52:51
51
EPIST.
PAULI
AD
PHILIPPENSES
52
12.
Non
quod
iam
apprehenderim,
aut
iam
perfectus
sim:
sequor
autem,
si
ego
quoque
apprehendam,
quemadmodum
et
apprehensus
sum
a
Christo
Iesu.
13.
Fratres,
ego
meipsum
nondum
arbitror
apprehendisse.
Unum
autem,
ea
quae
retro
sunt
oblitus,
ad
ea,
quae
ante
sunt,
me
extendens,
14.
secundum
scopum
sequor
ad
palmam
supernae
vocationis
Dei
in
Christo
Iesu.
15.
Quicunque
perfecti
sumus,
hoc
sentiamus
:
et
si
quid
aliter
sentitis,
etiam
hoc
vobis
Deus
revelabit.
16.
Caeterum
quo
pervenimus,
ut
idem
sentiamus,
eadem
procedamus
regula,
17.
Simul
imitatores
mei
estote
fratres,
et
considerate
eos,
qui
sic
ambulant:
quemadmodum
nos
habetis
pro
exemplari.
12.
Non
quod
iam
apprehenderim.
In
hoc
incumbit
Paulus,
ut
Philippensibus
persuadeat,
nihil
aliud
cogitare
quam
Christum,
nihil
aliud
sapere,
nihil
aliud
appetere,
nulla
alia
meditatione
occupari.
Huc
plurimum
valet
quod
nunc
addit,
se,
qui
impedimentis
omnibus
renuntiasset,
nondum
tamen
scopum
attigisse:
ideo
semper
ulterius
tendere
et
eniti.
Quanto
hoc
magis
agendum
erat
Philippensibus,
qui
procul
adhuc
ab
ipso
distabant?
Sed
quaeritur
quid
Paulus
nondum
se
consequutum
esse
dicat.
Nam
certe
ex
quo
sumus
insiti
per
fidem
in
corpus
Christi,
iam
Dei
regnum
ingressi
sumus:
et
quemadmodum
ad
Ephesios
(2,
6)
habetur,
sedemus
iam
per
spem
in
coelestibus.
Respondeo,
salutem
nostram
in
spe
interea
sitam
esse:
ut
certa
quidem
sit
haereditas,
nondum
tamen
eius
possessione
fruamur.
Quamquam
hic
Paulus
alio
respicit,
nempe
ad
fidei
et
mortificationis,
cuius
meminerat,
profectum.
Dixerat
se
contendere
et
eniti
ad
resurrectionem
mortuorum
per
communicationem
crucis
Christi:
addit
se
nondum
id
fuisse
assequutum.
Quid?
nempe
ut
in
solidum
communicet
Christi
passionibus,
ut
perfectum
habeat
gustum
potentiae
resurrectionis,
ut
ipsum
plane
cognoscat.
Proficiendum
igitur
exemplo
suo
admonet:
ac
rem
tantae
molis
esse
Christi
cognitionem,
ut
qui
in
ea
sola
^laborant,
nunquam
tamen
perfecti
sint
quamdiu
vivunt.
Caeterum
hoc
Pauli
doctrinae
nihil
derogat,
quia
tantum
comprehenderat
quantum
ad
exsequendum
munus
sibi
commissum
sufficeret.
Interea
proficere
ipsum
oportuit,
ut
divinus
omnium
doctor
ad
humilitatem
erudiretur.
Quemadmodum
et
apprehensus.
Membrum
hoc
interposuit
vice
correctionis,
ut
totum
suum
conatum
tribueret
Dei
gratiae.
Non
multum
refert,
legasne
quemadmodum,
an
quatenus.
Sensus
enim
idem
semper
manet,
Paulum
fuisse
apprehensum
a
Christo,
ut
Christum
apprehenderet:
hoc
est,
nihil
nisi
impulsu
et
directione
Christi
egisse.
Ego
tamen
quod
clarius
erat,
elegi,
quando
libera
videbatur
optio.
13.
Nondum
arbitror
me
apprehendisse.
Non
hic
revocat
fidem
suae
salutis
in
dubium,
quasi
ad-
|