40:512
vitae.
Quum
ergo
tale
spectaculum
oblatum
fuit
gentium
oculis,
gloriam
suam
tunc
asseruit
Deus
in
suis
fidelibus.
Denique
haec
coniunctim
legenda
sunt,
quod
propitius
erit
illis,
et
gratas
habebit
eorum
primitias
et
oblationes,
et
quod
sanctificabitur
in
oculis
gentium:
sicuti
etiam
dicitur
in
Psalmo
(114,1.
2),
Quum
egressus
est
Israel
ex
Aegypto,
Israel
fuit
potestas
Dei,
et
Iuda
sanctificatio
eius,
vel
sanctitas.
Sequitur,
42.
Et
cognoscetis
quod
ego
Iehovah,
quum
vos
introduxero
in
terram
Israel,
in
terram
(posuerat
HD1N
ante,
nunc
ym
in
terram),
pro
qua
levavi
manum
meam,
ut
darem
ipsam
patribus
vestris.
Terrendi
causa
minatus
fuerat
se
fore
conspicuum
reprobis,
cognoscetis
quod
ego
sim
Iehovah,
nempe
quia
futurus
erat
ipsorum
iudex.
Ergo
in
documentis
irae
aut
vindictae
cognitus
fuit
apud
reprobos.
Sed
nunc
alia
notatur
eius
cognitio,
nempe
quae
suavem
gustum
praebeat
paterni
amoris
:
cognoscetis,
inquit,
quod
ego
sim
Iehovah
Deus
vester
quum
vos
introduxero.
Hic
ostendit
plenum
et
solidum
suum
beneficium
erga
fideles,
quod
ante
vidimus
abruptum
fuisse
inter
exordia
quoad
reprobos.
Nam
utrique
reducti
sunt,
quia
sine
exceptione
omnibus
permissum
fuit
redire
in
patriam.
Tunc
igitur
fractum
fuit
iugum
tyrannici
imperii,
quum
exempti
sunt
a
dominatione
chaldaica,
et
rex
Medorum
illis
permisit
templum
exstruere,
et
habitare
in
terra
Chanaan.
Fuerunt
igitur
omnes
liberati,
sed
ut
iam
dictum
fuit
statim
gratia
illa
evanuit,
quoad
reprobos.
Nam
perierunt
omnes
in
deserto
gentium.
Electi
autem
perducti
sunt
Dei
manu
usque
ad
terram
Israel,
et
illic
vere
potiti
sunt
promissa
haereditate;
quia
illic
habitarunt
tanquam
filii
et
legitimi
haeredes.
Nam
simul
ut
dictum
fuit
reversi
sunt
hypocritae
:
sed
terra
illa
tanquam
propria
haereditate
nunquam
sunt
potiti.
Errarunt
enim
illic
non
secus
atque
in
deserto
et
quanquam
domi
residebant,
semper
fuerunt
vagi
et
exsules.
Videmus
itaque
notari
singulare
privilegium
ubi
dicitur,
cognoscar
a
vobis
quum
vos
reduxero
e
gentibus
et
terris,
per
quas
dispersi
eritis
in
terram
pro
qua
iuravi
me
illam
daturum
patribus
vestris.
Hic
adscribitur
nota,
ut
sciant
fideles
sibi
aliquid
promitti
non
vulgare.
Habitatio
enim
terrae
Chanaan
per
se
non
tanti
fieri
debuit:
sed
hic
exprimitur
qualitas,
quod
scilicet
venient
in
terram
illam,
ut
sint
Dei
haeredes
et
succedant
sanctis
patribus,
quibus
promissa
fuerat
illa
haereditas.
Quod
autem
iuravit
Deus
se
daturum
Abrahae,
Isaac
et
Iacob
terram
illam,
non
debet
restringi
ad
eorum
personas,
ut
satis
notum
est,
et
tamen
fuerunt
veri
haeredes
et
donjini,
idque
testati
sunt
sua
sepultura.
Passi
sunt
quidem
se
vexari,
ut
subinde
|