39:51
51
PRAELECTIONES
52
erigit
prophetae
animum,
et
simul
etiam
pios
hortatur
atque
animat
ad
bene
sperandum.
Haec
est
praefatio,
Deus
opifex
est
Ierosolymae,
et
formator:
ergo
dubium
non
est
quin
tandem
ipsam
eripiat
ex
hostium
manibus,
imo
quin
ipsam
excitet
quasi
ex
inferis.
Hoc
ut
probet
dicit
se
esse
Deum
exercituum.
Videmus
ergo
cur
propheta,
antequam
recitet
promissionem,
exornet
Deum
magnificis
titulis.
Caeterum
dubium
est
an
de
praeterito
tempore
intelligi
debeat
quod
dicitur
Deus
Iehovah
faciens
ipsam,
Iehovah
formans
ipsam:
quia
uterque
sensus
non
male
quadrabit,
nempe
quod
Deus
ab
initio
condiderit
Ierosolymam,
et
sit
eius
opifex,
vel
quod
in
animo
habeat
ipsam
rursus
ac
de
integro
creare
et
formare.
Si
de
praeterito
tempore
hoc
accipimus,
sensus
erit,
fieri
non
posse,
ut
urbs
intereat
quae
condita
fuit
a
Deo,
quia
velit
ipsam
perpetuo
manere.
Et
eadem
sententia
saepius
recurrit
apud
prophetas,
et
in
psalmis
etiam.
Deus
enim
voluit
censeri
conditor
Ierosolymae,
ut
statum
eius
discerneret
a
reliquo
mundo.
Scimus
nihil
esse
sub
luna
perpetuum,
totus
enim
mundus
obnoxius
est
variis
agitationibus:
imo
praeterit
figura
huius
mundi,
inquit
Paulus
(1.
Cor.
7,
31),
et
evanescit.
Quum
ergo'
tot
variae
conversiones
cernantur
in
cunctis
I
urbibus,
Deus
singulari
privilegio
Ierosolymam
exemit
ab
hac
sorte:
et
ideo
probe
et
scite
ratiocinatur
propheta
cladem
urbis
non
fore
perpetuam,
quia
Deus
ipsam
condiderit.
Hinc
satis
probatur
eius
futura
restitutio.
Si
quis
trahere
malit
ad
tempus
futurum,
sensus
erit,
Iehovah,
qui
statuit
creare
Ierusalem
et
formare,
est
Deus
exercituum:
nemo
igitur
opus
eius
impediet.
Quoniam
hic
etiam
sensus
non
male
convenit,
eum
non
repudio:
quanquam
priorem
sequor.
Interea
tenendum
est
illud
principium,
promitti
restitutionem
Iudaeis,
quia
Ierosolyma
delecta
fuerit
tanquam
Dei
sacrarium,
utpote
quam
receperit
in
fidem
suam
ac
patrocinium,
ut
perpetuo
servaret.
Sive
ergo
de
praeterito,
sive
de
futuro
tempore
hoc
dictum
accipimus,
quod
Deus
sit
creator
ac
opifex
Ierosolymae,
videmus
fundari
promissionem
liberationis
in
mera
Dei
bonitate:
quoniam
scilicet
elegerat
sibi
in
domicilium
Ierosolymam,
quemadmodum
dicitur
in
Psalmo
(87,
1),
Fundamenta
eius
in
montibus
sanctis.
Et
illic
etiam
relativum
ponitur
suppresso
Dei
nomine,
quemadmodum
nunc
urbis,
Sic
dicit
Iehovah,
qui
creavit
eam,
qui
formavit
eam,
ut
stabiliat
eam.
Hic
tacetur
nomen
Ierosolymae:
sed
magis
emphatica
est
ista
relatio,
quam
si
fuisset
expressum,
quemadmodum
et
in
illo
quem
citavimus
loco
subauditur
Dei
nomen,
et
iterum
ecclesiae,
37.
cap.
Isaiae,
nisi
fallor.
Quum
ergo
dicit
propheta
fundamenta
eius
esse
in
montibus
sanctis,
non
dubium
est
quin
Deum
velit
intelligi
etiam
si
nomen
eius
non
exprimitur.
Ita
hic
quum
de
urbe
verba
facit,
Deus
|