[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


37:51  51  IN  ISAIAM  52  omnia:  sed  quia  nihil  celavit  quod  esset  utile  cognitu,  et  multis  insignibus  vaticiniis  quoad  sufficeret  ostendit  se  peculiarem  ecclesiae  curam  gerere  :  sicut  dicit  Amos  (3,  7):  An  erit  arcanum  quod  non  revelet  Deus  servis  suis  prophetis?  Atque  hac  praerogativa  indigne  et  sceleste  abusi  sunt  Iudaei,  qui  ex  frivolis  suis  praedictionibus  quaestum  passim  inter  gentes  fecerunt.  Caeterum  ita  semper  enituit  veritas  in  coelestibus  oraculis,  ut  in  ea  dilucide  agnoscerent  Deum  Israel  unicum  esse,  quicunque  sibi  ab  insidiis  cavebant.  Fideles  quidem  in  schola  Dei  edoctos  non  magis  fallere  potuerunt  idola,  quam  si  quis  homini  bene  oculato  nigrum  pro  albo  in  meridie  ostentet,  tantum  abest  ut  praescientiam  suam  demonstraverint.  Potentiae  vero  multo  minus  attribuere  licuit,  quum  ex  quotidianis  vaticiniis  palam  esset  Deum  unum  res  prosperas  et  adversas  moderari.  Idolis  suis  gratias  egit  victor  Assyrius.  Atqui  pridem  admonuerat  Deus  Iudaeos  quid  futurum  esset:  imo  palam  ostenderat  se  armare  impium  illum  exercendae  vindictae  suae  causa.  Porro  malefacere  non  est  hic  accipiendum  pro  iniuriam  inferre,  quod  alienum  a  Deo  est:  sed  poenas  irrogare  significat,  et  res  adversas  immittere,  quod  providentiae  Dei,  non  idolis  aut  fortunae  tribui  debet.  Quo  sensu  saepissime  occurrit  io  scripturis.  Amos  (3,  6)  :  An  est  malum  in  civitate  quod  non  fecerit  Dominus?  Item  Ieremias  populum  accusat  quod  Deum  autorem  boni  et  maii  non  agnosceret  (Thren.  3,  38).  His  ergo  malis,  cuiusmodi  sunt  bella,  pestis,  fames,  paupertas,  aegritudo,  et  alia  eius  generis,  Dominus  in  scelera  populi  animadvertit:  atque  eorum  omnium  autor  agnosci  vult.  Non  adducit  autem  Isaias  omnia  exempla  et  argumenta  quibus  Deus  ab  idolis  distingui  posset.  Nam  longa  admodum  opus  fuisset  oratione:  sed  iis  nunc  contentus  fuit  quibus  breviter  et  tamen  aperte  rem  monstraret.  Nondum  enim  finem  huic  argumento  facturus  est.  24.  (Ecce  vos  estis.)  Nunc  insultat  idolis,  ut  pios  in  fiducia  et  cultu  unius  Dei  confirmet,  dum  ex  comparatione  perspiciunt  eos  qui  idola  colunt  misere  falli  et  caecutire.  Factura  hic  passive  accipi  debet,  ac  si  diceret  vanam  esse  imaginationem,  vel  figmentum  nulla  de  re.  Atqui  improprie  loqui  videtur  Isaias,  quum  idola  ex  nihilo  esse  dicit:  auro  enim  aut  argento,  aut  aere,  aut  lapide,  aut  alia  materia  constant.  Solutio  est  facilis:  nec  enim  materiam  spectavit  Isaias  :  sed  qualitatem,  hoc  est,  opinionem  divinitatis  quam  de  iis  homines  perperam  concipiunt.  Nec  enim  superstitiosi  lignum,  aut  aes,  aut  metallum  simpliciter  adorant,  sed  quam  stulte  maiestatem  numinis  affingunt.  Hoc  certe  nihil  omnino  quam  vanam  imaginationem  esse  certum  est.  Unde  etiam  Paulus  (1.  Cor.  8,  4)  eodem  modo  pronuntiat  idolum  nihil  esse.  Quid  enim  esse,  aut  quo  nomine  figmentum  inane  vocari  potest?   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci