9:511
511
DE
VERA
PARTICIPATIONE
512
Iudaeis
comprehensus
est,
quod
ligno
confixus,
quod
in
sepulcro
conditus,
quod
in
resurrectione
manifestatus,
non
semper
habebitis
me
vobiscum.
Quare?
Quoniam
conversatus
est
secundum
corporis
praesentiam
quadraginta
diebus
cum
discipulis,
et
eis
deducentibus,
videndo,
non
sequendo,
ascendit
in
coelum,
et
non
est
hic.
Ibi
enim
sedet
ad
dexteram
patris,
et
hic
est.
Non
enim
recessit
praesentia
maiestatis.
Aliter:
Secundum
praesentiam
maiestatis
semper
habemus
Christum:
secundum
praesentiam
carnis,
recte
dictum
est
discipulis:
Me
non
semper
habebitis
(Matth.
26,
11).
Porro
quam
verecunde
scribat,
me
probare
esum
carnis
Christi
esse
inutilem
ex
Christi
verbis
:
Caro
non
prodest
quidquam
(Ioann.
6,
63),
me
tacente
demonstret
Commentarius,
in
quo
sic
ad
verbum
loquor:
Nec
recte
illi
qui
Christi
carnem
prodesse
dicunt
quatenus
crucifixa
est,
comesam
vero
nihil
nobis
afferre
:
quin
potius
comedere
eam
necesse
est,
ut
crucifixa
prosit.
Augustinus
subaudiendum
putat
Solam,
et
per
se,
quia
debeat
cum
spiritu
coniungi.
Quod
cum
re
ipsa
consentaneum
est.
Nam
Christus
ad
modum
edendi
simpliciter
respicit.
Non
ergo
quamvis
excludit
utilitatem,
quasi
nulla
percipi
ex
carne
sua
possit:
sed
ita
demum
inutilem
fore
pronunciat,
si
a
spiritu
separetur.
Unde
enim
habet
caro
ut
vivificet,
nisi
quia
spiritualis
est?
Ideo
quisquis
in
terrestri
carnis
natura
subsistit,
nihil
in
ea
reperiet
nisi
mortuum:
sed
qui
oculos
attollent
ad
spiritus
virtutem,
qua
perfusa
est
caro,
non
frustra
vivificam
dici
ipso
effectu
et
fidei
experientia
[pag.
82]
sentient.
Illinc
lectoribus
plura
petere
si
velint,
licebit.
En
cur
iste
Thraso
Calvinistas
appellet,
num
caro
filii
Dei
sit
inutilis.
Imo
cur
non
potius
te
ipsum
appellas,
et
socordiam
tuam
aliquando
expergefacis?
Tertia
haec
secundum
ipsum
nostra
est
obiectio
:
sacramentis
omnibus
esse
proprium
ut
signa
sint
et
pignora
testificantia
aliquid:
ergo
in
coena
non
ipsum
corpus
Christi,
sed
tantum
symbolum
dari
absentis
corporis.
Caesar
de
celeritate
victoriae
orientalis
gloriari
volens,
scripsisse
fertur:
Vidi,
vici:
hic
autem
noster
Thraso,
oculos
claudendo
se
vicisse
iactat.
Certe
in
Consensu
hoc
caput
bis
aut
ter
expressum
est:
Quum
vera
sint1)
quae
Dominus
nobis
dedit
gratiae
suae
testimonia
et
sigilla,
vere
procul
dubio
praestare
intus
quod
oculis
figurant
sacramenta:
ideoque
nos
illic
Christo
potiri,
et
spiritualiter
eum
cum
suis
donis
recipere:
imo
certo
offerri
communiter
omnibus
tam
incredulis
quam
piis.
Quantum
distat
rei
exhibitio
a
nuda
et
inani
figura,
tantum
a
sensu
nostro
recedit
Heshusius,
1)
Est
articulus
Consensus
octavus,
cf.
edit
nostr.
T.
VII.
p.
738.
|