25:519
519
COMMENTARIUS
IN
IOSUE
CAP.
XIV.
520
promptum
erat,
quia
iusta
dimensio
non
fuerat
servata,
corrigendam
esse
inaequalitatem.
Ne
qua
igitur
intempestiva
disceptatio
pacem
unquam
conturbet,
termini
ubique
Dei
autoritate
figuntur,
et
claustris
oppositis
dirimuntur
quaelibet
contentiones.
Neque
enim
uno
verbo
solum
adiudicat
Deus
tribui
Ruben
totum
regnum
Sihon:
sed
summum
limitem
ducit
ab
Aroer
ad
ripam
Arnon,
atque
ita
toto
circuitu
eos
vel
restringit
vel
dilatat,
ut
ne
unius
quidem
iugeri
ambigua
sit
possessio.
Porro
quam
utilis
fuerit
tam
exacta
descriptio,
ex
profanis
historiis
licet
cognoscere,
ubi
passim
occurrunt
non
odiosae
tantum,
sed
perniciosae
quoque
inter
vicinos
contentiones
de
finibus.
Ad
haec
sedulitas,
quam
Deus,
ut
suis
caveret,
ac
foveret
mutuam
inter
eos
pacem,
suscipere
gravatus
non
est,
vere
paternum
eius
amorem
demonstrat,
quia
nihil
omisit,
quod
eorum
tranquillitati
conduceret.
Ac
sane
nisi
mature
prospectum
foret,
intestinis
certaminibus
fuissent
consumpti.
Iterum
lectoribus
excusatus
esse
velim,
si
in
describendo
urbium
situ
non
anxie
laborem:
ac
ne
in
nominibus
quidem
sim
curiosus.
Imo
facile
patiar
appellative
sumi
et
latine
converti
quae
tanquam
propria
relinquere
in
sua
lingua
visum
est.
Id
notatu
dignum,
ubi
de
Madianitarum
terra
agitur,
principes
qui
illic
dominabantur
vocari
satrapas
Sihon,
ut
sciamus,
eiusdem
cladis
fuisse
socios,
quia
se
iniusto
bello
implicuerant,
ac
pertinebant
ad
imperium
Sihon
professi
hostis.
Ac
quo
melius
liqueret
iuste
periisse,
dicitur
Balaam
inter
eos
fuisse
occisus,
cuius
lingua
conati
fuerant
gravius
vulnerare
Israelitas
quam
mille
gladiis:
ac
si
dictum
esset,
in
strage
ipsa
repertum
fuisse
hostile
vexillum,
quo
professi
fuerant
se
contra
Israelitas
militare.
Ubi
legitur:
Iordanem
fuisse
terminum
et
terminum,
ne
inanis
sit
repetitio,
commode
vertere
licebit,
terminum
illis
fuisse
Iordanem
secundum
suos
fines.
24.
Dedit
Moses
tribui
Gad.
Eadem
in
tribu
Gad
observanda
ratio,
diligenter
sepiri
legitimis
finibus,
ne
litigiosa
sit
eorum
possessio.
Interim
commendatur
Dei
liberalitas,
quod
magni
nominis
gentes
expulerit,
in
quarum
locum
eos
substituerat.
Quod
in
dimidia
tribu
Manasse
clarius
exprimitur,
dum
in
parte
haereditatis
eorum
numerantur
sexaginta
urbes.
Unde
etiam
palam
factum
est,
Mosen
non
errore
fuisse
munificum,
quia
Deum
non
latebat,
quot
urbes
pro
immensa
sua
largitate
illis
daret.
In
clausula
iterum
excluditur
tribus
Levi,
ne
praetexant
in
posterum
Levitae
quod
Gaditis
et
Rubenitis
ac
dimidiae
tribui
Manasse
extra
sortem
obtigerat,
sibi
quoque
esse
commune:
quia
nominatim
sortiri
cum
fratribus
suis
vetantur:
quod
argute
pro
suo
commodo
interpretari
promptum
erat,
sibi
in
aliis
relictam
esse
partem.
Nunc
autem
non
vocantur
sacrificia
haereditas
eorum,
ut
paulo
ante,
sed
|