8:510  rum  rerum  distinctio  illa  realis,  sed  in  ipsa  Patris  deitate  est  prolatio,  Sermonis  fabricatio,  ac  formalis  dispositio.  Hinc  consurgere  ait  oeconomiam,  dispensationem  seu  dispositionem  Trinitatis,  in  tot  nominibus  constitutam,  in  quot  Deus  voluit  Ita  pag.  419.  VIII.  Octavus  locus  lib.  de  carne  ,  Christi,  pag.  15  ubi  ad  ostendendam  humanam  Verbi  personam,  tres  rationes  adducit:  de  angelis,  de  Spiritu  sancto,  et  de  anima.  Primam  vero  in  haec  verba:  Angelos  creatoris  humanam  effigiem  gestasse,  legisti  tu,  Marcion,  et  credidisti:  ac  tantam  corporis  gestasse  veritatem,  ut  pedes  eis  laverit  Abraham  (Gen.  18),  manibus  ipsorum  ereptus  sit  a  Sodomitis  Lot  (Gen.  19),  colluctatus  quoque  homini  sit  angelus  (Gen.  32).  Si  ergo  angelis  inferioribus  id  licuit,  multo  magis  Verbo  Dei.  Id  ipsum  repetit  pag.  89.  IX.  Nonus  locus  eodem  lib.  pag.  16  ubi  ex  evangelio  citat,  Spiritum  sanctum  forma  corporali,  specie  corporali,  figura  corporali1)  in  Christum  descendisse:  ac  fuisse  affirmat  in  ipsa  Spiritus  sancti  -substantia  corporis  soliditatem.  Itidem  igitur  et  in  Verbo.  Corpus  autem,  Tertulliani  more,  intelligi  oportet  substantiam  ipsam  vere  visibilem.  X.  Decimus  locus  eodem  lib.  pag.  19  ubi  de  angelis  dictum  argumentum  repetens  ait:  Atqui  tunc  quoque  inter  angelos  ipse  Dominus  Iesus  Christus  apparuit  Abrahae,  dicto  cap.  Gen.  18.  Ipse  Christus  iam  tunc  coepit2)  adloqui,  liberare,  et  iudicare  ediscebat,  in  hominis  substantiali  forma  vera,  non  ficta.  XL  Undecimus  locus  eodem  lib.  pag.  24  ubi  de  anima8)  arguit,  quae  substantia  exsistens  spiritualis,  nihilominus  corporis  habet  formam,  et  figuram  suam  servat  humanam  post  separationem  a  corpore.  Igitur  et  Verbo  Dei  non  erat  inconsona  forma  talis.  XII.  Duodecimus  locus  eodem  lib.  pag.  29  I.  15  ubi  ait,  Christum  ipsum  hominem  a  Deo  ipso  esse  prolatum,  et  lin.  33  ex  Patris  semine  esse  filium  [pag.  75]  Dei.  Quae  ambo  dicta,  quasi  magna  crimina,  mihi  obiicit  Calvinus.  Clamat,  et  nihil  probat.  Ignorantiam  suam  prodit,  ac  manifeste  indicat,  se  Tertullianum  nunquam  legisse.  Semen  Patris  ita  vocat  Irenaeus,  lib.  4  cap.  51  pag.  262.  XIII.  Decimus  tertius  locus,  pag.  32  et  34,  eodem  libro:  Hominem  ipsum,  qui  fructus  uteri  est,*)  flos  et  virga  de  radice  Iesse,  masculus  aperiens  vulvam:  eum  ipsum  ait  esse  proprie  filium  Dei,  qui  et  filius  Mariae.  Idem  ait  pag.  109,  245,  246.  1)  en  forme  corporelle  (caett.  orn.).  2)  coepit  om.  edd.  3)  Fame  de  Christ.  4)  Add.  de  la  vierge.