37:512
Deus
in
populum
illum.
Quum
ergo
ornati
essent
filii
Abrahae
tot
singularibus
donis,
ita
ut
primatum
tenerent
in
toto
orbe,
haec
dignitas
in
medium
proponitur,
sed
contumeliose:
quasi
diceret,
Deus
non
te
fefellit
quum
pollicitus
est
se
fore
tibi
beneficum:
adoptio
eius
non
est
fallax
neque
irrita.
Tu
igitur
beatior
esses
cunctis
gentibus,
nisi
tua
malitia
te
miserum
redderet.
Videmus
nunc
in
quem
finem
propheta
interroget
an
servus
sit
Israel,
aut
verna.
Erant
quidem
pares
aliis
populis,
quantum
ad
naturam
spectat:
sed
quoniam
electi
fuerant
divinitus,
et
Deus
illos
dignatus
fuerat
insigni
illa
praerogativa,
ideo
quaerit
propheta
an
servi
sint:
quasi
diceret,
Quid
obstat,
quominus
in
vobis
refulgeat
illa
beatitudo,
quam
Deus
vobis
promisit?
neque
enim
Deus
voluit
vos
frustrari.
Sequitur
ergo
vos
esse
miseros
vestra
culpa.
Et
quum
dicit,
Cur
factus
est
in
praedam,
ostendit
nisi
nudatus
esset
Israel
Dei
praesidio,
non
ita
futurum
libidini
hostium
suorum
obnoxium
fuisse.
Non
igitur
factus
est
in
praedam,
nisi
quoniam
desernit
eum
Deus,
quemadmodum
dicitur
in
Cantico
Mosis
(Deut.
32,
30),
Quomodo
persequeretur
unus
mille,
et
decem
fugarent
totidem
millia,
nisi
Deus
nos
captivos
dedisset,
nisi
conclusi
essemus
eius
manu?
Nam
Moses
illic
etiam
oblique
admonet
populum
quoties
et
quam
mirabiliter
victorias
retulerit
de
hostibus
suis
:
atque
ita
posteris
qui
affligendi
erant
considerandum
relinquit
unde
haec
mutatio,
quod
unus
persequitur
mille:
hoc
est,
quum
sint
in
maximis
copiis,
tamen
fugentur
ab
hostibus:
unde
hoc?
neque
enim
soliti
erant
antehac
terga
dare,
sed
hostes
suos
fugare:
sequitur
tunc
fuisse
captivos
ipsius
Dei,
et
non
hominum,
qui
eos
persequebantur.
Sic
etiam
ostendit
hoc
loco
propheta
non
expositum
fuisse
Israelem
in
praedam,
nisi
quoniam
nudatus
erat
auxilio
Dei.
Postea
addit,
Super
eum
rugiunt
leones.
Videtur
propheta
non
simpliciter
conferre
hostes
Israelis
leonibus
ob
truculentiam,
sed
per
contemptum
:
quasi
diceret
Israelem
non
tantum
sentire
homines
sibi
infestos,
sed
etiam
ipsas
beluas.
Hoc
autem
magis
est
probrosum,
ubi
Deus
nos
permittit
laniandos
feris
bestiis.
Perinde
igitur
est
ac
si
diceret,
Israelem
ita
misere
tractari,
ut
non
tantum
iuguletur
manu
hostium,
sed
etiam
expositus
sit
feris
bestiis.
Et
hic
addit,
Miserunt
vocem
suam:
quasi
diceret,
nunc
Israelem,
quem
Deus
solebat
manu
sua
et
virtute
protegere,
esse
cibum
ferarum
:
et
leones
quasi
certatim
rugire
contra
ipsum.
Postea
sine
metaphora
adiungit,
Terram
eius
positam
in
solitudinem,
et
urbes
eius
exustas
absque
habitatore.
Neque
enim
hoc
quadraret
leonibus,
aut
aliis
saevis
bestiis:
sed
quod
figurate
dixerat,
nunc
simpliciter
exponit,
Terram
vastatam
fuisse,
urbes
vel
excisas,
vel
exustas.
Hoc
autem,
quemadmodum
diximus,
fieri
non
potuit,
nisi
quoniam
Israel
defecerat
a
|