9:515  515  DE  VERA  PARTICIPATIONE  M  6  disceptatione  opus  est,  ac  si  non  promptum  sit  lectoribus  sponte  iudicare,  utrum  sit  concinnius,  signo  aptari  nomen  rei,  an  signum  proprie  rem  ipsam  esse?  Columba,  sub  cuius  specie  visus  est  spiritus,  mox  evanuit:  sed  quia  certum  praesentiae  spiritus  fuit  symbolum,  nomen  spiritus  ei  recte  et  scite  impositum  fuisse  dicimus.  Totum  [pag.  88]  hoc  displicet  Heshusio:  et  quantumvis  se  torqueat  metonymia,  negat  posse  evolvi,  ut  ista  concinnet.  Iam  nihil  mirum,  si  omnes  absurditates  tantopere  amet,  ac  quasi  filiolas  exosculetur  suas:  quia  videtur  prodigiosa  quadam  libidine  ad  paradoxa  ferri,  ut  nihil  nisi  absurdum  probet.  Interea  recipio  quod  dat,  eadem  ratione  panem  eucharistiae  vocari  corpus  Christi,  qua  columba  vocatur  spiritus.  In  qua  secunda  loquutione  minime  dubito  quin  omnes  mihi  de  metonymia  assentiantur  ac  subscribant  Quando  autem  ad  tuendam  suam  superbiam  sola  ignorantia  gloriatur,  dignus  est  illo  Pauli  responso:  Qui  ignorat,  ignoret.  Si  fastidium  illud  sentit,  quo,  secundum  Iuvenalem  *)>  Occidit  miseros  crambe  repetita  magistros:  cur  in  sexta  obiectione  miseriam  sponte  sibi  accersit,  non  tantum  inutili  repetitione,  sed  etiam  vano  commento?  Nos  enim  ita  argumentari  fingit,  quod  nunquam  venit  in  mentem:  Si  corporalis  esset  praesentia  in  coena,  impii  pariter  ut  fideles  participes  essent  corporis  Christi.  Ego  vero  hanc  consequentiam,  quae  Heshusio  probatur,  ut  insipidam  reiicio.  Unde  apparet  in  quo  genere  luctae  se  exerceat.  Sed  noluit  scilicet  perdere  Menandri  carmen,  quod  prius  de  hoc  capite  prolixe  garriens  inserere  oblitus  fuerat.  Sed  mihi  liquido  monstrasse  videor,  quam  nugatorie  fucum  ex  Dei  immensitate  faciat,  quo  Christum  separet  a  suo  spiritu.  Deus,  inquit,  omnia  implet,  neque  tamen  omnia  spiritu  suo  sanctificat.  Nempe,  [pag.  89]  quia  non  ubique  operatur  Deus  ut  redemptor:  Christi  autem  ratio  diversa,  qui  in  mediatoris  persona  nunquam  prodit  sine  spiritu  sanctificationis:  qua  ratione  vita  est  ubicunque  sit.  Ergo  ne  extra  oleas  frustra  vagemur,  demonstret  Heshusius  Christum,  quatenus  ex  virgine  natus  est  mundi  redemptor,  spiritu  regenerationis  esse  vacuum.  In  septima  obiectione  planum  facit  quam  vere  dixerim,  eos  qui  corpus  Christi  includunt  in  pane,  et  in  calice  sanguinem,  nulla  tergiversatione  posse  elabi,  quin  alterum  ab  altero  divellant.  Quia  enim  nullum  videt  effugium,  conviciando  perrumpit,  et  me  facit  Epicureum.  Quales  ex  sua  schola  discipulos  produxerit,  referre  nihil  attinet.  Certe  ex  hara  Epicuri  non  prodeunt  qui  intrepide  animas  suas  of-  1)  Sat  VIL  v.  154  Gallus  haec  omittit