40:509
509
IN
EZECHIELIS
PROPH.
CAP.
XX.
510
pheta
illic
asserit
Deum
esse
humanum
erga
Israelitas.
Sed
quia
multi
hypocritae
tunc
gloriabantur
se
esse
ecclesiae
membra:
ideo
per
modum
correctionis
restringit
sententiam
illam,
et
non
alios
censet
veros
Israelitas,
nisi
qui
recto
sunt
corde:
sicuti
et
Psalmo
15,
1
et
24,
3,
idem
repetitur,
Quis
adscendet
in
montem
Domini?
Atqui
promiscue
una
cum
sinceris
Dei
cultoribus
se
ingerebant
perfidi
et
scelerati
homines.
Sed
illic
excludit
eos
propheta
a
catalogo
fidelium,
quia
non
alios
dicit
fixam
stationem
habituros
in
sanctuario
Dei,
nisi
qui
sunt
integri
corde,
et
puri
manibus.
Eodem
quoque
sensu
ante
propheta
docuit,
quamvis
hypocritae
superbe
iactarent
se
esse
ex
Dei
populo,
nomina
tamen
illorum
non
esse
scripta
in
arcano
catalogo
populi
Dei.
Nunc
ergo
videmus
quomodo
optime
conveniant
quae
videntur
inter
se
pugnare,
nempe
nihil
profuturum
Israelitis,
quod
tandem
redimet
ipsos
Dominus
e
tyrannide
gentium:
et
tamen
venturos
in
montem
Israel,
ut
sincere
illum
colant.
Nam
hic
duplex
Israel
nobis
ponitur
ante
oculos.
Multi
enim
titulo
tenus
erant
tunc
Israelitae.
Sed
nunc
disserit
propheta
de
electis,
quos
Paulos
vocat
reliquias
gratiae.
In
monte,
inquit,
sanctitatis
meae,
in
monte
excelso
Israel.
Montem
excelsum
vocat
non
quod
altitudine
superaret
alios
montes.
Scimus
enim
montes
in
terra
Israel
fuisse
excelsos.
Erat
autem
Sion
collis
duntaxat,
et
quidem
exiguus.
Sed
alibi
vidimus
praeferri
montibus
praecipuis,
eo
quod
excelleret
dignitate.
Non
respexit
igitur
propheta
noster
ad
cacumen
montis
Sion,
sed
ad
singularem
gloriam,
qua
ornatus
erat:
quasi
diceret,
Deum
illic
residere,
ut
eius
gloria
emineat
supra
omnem
mundi
altitudinem.
Interea
non
dubito
oblique
opponi
hoc
epitheton
excelsis,
quae
passim
sacrata
fuerant,
ut
ante
vidimus.
Quum
ergo
populus
erigeret
sine
delectu
altaria
in
omnibus
locis
editis,
hic
Deus
unum
montem
excelsum
opponit
tot
illis
montibus,
quorum
altitudo
deceperat
miseros
homines,
ut
illic
putarent
se
propiores
esse
coelo.
Haec
igitur
ratio
est
cur
nominet
montem
excelsum.
Dicit,
illic
colent
me
tota
domus
Israel,
tota,
inquam,
in
terra.
Non
mirum
est
sine
exceptione
hic
poni
totam
domum
Israel,
quia
ut
dictum
fuit,
non
comprehendit
propheta
eos
omnes,
qui
superbiebant
tali
elogio:
sed
tantum
designat
puros
Dei
cultores,
qui
filii
erant
spirituales
Abrahae.
Hic
autem
Deus
consensum
fidei
describit
in
cunctis
fidelibus:
ac
si
diceret
fore
novum
populum,
qui
non
sequetur
varias
speculationes,
ut
ante
singuli
erraverant
in
suis
superstitionibus:
sed
fore
unam
regulam
omnibus
communem.
Ita
docemur
hoc
loco
non
aliter
placere
Deo
nostrum
cultum,
nisi
intenti
ad
simplicem
fidei
consensum
quasi
uno
ore
celebremus
eius
nomen.
Impii
quoque
saepe
alii
aliis
subscribunt:
sed
non
respiciunt
|