39:516
et
qualis
coepisset
esse
a
suo
lapsu.
Sed
quia
hoc
prophetae
testimonium
peculiariter
convenit
ecclesiae
Dei,
sciamus
nos
Ierosolymae
exemplo
doceri,
ubi
Deus
prosequitur
erga
nos
suam
liberalitatem,
aestimanda
esse
eius
dona
pro
merito,
ne
sero
tandem
incipiamus
agnoscere
quam
desiderabilis
fuerit
nostra
conditio.
Ergo
in
summa
hic
perstringit
Ieremias
socordiam
populi,
qui
non
agnovit
quam
optabilis
esset
sua
conditio,
donec
privatus
et
spoliatus
fuit
omnibus
bonis.
Ideo
dicit
a
diebus
antiquis:
quibus
verbis
forte
significat
diuturnum
cursum
beneficentiae
Dei.
Neque
enim
exiguo
tempore
Deus
liberalis
fuerat
erga
populum
illum,
sed
continua
serie
prosequutus
fuerat
eundem
favorem.
Quum
ergo
cecidit
populus,
tunc
gravior
fuit
miseria
quum
tam
longo
tempore
floruisset.
Addit,
viderunt
hostes,
riserunt
super
sabbato
eius.
Quanquam
neque
displicet
nomen
cessationis.
Porro
qui
vertunt
otium,
vel
corrumpunt,
vel
nimis
obscurant
sensum
prophetae.
Et
in
voce
cessationis
etiam
suberit
ironia.
Neque
enim
riserunt
hostes
simpliciter
cessationem,
sed
cum
ludibrio,
quia
tunc
data
illis
fuit
materia
subsannandae
religionis.
Scimus
sabbata
populi
iudaici
semper
odiosa
fuisse
profanis
gentibus,
et
vexata
etiam
multis
probris.
Nam
per
ignominiam
vocarunt
Iudaeos
sabbatarios.
Et
quum
volunt
ignominiose
traducere
totum
cultum
Dei,
qui
sub
lege
vigebat,
nominant
sabbata.
Minime
igitur
dubium
est
quin
gentes
probrose
obiecerint
Iudaeis,
ipsos
sabbatum
agere,
Ecce,
nunc
tempus
est
colendi
Dei.
Et
videmus
etiam
Deum
perstringere
Iudaeos
eadem
ironia
quum
dicit
(Levit.
26,
43),
Donec
terra
sabbata
sua
peregerit.
Quum
enim
Iudaeis
liceret
per
otium,
ubi
nulli
hostes
molesti
erant,
cultum
Dei
servare,
violarunt
sabbata
impio
contemptu.
Quum
ergo
Dei
cultus
ita
indigne
fuisset
ab
ipsis
neglectus,
Deus
dicit,
Terra
ipsa
sabbatum
colet
loco
vestro:
quomodo?
quia
neque
arabitur,
neque
frugem
feret
:
cessationem
illam
vocat
Deus
sabbatum,
sed
non
sine
ironia.
Mordet
enim
Iudaeos
quoniam
sabbata
violaverant,
quemadmodum
Ieremias
etiam
cap.
17
illis
obiecit.
Ergo
mihi
probabile
est
iacta
fuisse
probra
ab
hostibus
contra
Iudaeos,
quod
liceret
illis
longum
sabbatum
et
continuum
agere,
quum
scilicet
urbs
ipsorum
esset
deserta,
et
quum
nemo
illic
habitaret.
Frigidum
enim
illud
esset,
hostes
risisse
super
cessatione
eius.
Usus
procul
dubio
fuisset
alia
voce
propheta,
nisi
propositum
ei
fuisset
notare
blasphemiam
hostium
adversus
cultum
Dei.
Hostes
ergo
viderunt,
et
riserunt
super
eius
cessatione,
sed
quam
vocarunt
probrose
sabbatariam.
Sequitur,
8.
Peccatum
peccavit
Ierusalem
(hoc
est,
scelerate
egit),
propterea
in
migrationem
(vel
commotionem)
facta
est
(hoc
est,
reddita
fuit
instabilis):
om-
|