37:515
515
PRAELECTIONES
516
caecitas,
ut
quum
impetebatur
ab
Assyriis,
fugeret
in
Aegyptum,
hoc
est,
peteret
auxilium
ab
Aegyptiis,
et
foedus
cum
illis
percuteret
:
postea,
si
qua
mutatio
contingeret,
expetebat
foedus
cum
Assyriis,
et
emebat
etiam
maxima
mercede.
Hanc
igitur
vesaniam
nunc
propheta
castigat
quum
dicit,
Quid
tibi
ad
viam
Aegypti?
hoc
est,
quid
proficis?
quanta
est
illa
stultitia,
dum
sentis
manifeste
iram
Dei,
et
te
affligi
tot
malis?
quoniam
Deus
tibi
est
adversus,
et
interea
non
cogitas
de
reconciliatione.
Haec
erat
tua
sanitas,
ad
Deum
confugere,
et
habere
illum
propitium:
tu
autem
quid
agis?
interea
confugis
ad
Assyrios
et
Aegyptios.
Quam
misera
est
ista
conditio,
et
quanta
est
haec
stultitia,
quod
ita
te
fatigas,
et
sine
profectu?
Discamus
autem
ex
hoc
loco
quoties
Deus
delicta
nostra
castigat,
quaerendum
esse
remedium,
et
non
acquiescendum
esse
in
vanis
solatiis,
quibus
nos
subinde
inescat
Satan:
tales
enim
illecebrae
inducent
tandem
nobis
veternum,
et
morbi
qui
erant
curabiles
mali
accessione
lethales
reddentur.
Quid
ergo
nobis
agendum
est?
simul
ac
sentimus
ferulas
Dei,
quaeramus
cum
ipso
redire
in
gratiam
:
ita
studium
nostrum
profectu
non
carebit.
Si
autem
circumspiciamus
in
diversas
partes,
adeo
non
mitescent
mala
nostra,
ut
potius
exasperentur.
Bibere
aquas
Nili,
et
bibere
aquas
Euphratis,
nihil
aliud
est
quam
petere
hinc
et
inde
suppetias.
Alludit
quidem
ad
legationes
quae
missae
fuerant:
quoniam
in
Aegyptum
proficiscentes
bibebant
aquas
Nili,
alii
vero
Euphratis.
Interea
tamen
allegorice
loquitur:
quasi
diceret:
Deus
paratus
erat
tibi
opitulari
si
ad
eius
misericordiam
te
reciperes,
quasi
ad
asylum:
tu
autem
eo
neglecto,
putas
magis
tibi
utile
fore
subsidium,
quod
afferent
vel
Aegyptii,
vel
Assyrii:
tu
igitur
quaeris
potum
in
longinquis
regionibus:
atqui
Deus
dat
tibi
aquas.
Et
videtur
respicere
ad
similitudinem,
quam
paulo
ante
posuit.
Vocaverat
Deum
fontem
aquarum
viventium:
quasi
diceret,
Deus
est
tibi
fons
irriguus
et
perennis,
et
nunquam
deesset
tibi
aquarum
copia,
si
in
eo
acquiesceres:
tu
autem
vis
bibere
aquas
Nili
et
aquas
Euphratis.
Nunc
ergo
tenemus
consilium
prophetae.
Et
procul
dubio
loquitur
de
aquis
Nili
et
Euphratis,
quoniam
in
speciem
uterque
populus
pollebat
et
divitiis,
et
omni
genere
opulentiae,
et
copia
etiam
hominum.
Quum
ergo
populus
Israel
confideret
talibus
praesidiis,
propheta
hic
obiurgat
eius
ingratitudinem,
quod
non
contentus
sit
Dei
auxilio,
tametsi
non
ita
visibile
et
conspicuum
est.
Deus
enim
habet
quantum
nobis
sufficit,
et
si
uno
ipso
essemus
contenti,
certe
suppeteret
ad
satietatem
larga
bonorum
copia:
et
quia
non
fatigatur
in
sua
beneficentia,
suppeditaret
nobis
quidquid
esset
optabile.
Sed
quoniam
non
possumus
conspicere
oculis
carnis
eius
beneficentiam,
ideo
rapimur
post
mundi
illecebras.
Discamus
ita-
|