.
Quod
dicit
se
ab
aquilone
excitasse,
nonnulli
de
Cyro
interpretantur,
alii
de
Christo.
Ego
vero
duas
res
hic
a
propheta
notari
existimo.
Nam
quum
dicit
ab
aquilone,
intelligit
Chaldaeos:
ab
oriente,
Medos
et
Persas.
Ac
si
diceret:
duae
mutationes
memoratu
dignae
contingent:
nam
Chaldaeos
excitabo,
quorum
regnum
in
sublime
eveham.
Deinde
advenient
Persae,
qui
eorum
potentiam
ad
se
transferent.
Haec
Dominus
quamvis
longo
postea
intervallo
futura,
iam
sibi
nota
esse
suoque
consilio
ordinata
esse
docet,
ut
eorum
eventus
suae
divinitatis
certum
sit
documentum.
Interea
priore
membro
poenam
denuntiat
ad
terrendos
Iudaeos:
secundo
commendat
misericordiam
suam,
quia
et
captivitatem,
et
liberationem
populi,
opus
suum
fore
testatur,
ut
palam
sit
penes
ipsam
et
praescientiam
et
potentiam
esse.
Profani
homines
varia
inter
deos
suos
officia
distribuunt.
Apollo
praedicit
futura,
Iupiter
exsequitur,
atque
alius
alia
agit.
Dei
vero
partes
sunt
non
solum
futura
praedicere
aut
significare,
sed
omnia
disponere
suo
arbitratu.
Quidquid
enim
divinitatis
est,
in
solum
Deum
competit,
nec
alio
transferri
potest.
Ideo
tam
praescire
quam
facere
coniunctim
sibi
vendicat.
Ab
aquilone
se
vocare
dicens,
ut
nuper
attigi,
vaticinium
edit
de
futura
captivitate,
de
qua
tunc
nulla
opinio
erat,
quia
Iudaei
cum
Chaldaeis
amicitia
iuncti
erant.
Simul
de
restitutione
populi
vaticinatur,
qui
per
Cyrum
in
patriam
reductus
est.
Quis
in
illo
rerum
statu
haec
credibilia
esse
existimasset:
praesertim
|