9:512
dum
ex
scriptis
nostris
se
excerpere
simulat
quae
sibi
finxit
mendacia.
Ergo
quoniam
ipse
enervis
cavilli,
quod
falso
nobis
obiectat,
solus
autor
est,
fateor
sane
eum
male
argumentari:
et
quum
e
suo
cerebro
assuat
de
corporis
absentia,
quamvis
malus
sit
sutor,
ad
calceos
tamen
merito
ablegandus
est
cum
frigidis
suis
facetiis.
Interea
quod
de
absentia
duplici
ante
dictum
est,
lectores
memoria
tenere
volo.
Unde
liquebit,
quae
loco
et
oculis
absunt,
non
esse
tamen
procul
remota:
quae
duo
perperam,
sive
inscitia,
sive
malitia
confundit
Heshusius.
Simul
vero
operae
pretium
est
notare
quam
concinne
Christi
praesentiam
[pag.
83]
eliciat
ex
verbis
Petri,
ubi
baptismum
vocat
επερώτησιν
bonae
conscientiae
(1.
PetriS,
21):
quum
diserte
illic
apostolus
externum
baptismi
symbolum
a
veritate
discernat.
Veteri,
inquit,
figurae
similis
est
baptismus
noster,
non
abiectio
sordium
carnis,
sed
bonae
conscientiae
examen
per
resurrectionem
Christi.
Sequitur
quarta
obiectio.
Sacramenta
novi
testamenti,
baptismus
et
coena,
eandem
habent
rationem,
ac
prorsus
inter
se
congruunt.
Ut
igitur
in
baptismo
aqua
non
dicitur
spiritus
sanctus,
nisi
per
metaphoram,
ita
nec
panis
eucharistiae
dici
potest
corpus
Christi,
nisi
allegorice,
vel,
secundum
Calvinum,
metonymice.
Qualis
nostra
sit
ratiocinandi
forma,
paulo
post
videbimus.
Tantum
observent
lectores
iterum
vjerba
fabricari
ab
Heshusio,
quae
materiam
umbratilis
pugnae
praebeant.
Itaque
quod
suum
illud
Prorsus
congruere
refutat,
nihil
ad
nos
:
ideoque
facile
patior
ipsum
σκιομαχεῖν
cum
suis
naeniis,
modo
simplicibus
fucum
facere
desinat.
Nunc
ad
nostrum
argumentum
venio.
Quum
palam
asserat
scriptura
^
nos
Christum
induere
in
baptismo,
et
sanguine
eius
ablui,
monemus
non
esse
causam
cur
magis
dicatur
in
coena
adesse
quam
in
baptismo.
Similitudo
itaque
non
in
eo
statuitur,
quod
utrumque
sit
sacramentum
novi
testamenti,
sed
quia
Christi
praesentiam
non
minus
requirat
baptismus
quam
coena.
Accessit
altera
ratio.
Nam
quum
secure
quidquid
ex
veteri
testamento
productum
fuerat
repudiarent,
ostendimus
in
baptismo
huic
tergiversationi
non
esse
locum.
Subterfugio
conatos
fuisse
elabi
palam
est,
quum
exciperent,
sub
lege
tantum
fuisse
umbras.
Neque
enim
discrimen
illud
vel
nobis
[pag.
84]
erat
incognitum,
vel
tollebatur
nostra
doctrina:
sed
ex
perpetuo
scripturae
usu
ostendere
res
ipsa
cogebat,
quid
valerent
sacramentales
loquendi
formae.
Sed
quando
eorum
pervicacia
non
aliter
domari
poterat,
quam
si,
lege
valere
iussa,
novis
Manichaeis
ostenderemus
in
coena
et
baptismo,
quia
sacramenta
sunt
novi
testamenti,
servandam
esse
analogiam,
quod
promptum
erat,
clare
demonstravimus
baptismum
non
alio
sensu
vocari
lavacrum
regenerationis
et
renovationis,
quam
quo
panem
Christus
vocavit
corpus
suum.
Non
omnia
refero,
quae
lectores
in
|