39:507
507
PRAELECTIONES
508
titulus
libri
est
HDW
a
prima
voce.
Sed
dum
exprimere
volunt
quid
liber
contineat,
tunc
vocant
nirp,
hoc
est?
Lamentationes.
Nunc
veniamus
ad
ipsa
verba,
quoniam
quae
nunc
breviter
perstrinxi
melius
explicari
poterunt
in
contextu.
CAPUT
PRIMUM.
1.
Quomodo
sedet
solitaria
civitas,
quae
abundavit
populo/
facta
est
tanquam
vidua,
quae
magna
fuit
in
qentibus
I
quae
dominata
est
in
provinciis,
redacta
est
ad
tributum!
Propheta
non
potest
satis
exprimere
magnitudinem
cladis,
nisi
per
admirationem.
Suscipit
ergo
personam
hominis,
qui
ad
conspectum
rei
novae
et
inopiuatae
quodammodo
obstupescit.
Erat
enim
res
incredibilis,
quum
electus
esset
locus
ille,
in
quo
Deus
habitaret,
ac
urbs
Ierusalem
non
modo
regia
esset
Dei
sedes,
sed
quoddam
sanctuarium
terrestre,
potuit
censeri
conditio
illius
urbis
esse
exempta
ab
omni
periculo.
Quum
enim
dictum
esset,
Haec
requies
mea
in
saeculum
saeculi,
hic
habitabo:
visus
fuerat
Deus
attollere
urbem
illam
supra
nubes,
et
immunem
reddere
ab
omnibus
terrenis
mutationibus.
Scimus
quidem
in
mundo
nihil
esse
stabile,
et
summa
imperia
converti
in
nihilum
:
sed
status
Ierosolymae
non
erat
fundatus
in
humanis
praesidiis,
neque
in
amplitudine
ditionis,
neque
in
hominum
copia,
neque
in
aliis
praesidiis
quaecunque
fingi
possint
:
sed
fundatus
erat
in
coeiesti
decreto,
in
promissione
Dei,
quae
obnoxia
non
est
ullis
mutationibus.
Quum
ergo
urbs
ipsa
cecidisset,
a
fundamentis
eversa,
nihil
residuum
exstaret,
quum
templum
ipsum
contumeliose
direptum
esset,
deinde
incensum
ab
hostibus:
praeterea
rex
tractus
in
exsilium,
iugulati
essent
eius
liberi
in
ipsius
conspectu,
proceres
trucidati:
quum
populus
dispersus
esset
huc
et
illuc,
per
summum
opprobrium,
nonne
fuit
illud
horribile
prodigium?
Ergo
non
sine
causa
propheta
exclamat,
quomodo/
quia
nemo
unquam
putasset
id
posse
accidere:
deinde
post
eventum
rei
nemo
poterat
mente
composita
cernere
tale
spectaculum,
quia
poterant
innumerae
tentationes
venire
in
mentem:
praesertim
vero
haec
cogitatio
poterat
labefactare
omnium
fidem
et
sensum,
Quid
sibi
vult
Deus?
quomodo
pollicitus
est
urbem
hanc
fore
perpetuam?
et
nunc
nulla
est
facies
urbis,
et
nulla
spes
restitutionis
in
futurum
tempus.
Quum
ergo
posset
pias
mentes
non
modo
turbare,
sed
etiam
prosternere,
et
demergere
in
summam
desperationem
ille
tam
tristis
adspectus:
ideo
propheta
exclamat,
Quomodo?
Dicit
autem,
quomodo
sedet
soli-
|