39:511
511
PRAELECTIONES
512
quam
exercuerant
adversus
fratres
suos.
Sed
migratio,
de
qua
loquitur
propheta,
perperam
refertur
ad
captivitatem,
ut
dixi:
quia
potius
intelligit
dilapsos
fuisse
in
varias
plagas
mundi,
quod
tolerabilis
non
esset
ipsorum
conditio
in
patria.
Hinc
autem
colligitur,
quam
duriter
vexati
fuerint
a
Chaldaeis,
quod
sponte
fugerunt.
Scimus
enim
durum
esse
exsilium.
Ergo
qui
relinquunt
ultro
patriam,
nisi
cogantur
magna
necessitate,
videri
possunt
insani.
Colligitur
ergo
violenta
et
barbara
oppressio,
quum
propheta
dicit
Iudaeos
sic
sponte
fuisse
profectos
in
exsilium,
nempe
dum
latebras
captarunt
vel
in
Aegypto,
vel
in
terra
Moab,
vel
apud
alios
vicinos.
Postea
adiungit
alterum
malum,
quod
scilicet
nusquam
invenerint
requiem:
postremo,
quod
deprehensi
fuerint
ab
hostibus
suis
inter
angustias,
ita
ut
nullum
effugium
ipsis
pateret.
Fuisset
iam
tristis
conditio
populi,
degere
trepide
in
aliena
terra.
Nam
scimus
vitam
precariam
parum
differre
a
morte:
nullae
erant
vicinae
gentes,
quibus
non
exosi
essent
Iudaei.
Quum
ergo
illuc
confugerent,
fuit
illud
non
leve
malum.
Sed
quum
nusquam
illis
tranquilla
esset
sedes,
accessit
maior
indignitas,
quam
nunc
exprimit
propheta.
Hoc
vero
quasi
postremum
est
malorum,
dum
cupimus
fugere,
et
trepide
nunc
in
unam
partem,
nunc
in
aliam
deflectimus,
incidere
in
manus
hostium
et
ab
ipsis
deprehendi
ac
si
conclusi
essemus
inter
parietes,
vel
in
aliquo
angiportu,
quemadmodum
quidam
vocem
hebraicam
exponunt.
Sequitur,
4.
Viae
Sion
lugentes
a
non
venientibus
(ad
verbum:
quia
non
sint
qui
veniant)
ad
solennitatem:
omnes
portae
eius
solitariae
(vastatae,
ppoit&O,
sacerdotes
eius
plorantes,
virgines
eius
afflictae,
et
ipsa
amaritudo
ei
(hoc
est,
ipsa
in
amaritudine,
ut
vertit
Hieronymus).
Hic
alteram
doloris
materiam
refert
Ieremias,
quod
scilicet
cessaret
cultus
Dei,
ac
si
esset
interruptus,
imo
videri
posset
exstinctus
in
perpetuum.
Dicit
ergo
vias
Sion
lugere,
quia
nemo
ascendat
ad
dies
festos.
Hoc
figurate
dictum
est.
Scimus
enim
non
cadere
sensum
in
ipsas
vias.
Sed
propheta
hic
tribuit
sensum
rei
inanimatae.
Et
haec
prosopopoeia
magis
emphatica
est,
quam
si
totum
populum
induxisset
lugentem.
Caeterum
hoc
gravius
fuit,
quum
viderent
Iudaei
cultum
Dei
ita
esse
collapsum,
quam
ubi
videbant
se
vel
orbatos
liberis,
vel
coniugibus
viduatos
vel
spoliatos
omnibus
fortunis.
Quanto
enim
pretiosior
est
nobis
Dei
cultus,
et
quanto
pluris
censeri
meretur
religio,
in
qua
aeterna
animarum
salus
consistit,
eo
etiam
durius
ac
luctuosius
est,
videre
ita
dissipatam
ecclesiam,
ut
non
colatur,
neque
invocetur
amplius
Deus.
Terum
quidem
est,
cultum
Dei
non
fuisse
affixum
|