40:51
51
PRAELECTIONES
52
ergo
videmus
prophetam
contexere
suum
sermonem,
et
nova
loquendi
forma
melius
exprimere
et
confirmare
quod
ante
vidimus,
rotas
fuisse
agitatas
ab
animalibus,
nempe
quia
in
ipsis
alis
fuit
vox
audita.
Iam
adiungit
fuisse
tanquam
vocem
aquarum
multarum,
vel
magnarum.
Scimus
strepitum
magnum
edi
ubi
flumen
aliquod
impetuosum
exundat.
Nihil
enim
magis
terribile
est
illo
sonitu.
Nam
habet
aliquid
simile
fragori,
quia
videtur
minari
concussionem
toti
terrae.
Hanc
ergo
vehementiam
nunc
exprimit
propheta.
Adiungit
vocem
Dei.
Durum
erit
hoc
exponere
de
ipso
Deo,
cui
etsi
saepe
sermo
tribuitur,
tamen
scimus
id
fieri
metaphorice.
Atqui
oportuit
aliquam
esse
similitudinem
externam,
quae
prophetae
ostenderet
quod
per
se
non
erat
visibile.
Id
autem
non
potest
quadrare
voci
Dei,
nisi
vocem
Dei
accipimus,
ut
Psalmo
29,
de
tonitru:
Vox
Dei
concutit
et
cedros
et
montes,
facit
ut
abortiant
animalia
in
sylvis:
vocem
Dei
illic
David
nominat
tonitru.
Sed
nescio
an
haec
metaphora
conveniat
praesenti
loco.
Nec
tamen
si
Deum
vertere
libeat
possumus
aliter
accipere
verba
quam
de
tonitru.
Alii
vertunt
HtP
fortem,
aut
violentum,
quod
non
male
conveniet:
nisi
quod
generalis
loquutio
non
satis
aptari
potest
ad
hunc
locum.
Nam
oportuit
imagines
rerum
proponi
quae
altius
attollerent
prophetae
mentem.
Porro,
si
dixisset
simpliciter
vocem
fortis
aut
hominis
violenti,
quid
hoc
erat?
Itaque
reiicere
non
audeo,
designari
tonitru:
quod
si
cui
non
arrideat
illa
expositio,
tantundem
valebit,
ac
si
dixisset
altisonam
vel
terrificam:
quia
scriptura
Dei
vocat
tam
cedros
quam
montes
ob
eximiam
praestantiam.
Dicit
quum
ambularent:
quia
alioqui
nullus
fuit
motus.
Dixit
enim
remissas
fuisse
alas
animalium
quum
starent.
Deinde
non
opus
fuit
res
terrenas
agitari,
nisi
quum
inspiratio
praecederet
in
ipsis
animalibus,
hoc
est
in
angelis.
Addit
vocem
sermonis.
Hic
longius
progreditur
Ezechiel,
nempe
quod
vox
illa
fuerit
articulata.
Atqui
non
poterant
res
exanimes
vocem
exaudire,
verum
est:
sed
quemadmodum
dixi,
voluit
exprimere
tale
fuisse
obsequium
in
rotis,
ac
si
edoctae
fuissent,
et
Deus
diserte
et
articulate
mandasset
quidquid
fieri
volebat:
vel
tanquam
si
alae
loquutae
essent
diserto
modo,
ut
rotae
non
temere
postea
volverentur,
sed
pro
suscepto
mandato.
Dicit
tanquam
vocem
castrorum.
Et
haec
similitudo
diligenter
notanda
est,
quia
in
exercitu
propter
multitudinem
vix
potest
unus
ad
alium
respicere,
ita
ut
sit
aliqua
moderatio:
et
tamen
hoc
requirit
disciplina
militaris.
Ergo
in
castris
est
magnus
clamor
et
confusus.
Interea
tamen
quisque
se
ad
alios
accommodat,
et
servatur
ordo.
Propheta
igitur
significat,
quamvis
res
infinitae
simul
concurrant,
tamen
nihil
esse
indispositum,
quia
Deus
multo
meliori
ratione
gubernat
omnes
terrenos
motus,
quam
imperator,
qui
excellit
singu-
|