45:51
51
HARMONIA
EVANGELICA.
52
76.
Ut
ini
puer.
Iterum
redit
Zacharias
ad
commendationem
gratiae
Christi,
sed
hoc
facit
quasi
sub
filii
sui
persona,
officium
docendi,
cui
destinatus
erat,
breviter
definiens.
Tametsi
autem
in
parvulo
octo
dierum
infante
nondum
cernit
propheticas
do*
tes,
oculos
tamen
convertens
ad
Dei
consilium
quasi
de
re
nota
loquitur.
Vocari
Dei
prophetam
hic
pro
censeri
et
palam
cognosci
accipitur.
Iam
praecesserat
occulta
Dei
vocatio:
restabat
tantum,
ut
patefieret
hominibus,
qualis
esset.
Quia
vero
generale
est
prophetae
nomen,
ex
revelatione
sibi
per
angelum
allata
illum
Christo
apparitorem
statuit.
Praeibis
ante
faciem
Domini,
inquit:
hoc
est,
hanc
provinciam
obibis,
ut
tuo
praeconio
convertas
homines
ad
audiendum
Dominum.
Cur
autem
se
prophetam
Dei
prope
confecto
suo
cursu
Ioannes
esse
negaverit,
dictum
est
suo
loco
in
Ioannem.
Qualis
autem
sit
ista
viae
praeparatio,
postea
videbimus.
77.
Ad
dandam
scientiam
salutis.
Praecipuum
evangelii
caput
nunc
attingit
Zacharias,
dum
scientiam
salutis
in
remissione
peccatorum
positam
esse
docet.
Nam
quum
nascamur
omnes
filii
irae,
sequitur,
natura
damnatos
esse
ac
perditos:
haec
porro
damnationis
causa,
quod
iniustitiae
rei
sumus.
Quare
non
aliud
effugiendae
mortis
remedium
est,
nisi
ut
nos
sibi
Deus
reconciliet
peccata
nobis
non
imputando,
atque
hanc
unicam
nobis
coram
Deo
iustitiam
restare,
ex
Zachariae
verbis
colligere
promptum
est.
Unde
enim
salus
nisi
ex
iustitia?
jQuod
si
filiis
Dei
aliam
cognoscere
salutem
quam
ex
remissione
peccatorum
fas
non
est,
sequitur,
non
alibi
quaerendam
esse
iustitiam.
Ita
iustitia,
quam
superbi
homines
ex
operum
meritis
conflant
ac
fabricant,
nihil
aliud
est
quam
iustitiae
imputatio,
dum
nos
gratis
a
reatu
Deus
absolvit.
Ad
haec
notandum
est,
Zachariam
non
de
extraneis,
sed
de
populo
Dei
habere
sermonem.
Unde
sequitur,
non
modo
iustitiae
principium
ex
peccatorum
remissione
pendere,
sed
imputative
(ut
ita
loquar)
iustos
coram
Deo
in
finem
usque
esse
fideles,
quia
aliter
coram
eius
tribunali
consistere
nequeant,
nisi
quotidie
ad
gratuitam
reconciliationem
se
conferant.
78.
Per
viscera
misericordiae.
In
hoc
tanto
beneficio
misericordiam
Dei,
ut
par
est,
Zacharias
praedicat,
nec
contentus
eam
simpliciter
nominare,
salutem,
quae
a
Christo
allata
est,
prodiisse
dicit
ex
ipsis
misericordiae
Dei
visceribus,
quod
est
magis
emphaticum.
Postea
metaphorice
subiicit,
factum
esse
ingenti
Dei
misericordia,
ut
dies
sedentibus
in
tenebris
illucesceret.
Oriens
hic
non
est
participium:
nam
graece
est
avaToMj,
hoc
est,
regio
orientalis,
cui
occasus
opponitur.
In
hoc
extollit
Zacharias
Dei
misericordiam,
quod
discussis
mortis
tenebris
lux
vitae
fuerit
restituta
populo
Dei.
In
hunc
modum,
quoties
de
salute
nostra
agitur,
mentes
ad
|