39:515  515  PRAELECTIONES  516  ingurgitant  quidquid  ab  eius  liberalitate  fluit,  et  interea  non  agnoscunt.  Est  enim  ingratitudo  tanquam  abyssus  quae  absorbet  omnem  plenitudinem  bonorum  Dei.  Significat  ergo  propheta,  quum  Ierusalem  floreret  opibus  et  eopia  rerum  omnium,  quum  etiam  esset  ornata  singularibus  donis,  fuisse  quasi  ebriam,  neque  considerasse,  ut  decebat,  quae  in  ipsam  contulerat  Deus  beneficia.  Nunc  autem  ex  quo  redacta  fuit  ad  inopiam,  et  in  summas  miserias  conclusa,  recordata  est  suorum  desiderabilem,  id  est,  illius  decoris,  cuius  paulo  ante  facta  fuit  mentio.  Nam  per  desideria  intelligit  dona  illa,  quibus  splendebat  Ierusalem  quantisper  Deus  se  erga  ipsam  beneficum  patrem  ostendit.  Miror  cur  omnes  vertant:  Recordata  est  Ierusalem  dierum.  Quidam  recte  exponunt,  sed  interea  omnes  consentiunt  in  mala  versione.  Atqui  sensus  satis  perspicuus  est,  Ierusalem  recordatam  fuisse  desiderabilem,  diebus  afflictionis  et  indigentiae,  vel  quemadmodum  dixi,  migrationis  suae,  aut  querimoniae:  quanquam  non  placet  haec  postrema  expositio.  Ego  igitur  vel  de  exsilio,  vel  de  penuria  bonorum  interpretor.  Dies  autem  afflictionis  clarius  exprimit,  nempe  quum  caderet  populus  eius  in  manum  hostis,  nec  quisquam  esset  auxiliator.  Nunc  videmus  quid  velit  propheta,  nempe  Ierusalem  fuisse  quasi  expergefactam  e  suo  veterno  quum  Deus  eam  afflixit.  Nam  sicut  ebrii  post  saturitatem  sic  dormiunt  in  sua  crapula,  ut  nihil  sentiant,  sed  sint  quasi  semimortui:  ita  prosperitas  inebriavit  Ierusalem  longo  tempore:  sed  tandem  experrecta  sensit  unde  ceciderat.  Quantisper  ergo  stetit  in  excelso  illo  gradu  honoris  non  expendit  Dei  erga  se  indulgentiam:  postquam  autem  nudata  fuit  omnibus  bonis  et  serio  afflicta,  tunc  recordata  est  suorum  desiderabilem,  hoc  est,  tandem  coepit  sentire  quid  perdidisset,  quoniam  exciderat  a  Dei  gratia.  Hinc  autem  colligere  licet  utilem  doctrinam.  Quod  enim  narrat  propheta  de  Ierusalem,  fere  in  toto  humano  genere  cernitur.  Sed  cavendum  est,  ne  etiam  nobis  conveniat.  Deus  enim  non  tantum  vulgari  more  liberaliter  nobiscum  hactenus  egit,  sed  dignatus  est  nos  testimoniis  favoris  sui  plus  quam  paterni:  separavit  nos  ab  incredulis,  et  voluit  splendere  in  nobis  sua  beneficia.  Nunc  videndum  est,  ne  simus  stupidi,  quantisper  Deus  liberalitatem  erga  nos  suam  prosequitur:  quin  potius  discamus  reputare  quid  valeant  Dei  beneficia,  et  in  quem  finem  et  usum  spectent.  Alioquin  idem  nobis  continget  quod  hic  dicitur  de  Ierusalem.  Sero  enim  expergefacti  sciemus  nos  fuisse  felices  quum  Deus  se  ostendebat  erga  nos  patrem.  Videmus  id  fuisse  ostensum  in  Adam  primo  homine.  Nam  quum  Deus  ornasset  illum  eximiis  dotibus,  non  contentus  sua  sorte  voluit  se  efferre  ultra  modum  :  postquam  cecidit,  et  redactus  est  in  extremam  inopiam,  tunc  coepit  agnoscere  qualis  ante  fuisset,