40:510  in  Deum.  Hic  autem  principium  illud  tenendum  est,  non  posse  Deum  coli,  nisi  ubi  viget  legis  eius  doctrina.  Tota,  inquam,  domus  Israel  in  terra  illic.  Significat  his  verbis  terram  Israel,  quae  diu  contaminata  fuerat  multis  sordibus,  fore  sacram,  ut  integer  et  purus  Dei  cultus  illic  tantum  spectetur.  In  terra  igitur,  nempe  ut  purgetur  ab  omnibus  inquinamentis,  quibus  ante  fuit  polluta.  Addit  promissionem  ,  illic  propitius  ero  ipsis.  Ante  vidimus  repudiari  omnia  populi  sacrificia,  idque  una  ratione,  quod  miscebant  illa  suis  figmentis.  Nunc  pronuntiat  Deus  se  propitium  illis  fore,  nempe  quia  rite  coletur,  nec  amplius  vitiabitur  cultus  eius  perversis  hominum  commentis.  Videmus  ergo  hic  beneplacitum  Dei  vel  favorem  opponi  detestationi  omnium  superstitionum,  cuius  saepe  antehac  facta  fuit  mentio.  Sicuti  ergo  Deus  abominatur  quidquid  additur  ad  simplicem  legis  doctrinam  :  ita  propitium  se  fore  affirmat,  ubi  pure  ex  lege  sua  coletur.  Addit,  Et  illic  requiram  oblationes  vestras:  mutatur  persona,  sed  sensus  tamen  non  male  fluit:  dicit,  requiram  oblationes  vestras.  Ponit  speciem  unam  oblationis,  sed  per  synecdochen  omnes  complectitur,  sicuti  videbitur  in  fine  versus.  Quamquam  fateor  quamvis  inter  se  differant  ut  diversae  species  nonn  et  nsiJD,  tamen  saepe  accipi  pro  sacra  qualibet  oblatione  ubi  seorsum  leguntur:  sed  per  synecdochen,  ut  iam  dixi.  Dicit  igitur  sibi  gratas  fore  oblationes.  Id  enim  intelligit  verbo  requirendi,  quia  vidimus  repudiata  fuisse  dona  populi,  quae  corrupta  erant  extraneis  superstitionibus.  Deus  autem  dicitur  exigere  dona  quae  probat.  Et  primitias,  inquit,  donorum  vestrorum,  vel  florem,  vel  quod  excellit  in  vestris  donis,  in  cunctis  vestris  sanctificationibus,  hoc  est,  in  toto  meo  cultu.  Significat  in  summa,  ubi  Israelitae  se  ad  unicam  legis  doctrinam  referent,  sic  gratum  fore  obsequium  illorum  Deo,  ut  dona  illi  placeant,  et  oblationes  veniant  in  rationem:  totus  denique  ipsorum  cultus  acceptus  sit.  Nunc  sequitur,  41.  In  odore  bonae  fragrantiae  propitius  ero  vobis  quum  eduxero  vos  e  populis,  et  collegero  vos  ex  terris,  per  quas  dispersi  eritis,  et  sanctificabor  in  vobis  in  oculis  gentium.  Continuat  eandem  sententiam,  nempe  gratum  sibi  fore  cultum  populi,  ubi  valedixerint  qui  prius  decepti  fuerant  suis  superstitionibus,  ut  legem  unam  sequantur.  Loquitur  autem  de  odore  secundum  usitatam  legis  formam,  non  quod  suffitus  ille  Deum  oblectaverit:  sed  quia  non  frustra  se  exercuit  populus  in  externis  illis  caeremoniis,  ubi  retinebatur  veritas.  Nam  certe  odor  per  se  nullius  fuit  momenti:  sed  Deus  voluit  crasso  modo  testari  se  non  reiicere  sacrificia  quae  mandaverat.  His  ergo  lo-