37:513
513
IN
IEREMIAM.
CAP.
II.
514
Deo
suo,
et
vicissim
etiam
eius
auxilio
privatus
fuerat.
Adiungit
per
amplificationem,
Etiam
filii
Noph,
et
Thaphanes
frangent
tibi
caput.
Postea
videbimus
Israelitas
solitos
fuisse
petere
opem
ab
Aegyptiis:
posset
igitur
particula
D;
ita
exponi,
non
solum
qui
hactenus
tibi
fuerunt
professi
hostes,
sed
etiam
socii,
quorum
opibus
fidebas,
ipsi
convertent
in
te
vires
suas,
et
tibi
caput
conterent,
aut
verticem.
Quidam
existimant
hic
augeri
probrum,
quoniam
Aegyptii
erant
imbelles:
et
veteres
historici
tradunt
illic
viros
exercuisse
artes
femineas.
Sed
quoniam
hoc
non
solet
tradere
scriptura,
neque
in
eum
sensum
loqui
de
Aegyptiis,
malo
sequi
quod
magis
usitatum
est,
nempe,
Aegyptios
qui
tamen
foederati
erant
Israelitis,
fore
illis
adversos,
imo
iam
fuisse.
Per
verticem
quidam
intelligunt
qui
praecipui
erant
in
populo
israelitico:
sed
possumus
etiam
exponere,
Frangent
tibi
verticem,
Ils
te
rompront
la
teste,
ut
dicimus
lingua
nostra,
vel,
Ils
te
frotteront
la
teste:
et
hic
sensus
meo
iudicio
magis
genuinus
est.
Iam
sequitur
causae
redditio:
postquam
ostendit
propheta
Israelem
esse
derelictum
auxilio
Dei,
iam
subiicit
cur
id
factum
sit,
An
non
hoc
fecit
tibi?
inquit.
Alii
vertunt,
An
non
hoc
fecisti
tibi,
in
secunda
persona:
et
idem
fere
manebit
sensus.
Videtur
tamen
aliorum
sententia
magis
probabilis,
Annon
hoc
tibi
fecit
quod
dereliquisti
Iehovam
Deum
tuum?
In
summa
docet
Ieremias
defectionem
populi
esse
malorum
omnium
causam:
quasi
diceret,
Tu
tibi
trivisti
hoc
totum
malum,
ergo
absorbeas,
et
scito
non
posse
coniici
culpam
in
Deum
:
fidem
enim
tibi
praestaret
quam
dedit,
nisi
obstaret
tua
impietas.
Neque
enim
frustra
te
elegit
Deus,
neque
frustra
te
praetulit
aliis
populis:
sed
tu
repulisti
abs
te
eius
beneficentiam.
Conditio
igitur
tua
nunquam
fuisset
talis,
nisi
accersivisses
tibi
perniciem.
Et
quomodo
V
Quoniam,
inquit,
descivisti
a
Deo
tuo.
Et
rursus
crimen
exaggerat
quum
dicit,
Quo
tempore
ducebat
te
per
viam.
Ducere
per
viam
est
recte
et
feliciter
gubernare.
Ostendit
igitur
propheta
carere
omni
excusatione
perfidiam
et
defectionem
populi,
quod
Dei
sui
cultum
reiecerit.
Nam
feliciter
agebat
eo
tempore.
Si
tentatus
fuisset
variis
modis,
poterat
obtendere
aliquem
praetextum,
Ego
putavi
me
fuisse
deceptum
quum
sperarem
in
vero
Deo,
nam
occultavit
a
me
suam
gratiam:
ego
igitur
necessitate
fui
compulsus,
saltem
danda
est
levitati
meae
venia:
nihil
enim
aliud
coniicere
poteram,
nisi
Deum
a
me
esse
remotum.
Propheta
occurrit
huic
obiectioni,
quemadmodum
secundo
capite,
Quid
invenerunt
in
me
iniquitatis
patres
vestri?
Et
alibi
(Mich.
6,
3),
Popule
mi,
quid
feci
tibi,
aut
in
quo
fui
molestus?
Nam
Deus
illic
paratus
erat
causam
suam
defendere,
et
purgare
quidquid
populus
obiiceret.
Sic
etiam
hoc
loco,
Ego
te
deduxi
per
viam,
hoc
est,
Calvini
opera.
Vol
XXXVII.
|