39:512
caeremoniI8,
quia
Daniel
non
destitit
Deum
precari,
et
exauditus
fuit
in
illo
exsilio
non
minus,
quam
si
venisset
ad
sacrificia
cum
pompa
solenni,
ut
in
templo
offerret:
hoc
quidem
verum
est,
sed
quoniam
non
frustra
instituit
Deus
haec
exercitia
pietatis,
ideo
propheta
a
signis
rem
ipsam
demonstrat.
Quoniam
ergo
dies
festi
testimonium
erant
Dei
gratiae
perinde
ac
si
sublato
vexillo
vocati
fuissent
Iudaei,
et
Deus
illic
medius
inter
ipsos
apparuisset:
ideo
ab
ipsis
externis
symbolis
propheta
ostendit
cultum
Dei
quodammodo
intercidisse.
Portae
eius
sunt
solitariae,
aut
vastationes,
sacerdotes
in
luctu,
virgines
in
afflictione,
ipsa
est
in
amaritudine.
Hic
autem
locus
admonet,
quum
Deus
ecclesiam
suam
affligit,
quamvis
miserum
sit
videre
iugulari
homines
in*
noxios,
promiscue
fundi
sanguinem,
occidi
sine
discrimine
sexus
vel
aetatis
pueros
et
feminas,
quamvis
etiam
triste
sit
spectaculum
domos
spoliari
et
diripi,
et
vastari
agros,
et
omnia
deformari,
tamen
si
haec
omnia
conferantur
ad
interitum
cultus
Dei,
locus,
inquam,
hic
admonet
debere
nobis
videri
levia.
Etsi
David
tantopere
deplorat
(Psal.
42,
5)
suam
conditionem,
quia
a
templo
exsulet,
nec
ducat
catervas
pro
more
suo,
ubi
non
tantum
unus
homo
e
sanctuario
Dei
eiectus
fuit,
sed
ubi
ipsum
sanctuarium
fuit
eversum
una
cum
altari,
nulla
sacrificia,
nullae
gratiarum
actiones,
nullae
laudes,
denique
nulla
invocatio,
hoc
certe
longe
fuit
acerbius.
Ergo
diligenter
notanda
est
haec
prophetae
lamentatio
quum
dicit
vias
Sionis
lugere,
quod
nemo
ad
solennitatem
ascendat.
Quod
sequitur
leviter
praetereo:
postea
longius
insistam
in
ipsis
rebus
ubi
progressi
fuerimus
ad
finem
usque
narrationis.
5.
Fuerunt
inimici
eius
in
caput:
hostes
eius
feliciter
egerunt,
fuerunt
in
pace
(ibtV)
quia
Iehovah
afflixit
eam
super
magnitudine
scelerum
eius:
parvuli
eius
profecti
sunt
in
exsilium
coram
adversario.
Primo
dicit
inimicos
factos
in
caput:
qua
voce
haud
dubie
intelligit
imperium:
et
hanc
loquendi
formam
sumpsit
a
Mose.
Sic
enim
habetur
Deut.
28
(v.
13):
Eris
in
caput,
et
non
in
caudam
eius,
in
loco
sublimi,
non
obscuro.
Dicit
ergo
inimicos
fuisse
in
caput,
hoc
est,
dominatos
fuisse.
Et
subaudiendum
est
illud
antitheton,
quod
scilicet
fuerint
in
caudam,
hoc
est,
fuerint
quasi
sub
pedibus
hostium
suorum.
Dicit,
rursus
hostes
feliciter
egisse,
nempe,
quia
Iehovah
afflixerit
eam.
Hic
iam
non
lamentatur
pro
vulgari
more,
hoc
est,
ut
solent
profani
homines:
sed
admiscet
doctrinam
luctui
suo:
et
ostendit
Deum
in
illis
rebus
adeo
turbulentis
et
confusis
apparere
iustum
iudicem.
Revocat
igitur
eos
ad
considerandam
Dei
manum
ubi
dicit
ideo
feliciter
hostes
agere,
quia
Deus
ipsam
afflixerit.
|