[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


2:51  [CO  2.51]  sine  Deo  fuisse  pronuntiat  Ephesios,  donec  ex  evangelio  didicissent  quid  esset  verum  Deum  colere.  Neque  hoc  ad  gentem  unam  duntaxat  restringere  oportet,  quum  generaliter  alibi  (Rom.  1,  21)  asserat,  evanuisse  cunctos  mortales  in  suis  cogitationibus,  postquam  in  mundi  fabrica  illis  patefacta  erat  creatoris  maiestas.  Ideoque  scriptura  (Hab.  2,  18  seq.)  ut  vero  et  unico  Deo  locum  faciat,  quidquid  divinitatis  olim  celebratum  fuit  inter  gentes,  falsitatis  et  mendacii  damnat;  nec  ullum  numen  relinquit  nisi  in  monte  Sion,  ubi  peculiaris  vigebat  Dei  cognitio.  Certe  inter  gentiles  Christi  aetate  proxime  ad  veram  pietatem  accedere  visi  sunt  Samaritae;  audimus  tamen  ex  ore  Christi  (Ioann.  4,  22)  eos  nescisse  quid  colerent;  unde  sequitur,  vano  errore  fuisse  delusos.  Denique  etiamsi  non  omnes  laboraverint  crassis  vitiis,  aut  in  apertas  idololatrias  prolapsi  sint,  nulla  tamen  pura  et  probata  fuit  religio  quae  tantum  in  communi  sensu  fundata  esset.  Quamvis  enim  pauci  quidam  non  insanierint  cum  vulgo,  manet  tamen  fixa  Pauli  doctrina  (1  Cor.  2,  8):  non  apprehendi  sapientiam  Dei  a  principibus  mundi  huius.  Quod  si  excellentissimi  quique  in  tenebris  errarunt,  quid  de  faecibus  ipsis  dicendum  erit?  Quare  nihil  mirum  si  cultus  omnes  hominum  arbitrio  excogitatos  tanquam  degeneres  repudiet  spiritus  sanctus:  quia  in  coelestibus  mysteriis  opinio  humanitus  concepta,  etsi  non  semper  magnam  errorum  congeriem  pariat,  erroris  tamen  est  mater.  Atque  ut  nihil  deterius  accedat,  hoc  tamen  vitium  non  leve  est,  fortuito  adorare  Deum  incognitum;  cuius  tamen  rei  fiunt  Christi  ore  (Ioann.  4,  22)  quicunque  ex  lege  edocti  non  sunt  quem  Deum  colere  oporteat.  Et  certe  non  longius  progressi  sunt  qui  optimi  fuerunt  legislatores,  quam  ut  in  publico  consensu  fundata  esset  religio.  Quin  etiam  apud  Xenophontem  laudat  Socrates  Apollinis  responsum,  quo  praecepit  ut  quisque  ritu  patrio  et  pro  urbis  suae  consuetudine  deos  coleret.  Unde  autem  hoc  ius  mortalibus,  ut  sua  autoritate  definiant  quod  mundum  longe  superat?  vel  quis  ita  maiorum  placitis,  vel  populi  scitis  acquiescere  poterit,  ut  Deum  absque  dubitatione  recipiat  humanitus  sibi  traditum?  Potius  iudicio  quisque  suo  stabit,  quam  se  alieno  arbitrio  subiiciet.  Quum  ergo  nimis  infirmum  ac  fragile  sit  pietatis  vinculum,  vel  urbis  consuetudinem,  vel  antiquitatis  consensum  in  colendo  Deo  sequi,  restat  ut  de  se  testetur  e  coelo  ipse  Deus.  [Inst  1.5.14.]  Ergo  frustra  nobis  in  mundi  opificio  collucent  tot  accensae  lampades  ad  illustrandam  autoris  gloriam:  quae  sic  nos  undique  irradiant,  ut  tamen  in  rectam  viam  per  se  nequaquam  possint  perducere.  Et  scintillas  certe  quasdam  excitant;  sed  quae  ante  praefocantur  quam  pleniorem  effundant  fulgorem.  Quamobrem  apostolus,  eo  ipso  loco  ubi  saecula  simulacra  vocat  rerum  invisibilium  (Hebr.  11,  3)  subiungit,  per  fidem  intelligi  esse  verbo  Dei  aptata;  ita  significans,  invisibilem  divinitatem  repraesentari   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci