37:51
51
IN
ISAIAM
52
omnia:
sed
quia
nihil
celavit
quod
esset
utile
cognitu,
et
multis
insignibus
vaticiniis
quoad
sufficeret
ostendit
se
peculiarem
ecclesiae
curam
gerere
:
sicut
dicit
Amos
(3,
7):
An
erit
arcanum
quod
non
revelet
Deus
servis
suis
prophetis?
Atque
hac
praerogativa
indigne
et
sceleste
abusi
sunt
Iudaei,
qui
ex
frivolis
suis
praedictionibus
quaestum
passim
inter
gentes
fecerunt.
Caeterum
ita
semper
enituit
veritas
in
coelestibus
oraculis,
ut
in
ea
dilucide
agnoscerent
Deum
Israel
unicum
esse,
quicunque
sibi
ab
insidiis
cavebant.
Fideles
quidem
in
schola
Dei
edoctos
non
magis
fallere
potuerunt
idola,
quam
si
quis
homini
bene
oculato
nigrum
pro
albo
in
meridie
ostentet,
tantum
abest
ut
praescientiam
suam
demonstraverint.
Potentiae
vero
multo
minus
attribuere
licuit,
quum
ex
quotidianis
vaticiniis
palam
esset
Deum
unum
res
prosperas
et
adversas
moderari.
Idolis
suis
gratias
egit
victor
Assyrius.
Atqui
pridem
admonuerat
Deus
Iudaeos
quid
futurum
esset:
imo
palam
ostenderat
se
armare
impium
illum
exercendae
vindictae
suae
causa.
Porro
malefacere
non
est
hic
accipiendum
pro
iniuriam
inferre,
quod
alienum
a
Deo
est:
sed
poenas
irrogare
significat,
et
res
adversas
immittere,
quod
providentiae
Dei,
non
idolis
aut
fortunae
tribui
debet.
Quo
sensu
saepissime
occurrit
io
scripturis.
Amos
(3,
6)
:
An
est
malum
in
civitate
quod
non
fecerit
Dominus?
Item
Ieremias
populum
accusat
quod
Deum
autorem
boni
et
maii
non
agnosceret
(Thren.
3,
38).
His
ergo
malis,
cuiusmodi
sunt
bella,
pestis,
fames,
paupertas,
aegritudo,
et
alia
eius
generis,
Dominus
in
scelera
populi
animadvertit:
atque
eorum
omnium
autor
agnosci
vult.
Non
adducit
autem
Isaias
omnia
exempla
et
argumenta
quibus
Deus
ab
idolis
distingui
posset.
Nam
longa
admodum
opus
fuisset
oratione:
sed
iis
nunc
contentus
fuit
quibus
breviter
et
tamen
aperte
rem
monstraret.
Nondum
enim
finem
huic
argumento
facturus
est.
24.
(Ecce
vos
estis.)
Nunc
insultat
idolis,
ut
pios
in
fiducia
et
cultu
unius
Dei
confirmet,
dum
ex
comparatione
perspiciunt
eos
qui
idola
colunt
misere
falli
et
caecutire.
Factura
hic
passive
accipi
debet,
ac
si
diceret
vanam
esse
imaginationem,
vel
figmentum
nulla
de
re.
Atqui
improprie
loqui
videtur
Isaias,
quum
idola
ex
nihilo
esse
dicit:
auro
enim
aut
argento,
aut
aere,
aut
lapide,
aut
alia
materia
constant.
Solutio
est
facilis:
nec
enim
materiam
spectavit
Isaias
:
sed
qualitatem,
hoc
est,
opinionem
divinitatis
quam
de
iis
homines
perperam
concipiunt.
Nec
enim
superstitiosi
lignum,
aut
aes,
aut
metallum
simpliciter
adorant,
sed
quam
stulte
maiestatem
numinis
affingunt.
Hoc
certe
nihil
omnino
quam
vanam
imaginationem
esse
certum
est.
Unde
etiam
Paulus
(1.
Cor.
8,
4)
eodem
modo
pronuntiat
idolum
nihil
esse.
Quid
enim
esse,
aut
quo
nomine
figmentum
inane
vocari
potest?
|