39:517  517  IN  LAMENT.  IEREMIAE.  CAP.  I.  518  nes  qui  honore  eam  prosequebantur,  spreverunt  eam  (aut  vilipenderunt),  quia  viderunt  turpitudinem  (aut  foeditatem)  eius:  etiam  ipsa  gemens,  et  conversa  est  retrorsum.  Hic  clarius  et  vehementius  exprimit  propheta  quod  breviter  attigerat,  nempe  quidquid  patiebantur  Iudaei,  provenire  a*  Dei  vindicta,  et  dignos  esse  talibus  poenis,  quia  non  leviter  tantum  deliquerant,  sed  coacervarant  sibi  horribile  iudicium,  quando  modis  omnibus  sese  proiecerant  ad  impietatem.  Haec  summa  est,  unde  colligimus,  prophetam  non  composuisse  hoc  carmen,  ut  lugeret  cladem  suae  patriae,  sicuti  solent  profani  homines.  Exemplum  profanae  lamentationis  est  apud  Vergilium  *),  Venit  summa  dies,  et  ineluctabile  tempus  Dardaniae  :  fuimus  Troes  :  fuit  Ilium,  et  ingens  Gloria  Teucrorum:  ferus  omnia  Iuppiter  Argos  Transtulit:  incensa  Danai  dominantur  in  urbe.  Sicuti  etiam  repetit  aliis  verbis  eandem  sententiam  2)  :  O  patria,  o  divum  domus  Ilium,  et  inclyta  bello  Moenia  Dardanidum:  ferus  omnia  Iuppiter  Argos  Transtulit-.  Luget  illic  cladem  Troiae:  sed  conqueritur  de  saevitia  Dei.  Ferum  Iovem  appellat,  quia  efFeratus  erat  ipse:  et  tamen  loquitur  sacerdos  Apollinis  Panthus.  Videmus  ergo  ut  increduli  quum  lugent  suas  clades,  evomant  simul  blasphemias  contra  Deum,  quia  se  ipsos  exasperant  ad  dolorem.  Longe  differt  haec  querimonia  prophetae  a  tali  et  tam  impio  luctu.  Nam  ubi  deplorat  miserias  populi  sui,  simul  adiungit  Deum  iustum  esse  vindicem.  Non  ergo  accusat  Deum  saevitiae,  aut  nimii  rigoris,  sed  populum  admonet,  ut  sese  humiliet  coram  Deo,  et  fateatur  se  omnia  illa  mala  iuste  perpeti.  Admiscent  quidem  interdum  quasdam  voces  etiam  increduli,  ubi  videntur  dare  gloriam  Deo,  quas  apparet  esse  evanidas.  Statim  enim  redeunt  ad  suam  contumaciam.  Aliquando  sunt  medii,  quemadmodum,  precibus  si  /secteris  ullis.  Illic  expostulant  cum  Deo,  ac  si  esset  surdus  ad  servorum  suorum  vota.  Prosiliunt  tandem  in  apertas  blasphemias  3),  Postquam  res  Asiae,  Priamique  evertere  gentem  Immeritam  visum  superis.  1)  Aeneidos  lib.  II.  324.  2)  Ibid.  241.  Verum  fallitur  autor  in  repetendo  eodem  versu.  3)  Ibid.  III.  1.  Operae  pretium  facturi  nobis  videmur  insertis  h.  I.  versibus  qui  in  exemplari  gallico  leguntur.  Voyci  le  iour,  le  temps  dernier,  et  l'heure  Que  Dardanie,  encores  qu'elle  pleure,  Pleurer  ne  peut  assez  suffisamment.  Troye  a  este,  et  nous  semblablement