25:515  515  COMMENTARIUS  IN  IOSUE  CAP.  XIII.  516  Libano  usque  ad  fervores  aquarum:  omnes  Sidonios  ego  expellam  a  facie  filiorum  Israel:  tantum  iacias  sortem,  ut  sit  in  haereditatem  Israeli,  sicut  praecepi  tibi.  7.  Nunc  ergo  divide  terram  istam  in  haereditatem  novem  tribubus,  et  dimidiae  tribui  Manasse.  8.  Praeter  eam  Rubenitae,  et  Gaditae  acceperunt  partes  suas,  quas  dedit  iis  Moses  trans  Iordanem  ad  Orientem,  sicut  dedit  eis  Moses  servus  Iehovae.  9.  Ab  Aroer  quae  est  iuxta  ripam  fluminis  Arnon,  et  urbem  ipsam  quae  est  in  medio  vallis,  et  totam  planitiem  Medeba  usque  ad  Dibon.  10.  JB  omnes  urbes  Sihon  regis  Aemorrhaei,  qui  regnabat  in  Hesbon,  usque  ad  terminum  filiorum  Ammon.  ll.  Et  Gilead,  et  terminum  Gessuri,  et  Maachati,  et  totum  montem  Hermon,  et  universum  Basan  usque  ad  Salchah.  12.  Universum  regnum  Og  in  Basan,  qui  regnabat  in  Astaroth,  et  in  Edrei:  hic  supererat  ex  residuo  'Rephaim,  quos  percussit  Moses  et  expulit.  13.  Non  expulerunt  autem  filii  Israel  Gessuri  et  Maachati:  propterea  habitavit  Gessur  et  Maachat  in  medio  Israel  usque  ad  hunc  diem.  14.  Tantum  tribui  Levi  non  dedit  haereditatem,  sacrificia  Iehovae  Dei  Israel  sunt  haereditas  eius,  quemadmodum  loquutus  est  de  ea  (Num.  18,  21).  1.  Quum  autem  senuisset.  Quoniam  supra  vidimus,  terram  fuisse  subactis  uno  et  triginta  regibus  pacatam:  probabile  est,  ne  populus  sub  continua  militia  fatisceret,  aliquid  cessationis  fuisse  datum  levandi  taedii  causa.  Neque  id  reprehensione  dignum  fuit,  modo  non  nisi  ad  tempus  interquiescerent,  semperque  intenti  essent  ad  metam  sibi  propositam.  Verum  ne  illa,  quae  ad  reparandum  novum  vigorem  dabatur  intermissio,  desidiae  occasio  foret:  novo  stimulo  Deus  eos  ad  pergendum  sollicitat.  Iubet  enim  totam  haereditatem  dividi  in  tribus  :  et  totum  tractum  maris  mediterranei,  qui  ab  hostibus  possidebatur,  in  sortem  venire.  Absurda  quidem  et  ludicra,  imo  ludibrii  plena  videri  potuit  eiusmodi  partitio,  quum  de  alienis  non  secus  ac  propriis  inter  se  transigerent.  Sed  optimo  consilio  eam  Deus  constituit.  Primo  enim  abiecta  spe  promissionis  contenti  fuissent  praesenti  statu.  Imo  quamvis  iacta  sorte,  illis  in  solidum  asseruerit  Deus  quidquid  promiserat:  sua  tamen  ignavia  quantum  in  se  erat,  fidem  abrogarunt  eius  verbis.  Nec  vero  per  eos  stetit,  quominus  concisa  et  mutila  iaceret  eius  veritas.  Sortitio  igitur  illis  esse  debuit  certae  possessionis  arrha,  ut  semper  essent  in  procinctu.  Iam  quibus  obtigit  in  hostico  sua  portio,  quia  interim  erant  inquilini,  et  tanquam  in  precario  hospitio  extra  haereditatem  suam  degebant,  tanquam  exactores  aliis  dati  sunt  qui  assidue  ipsos  urgerent.  Et  certe  nimii  stuporis  fuit,  quod  divinitus  assignatum  erat,  negligere  ac  deserere.  Iam  videmus  in  quem  finem  sortito  oportuerit  totam  terram  distribui,  et  unamquanque  tribum  locari  in  sua  sede.  Id  quoque