39:519
519
PRAELECTIONES
520
instabiles
et
vagi.
Dicit
spretam
fuisse,
et
probro
habitam
Ierusalem
ab
omnibus
qui
prius
dignati
fuerant
aliquo
pretio
et
honore.
Hoc
etiam
gravitatem
mali
non
parum
amplificat,
quod
reiecta
fuerit
a
suis
amicis,
apud
quos
antea
in
pretio
et
veneratione
fuerat.
Ratio
subiicitur,
quoniam
viderunt
nuditatem
eius,
sed
proprie
significat
turpitudinem
vel
ignominiam.
Tandem
subiicit
quod
ipsa
etiam
gemuerit,
et
conversa
fuerit
retrorsum,
id
est,
quod
fuerit
oppressa
dolore,
ita
ut
nulla
esset
spes
remedii.
Converti
enim
retrorsum
tantundem
valet
atque
deiici
omni
spe
restitutionis.
Nunc
sequitur,
9.
Ignominia
eius
in
fimbriis
eius,
non
est
recordata
finis
sui:
et
descendit
mirabiliter,
nemo
consolator
ei:
vide
Iehovah
afflictionem
meam,
quia
magnifice
se
effert
hostis
(ad
verbum,
magnificatus
est
hostis).
Hic
continuat,
meo
iudicio,
eandem
sententiam.
Dixerat
in
fine
proximi
versus
conspectam
fuisse
turpitudinem
Ierosolymae,
nunc
dicit
fuisse
in
ipsis
fimbriis.
Videtur
alludere
propheta
ad
menstrua
mulierum,
quibus
dum
laborant,
occultant
illam
foeditatem,
quantum
in
se
est.
Sed
si
profluvium
tale
sit,
ut
natura
succumbat,
vestes
replentur:
diffluit
tabes
illa
vel
sanies.
Denique
significat
propheta,
non
vulgari
modo
fuisse
foedatos
Iudaeos,
sed
ita
fuisse
afflictos,
ac
si
mulier
non
contineret
sua
menstrua,
quin
diffluant,
atque
appareant
in
fimbriis,
ac
si
madefacta
esset
sua
sanie.
Hic
est
prophetae
sensus.
Interpretes
existimant
Ieremiam
loqui
de
sceleribus
populi,
sed
falluntur.
Ego
itaque
non
dubito
haec
omnia
referri
ad
poenam.
Dicunt
foeditatem
fuisse
in
fimbriis,
quia
populus
impudenter
sese
prostituerit
ad
omnia
flagitia:
deinde
non
recordatum
fuisse
finis
sui,
quia
prorsus
desipuerit:
quemadmodum
dicitur
etiam
in
cantico
Mosis
(Deut.
32,
29),
Utinam
saperent!
o
si
saperent,
et
providerent
finem
suum.
Sed
quisquis
propius
expendet
consilium
prophetae,
mihi
facile
subscribet,
non
agi
de
culpa,
sed
potius
de
poena.
Propheta
igitur
dicit
ignominiam
fuisse
in
fimbriis,
quia
non
potuerint
Iudaei
occultare
suum
dedecus.
Verecundia
enim
facit,
ut
homines
saepe
mala
sua
intus,
et
tacite
devorent,
quia
pudet
eos
se
exponere
ludibriis
hostium.
Sed
propheta
dicit
iam
non
posse
occultas
esse
miserias
populi,
quin
omnibus
appareant,
quemadmodum
si
mulier
laboret
tali
profluvio,
ut
sanies
redundet
usque
ad
extremas
partes
vestium.
Et
quum
dicit
non
esse
recordatam
sui
finis,
ita
expono,
fuisse
Iudaeos
desperatione
obrutos,
ut
animos
non
attollerent
ad
Dei
promissiones.
Nam
est
hoc
vulgare
solatium,
et
quod
sensus
etiam
naturae
nobis
dictat,
in
extremis
malis
respirare,
et
extendere
nostram
cogitationem
longius.
Atqui
non
|