37:510
Si
placet
hic
reddi
causam,
cur
coelos
mirari
et
expavescere
iusserit
propheta,
vertendum
erit,
quia
duo
mala
fecit
populus
meus.
Sed
potius
versum,
quem
nunc
exposui,
existimo
pendere
a
superioribus
sententiis.
Dixerat
propheta:
Ite
in
terras
longinquas,
videte
an
ulla
gens
mutaverit
deos
suos:
et
tamen
sunt
mera
figmenta.
Puto
igitur
hanc
sententiam
exclamatione
finiri,
quum
nuper
dixit
propheta,
Coeli
obstupescite.
Iam
sequitur,
Certe
duo
mala
fecit
populus
meus,
nempe,
quod
me
dereliquerity
deinde,
quod
sibi
asciverit
falsos
deos.
Si
quis
relicto
veteri
amico
ad
novum
transeat,
hoc
est
iniustum
et
turpe.
Sed
ubi
nulla
est
compensatio,
cum
stultitia
et
levitate
simul
coniunctus
est
quidam
furor.
Si
ego
sperno
quod
sentio
mihi
esse
utile,
et
amplector
quod
intelligo
fore
mihi
noxium,
nonne
haec
optio
prodit
amentiam?
Hoc
ergo
nunc
significat
propheta
quum
dicit,
populum
non
in
eo
tantum
peccasse,
quod
desciverit
a
vero
Deo,
sed
etiam
quod
absque
compensatione
transierit
ad
idola,
quae
nihil
conferre
utilitatis
poterant.
Dicit
duo
mala
fecisse,
prius
malum
est,
quod
Deum
reliquerit:
alterum
vero,
quod
defecerit
ad
falsos
deos
et
imaginarios:
sed
quo
gravius
crimen
amplificet,
utitur
similitudine,
ac
dicit
Deum
esse
fontem
aquarum
viventium:
idola
autem
comparat
cisternis
perforalis
et
confractis,
quae
aquam
non
continent.
Si
quis
relicto
vivo
fonte
appeteret
cisternam,
esset
magna
stultitia:
nam
cisternae
aridae
sunt,
nisi
aliunde
aqua
proveniat:
fons
autem
ex
se
habet
suam
scaturiginem:
deinde
ubi
est
vena
quae
perpetuo
fluit,
et
perennis
aquarum
cursus,
aqua
multo
est
salubrior
et
melior.
Aquae
pluviae
dum
cadunt
in
cisternas,
nunquam
ita
sunt
salubres,
ut
quae
fluunt
ex
propria
et
nativa
vena.
Quid
autem
ubi
ne
aquarum
quidem
sunt
receptacula,
sed
rimis
plenae
intus
sunt
inanes?
Hinc
ergo
Deus
coarguit
populi
dementiam,
Quod
ipse
fuerit
relictus,
quum
tamen
esset
fons,
deinde
fons
aquarum
viventium:
deinde,
quod
populus
appetiverit
res
nihili
quum
amplexus
est
sua
idola.
Quid
enim
reperietur
in
idolis?
figura
quaedam.
Superstitiosi
enim
homines
existimant
se
non
ludere
operam,
dum
colunt
falsos
deos,
et
sperant
inde
aliquid
mercedis.
Sunt
igitur
aliquae
formae
in
falsis
religionibus;
et
ideo
propheta
comparat
falsos
deos
puteis,
propter
cavitatem:
sed
interea
nulla
est
aquarum
gutta:
sunt
enim
cisternae
fractae
et
dissipatae.
Iam
intelligimus
quid
sibi
velit
propheta,
nempe
non
posse
nos
eximi
a
reatu,
ubi
relinquimus
verum
et
unicum
Deum,
quia
in
eo
posita
est
nobis
bonorum
omnium
plenitudo:
inde
haurire
ad
satietatem
licet.
Quum
ergo
spernimus
Dei
liberalitatem,
quae
nobis
potest
sufficere
ad
omnes
felicitatis
nostrae
partes
ac
numeros,
quanta
est
ista
ingratitudo
et
pravitas?
atqui
Deus
sui
semper
manet
similis.
Si
ergo
iure
|