40:507  507  PRAELECTIONES  508  tribus  vestris  acciderit.  Nam  redempti  perierunt  tamen  in  deserto,  neque  potiti  sunt  terra  Chanaan.  Idem  et  vobis  continget,  quia  reditus  nihil  aliud  erit,  quam  praeludium  quoddam  gratiae  meae:  sed  nunquam  pervenietis  in  terram  Israel.  Hoc  autem  extenditur  etiam  ad  eos  qui  reversi  sunt  illuc,  et  habitarunt  in  patria.  Sed  diximus  Iudaeam  fuisse  illis  exsilium,  quia  abruptus  fuit  cursus  gratiae  Dei:  et  Deus  coepit  de  integro  cum  illis  disceptare,  etiam  quum  ipsos  eduxisset  ab  exilio  babylonico.  Et  cognoscetis  quod  ego  sim  Iehovah:  sicuti  heri  dictum  fuit,  Deum  cognosci  a  reprobis,  dum  coguntur  agnoscere  iudicem,  cuius  paternam  clementiam  contempserant.  Sequitur,  39.  Et  vos  domus  Israel,  sic  dicit  dominator  Iehovah,  Quisque  idolis  suis  ite  servite,  postquam  non  auditis  me,  et  nomen  sanctitatis  meae  (ad  verbum,  hoc  est,  nomen  meum  sanctum)  ne  profanetis  amplius  in  muneribus  vestris,  et  in  idolis  vestris.  Iam  iterum  praecise  testatur  Deus  Be  reiicere  Israelitas,  quod  suis  mixturis  inficerent  purum  legis  cultum.  Diximus  enim  fuisse  deceptos  vana  illa  imaginatione,  quum  putarent  Deo  placere  suum  obsequium,  quamvis  tantum  dimidia  ex  parte  eum  colerent.  Ubi  ergo  sua  figmenta  ingerebant,  putabant  hanc  sedulitatem  gratam  fore  Deo,  quia  profitebantur  se  agnoscere  pro  redemptore  verum  Deum.  Hic  autem  rursus  pronuntiat  se  repudiare  dimidium  cultum,  quia  velit  in  solidum  coli  nec  socium  admittat:  nunc  j  inquit,  domus  Israel,  sic  dicit  Iehovah,  quisque  ite,  inquit,  et  servite  vestris  idolis:  perinde  ac  si  ipsos  reiiceret  a  sua  familia.  Et  tamen  videmus  semper  fuisse  sub  eius  dominio:  atque  ita  hic  emergit  quaedam  repugnantiae  species,  quod  scilicet  Deus  abdicet  ipsos  a  suo  imperio,  et  interim  retineat  tanquam  sui  iuris.  Sed  licentia  quae  nunc  conceditur  non  alio  spectat  quam  ut  sciant  frustra  Deum  coli  dimidia  ex  parte.  Et  locus  hic  apprime  notabilis  est,  quia  hodie  quoque  falluntur  plerique  dum  sua  commenta  ingerunt,  et  existimant  se  erga  Deum  optime  defungi,  quum  aliqua  tantum  ex  parte  praestant  quod  mandavit:  deinde  congerunt  magnum  acervum  superstitionum,  sive  quas  a  patribus  sumpserunt,  sive  quas  fabricaverunt  ipsi.  Denique  vix  reperietur  centesimus  quisque  qui  non  putet  satius  esse,  Deum  aliqua  ex  parte  colere,  quam  prorsus  se  addicere  idolis:  et  hoc  quidem  verum  est  quoad  homines.  Nam  foedior  est  et  magis  detestabilis  impietas,  ubi  Deum  palam  reiiciunt  homines,  et  divortio  facto  se  idolis  addicunt,  quam  si  partim  Deum  colerent,  partim  vero  idola.  Sed  interim  videmus  quid  Deus  pronuntiet,  nempe  hanc  profanationem  a  se  non  posse  ferri.  Et  quae  subnectitur  ratio  diligenter  notanda