8:514  sistentia  vera,  nunquam  mutata,  sed  semper  talis  permanens.  l)  X.  Decimus  est  locus  Ub.  4,  cap.  33,  pag.  235.  Nomen  Iesu  Christi  ait  esse  proprium  ipsius  patris,  ac  imaginem  eius  imaginem  patris.  Quemadmodum^  inquit,  si  quis  rex2)  filii  sui  sibi  pingat  imaginem,  iuste  illam  dicet  esse  suam  imaginem  ac  imaginem  filii:  quoniam  et  filii  eius  est,  et  ipse  fecit  illam.  Ad  vivum  exprimit  quae  de  Christi  et  Dei  imagine  ex  Tertulliano  iam  docuimus:  ut  constet,  Irenaeum  cum  Tertulliano  in  ea  re  maxime  convenire:  ac  etiam  Clementem,  imo  et  Petrum  ipsum,  quem  nunc  audiemus.  Loci  ex  Petro  apostolo  et  Clemente  diseipub.  I.  Locus  primus  est  ex  primo  libro  Clementis,  pag.  14  et  15,  ubi  ait  Petrus  apostolus:'0)  Igitur  Abraham  quum  rerum  causas  desideraret  agnoscere,  apparuit  ei  verus  propheta  Iesus  Christus^  ac  omnia  ei  quae  desiderabat,  aperuit.  Omnibusque  rite  ac  sufficienter  edoctis,  ad  sedes  rursus  invisibiles  secessit  verus  propheta  Iesus.  Quis  hic  plura  testimonia  desideret?  Annon  ille  ipse  qui  apparuit  Abrahae  erat  verbum  Dei  ?  personalis  filius  ?  homo  Iesus  Christus  ?  IL  Secundus  locus  eadem  pag.  15.  Quum  affligerentur,  inquit,  Israelitae,  apparuit  verus  propheta  Iesus  ipsi  Mosi,4)  et  Aegyptios  plagis  coelestibus  affecit,  populumque  Dei  eduxit  ex  Aegypto.  III.  Tertius  locus  eodem  Ub.  1,  pag.  21,  ubi  Petrus  ait:5)  Christus,  qui  ab  initio  et  semper  erat,  per  singulas  quasque  generationes  piis,  latenter  licet,  semper  tamen  aderat,  iis  praecipue  a  quibus  exspectabatur,  quibusque  frequenter  apparuit.  IV.  Quartus  locus  lib.  2,  pag.  37,  ubi  de  Christo  vero  propheta  ait  Petrus:  Ipse  verus  propheta  ab  initio  mundi,  per  saeculum  currens,  festinat  ad  requiem,  passim  apparens  et  corrigens.  V.  Quintus  locus  lib.  4,  pag.  78,  ubi  Petrus  ait:  Deus  quum  fecisset  hominem  ad  imaginem  et  similitudinem  suam^  operi  suo  spiramen  quoddam  et  odorem  suae  divinitatis  inseruit.  Imaginem  corporis  in  Deo  docet.6)  Contra  Simonem  magum  et  eius  discipulos  docet  Petrus,  esse  nobis  insitam  divinitatem,  cuius  ratione  est  in  nobis  aliqua  arbitrii  Ubertas.  Tertull.  Ub.  2,  contra  Marcionem,  pag.  181,  ait,  Deum  1)  Sic  in  MS.  Verba  ultima:  nunquam  permanens,  omitt.  in  libris  editis  tam  Iat.  quam  gallicis.  2)  quelqu'un  {om.  rex).  3)  Petrum  Ap.  om.  Gall.  4)  Que  I.  C.  vray  prophete  apparut  a  Moyse  et  aux  Isr.  qui  estoyent  affligez.  5)  ubi  P.  ait  abest  a  Gallico.  Et  sic  quoque  in  seqq.  6)  Imaginem  corpoiis  in  Deo  docet.  Haec  absunt  ab  edd~  omnibus  impressis.  33