[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


37:513  513  IN  IEREMIAM.  CAP.  II.  514  Deo  suo,  et  vicissim  etiam  eius  auxilio  privatus  fuerat.  Adiungit  per  amplificationem,  Etiam  filii  Noph,  et  Thaphanes  frangent  tibi  caput.  Postea  videbimus  Israelitas  solitos  fuisse  petere  opem  ab  Aegyptiis:  posset  igitur  particula  D;  ita  exponi,  non  solum  qui  hactenus  tibi  fuerunt  professi  hostes,  sed  etiam  socii,  quorum  opibus  fidebas,  ipsi  convertent  in  te  vires  suas,  et  tibi  caput  conterent,  aut  verticem.  Quidam  existimant  hic  augeri  probrum,  quoniam  Aegyptii  erant  imbelles:  et  veteres  historici  tradunt  illic  viros  exercuisse  artes  femineas.  Sed  quoniam  hoc  non  solet  tradere  scriptura,  neque  in  eum  sensum  loqui  de  Aegyptiis,  malo  sequi  quod  magis  usitatum  est,  nempe,  Aegyptios  qui  tamen  foederati  erant  Israelitis,  fore  illis  adversos,  imo  iam  fuisse.  Per  verticem  quidam  intelligunt  qui  praecipui  erant  in  populo  israelitico:  sed  possumus  etiam  exponere,  Frangent  tibi  verticem,  Ils  te  rompront  la  teste,  ut  dicimus  lingua  nostra,  vel,  Ils  te  frotteront  la  teste:  et  hic  sensus  meo  iudicio  magis  genuinus  est.  Iam  sequitur  causae  redditio:  postquam  ostendit  propheta  Israelem  esse  derelictum  auxilio  Dei,  iam  subiicit  cur  id  factum  sit,  An  non  hoc  fecit  tibi?  inquit.  Alii  vertunt,  An  non  hoc  fecisti  tibi,  in  secunda  persona:  et  idem  fere  manebit  sensus.  Videtur  tamen  aliorum  sententia  magis  probabilis,  Annon  hoc  tibi  fecit  quod  dereliquisti  Iehovam  Deum  tuum?  In  summa  docet  Ieremias  defectionem  populi  esse  malorum  omnium  causam:  quasi  diceret,  Tu  tibi  trivisti  hoc  totum  malum,  ergo  absorbeas,  et  scito  non  posse  coniici  culpam  in  Deum  :  fidem  enim  tibi  praestaret  quam  dedit,  nisi  obstaret  tua  impietas.  Neque  enim  frustra  te  elegit  Deus,  neque  frustra  te  praetulit  aliis  populis:  sed  tu  repulisti  abs  te  eius  beneficentiam.  Conditio  igitur  tua  nunquam  fuisset  talis,  nisi  accersivisses  tibi  perniciem.  Et  quomodo  V  Quoniam,  inquit,  descivisti  a  Deo  tuo.  Et  rursus  crimen  exaggerat  quum  dicit,  Quo  tempore  ducebat  te  per  viam.  Ducere  per  viam  est  recte  et  feliciter  gubernare.  Ostendit  igitur  propheta  carere  omni  excusatione  perfidiam  et  defectionem  populi,  quod  Dei  sui  cultum  reiecerit.  Nam  feliciter  agebat  eo  tempore.  Si  tentatus  fuisset  variis  modis,  poterat  obtendere  aliquem  praetextum,  Ego  putavi  me  fuisse  deceptum  quum  sperarem  in  vero  Deo,  nam  occultavit  a  me  suam  gratiam:  ego  igitur  necessitate  fui  compulsus,  saltem  danda  est  levitati  meae  venia:  nihil  enim  aliud  coniicere  poteram,  nisi  Deum  a  me  esse  remotum.  Propheta  occurrit  huic  obiectioni,  quemadmodum  secundo  capite,  Quid  invenerunt  in  me  iniquitatis  patres  vestri?  Et  alibi  (Mich.  6,  3),  Popule  mi,  quid  feci  tibi,  aut  in  quo  fui  molestus?  Nam  Deus  illic  paratus  erat  causam  suam  defendere,  et  purgare  quidquid  populus  obiiceret.  Sic  etiam  hoc  loco,  Ego  te  deduxi  per  viam,  hoc  est,  Calvini  opera.  Vol  XXXVII.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci