37:506
9.
Propterea
adhuc
contendam
(vel,
disceptabo)
vobiscum,
dicit
Iehovah,
et
cum
filiis
filiorum
vestrorum
disceptabo.
Non
caret
pondere
particula
"ny,
quia
subindicat
propheta,
si
Deus
poenas
iam
ante
exegerit
de
perfidia
et
sceleribus
populi,
se
adhuc
retinere
ius
suum
integrum:
quasi
diceret,
Ne
putetis
vos
esse
defunctos
poenis
omnibus,
si
hactenus
severe
ultus
sum
scelera
patrum
vestrorum
et
obstinationem.
Nam
quum
pergatis
in
eodem
cursu,
et
nullus
sit
apud
vos
peccandi
modus,
neque
finis,
ego
etiam
non
desistam
a
iure
meo,
sed
persequar
usque
ad
extremum
et
vos,
et
filios
vestros,
et
alias
etiam
generationes.
Nunc
ergo
intelligimus
quid
velit
propheta:
nam
hoc
solenne
est
hypocritis,
crasse
reiicere
omnem
metum,
praesertim
ubi
semel
castigati
sunt
a
Domino.
Putant
enim
hoc
ei
sufficere,
quod
poenam
sumpserit
de
sceleribus.
Atqui
non
cogitant
Deum
mediocriter
punire
hominum
peccata,
ut
alios
ad
poenitentiam
invitet,
et
sic
esse
asperum
et
severum
ut
tamen
se
retineat,
quo
sit
locus
spei:
atque
ita
dum
veniam
exspectant
qui
peccarunt,
alacrius
sese
recipiant
in
viam.
Hoc
non
cogitant
hypocritae
:
sed
putant
Deum
exserere
primo
impetu
omnem
suum
rigorem,
ita
promittunt
sibi
impunitatem
in
futurum
tempus.
Exempli
gratia,
Si
Deus
castiget
urbem
aliquam,
vel
regionem
bello,
aut
peste,
aut
fame,
in
mediis
malis
aliquis
est
terror
et
anxietas,
gemunt
et
suspirant,
atque
etiam
ululant
plerique,
quos
Deus
ita
affligit.
Caeterum
simul
atque
data
est
aliqua
relaxatio,
excutiunt
iugum,
et
immemores
scelerum
suorum
iterum
ad
vomitum
redeunt
tanquam
canes.
Sic
igitur
necesse
est
hypocritis
denuntiari
quod
videmus
fieri
nunc
a
Ieremia,
nempe
Deum
sic
ulcisci
hominum
peccata,
ut
tamen
in
futurum
tempus
non
desinat
ius
suum
persequi,
ubi
videt
homines
ipsos
ita
esse
praefractos,
ut
nihil
proficiat
suis
ferulis.
Adhuc
igitur,
inquit.
Nec
dubium
est
quin
haec
comminatio
exacerbaverit
animos
gentis.
Nam
quum
auderent
Deo
obstrepere,
sicuti
videmus
multis
locis,
et
dicerent
spinosas
esse
eius
vias,
non
parcebant
prophetis,
et
hoc
etiam
videbimus
suo
loco.
Nam
odiosum
nomen
imposuerant
prophetis,
Quid?
isti
prophetae
nihil
aliud
crepant
quam
onera,
onera,
quasi
Deus
semper
fulminaret
contra
nos:
satius
esset
habere
clausas
aures,
quam
assidue
nos
ita
terreri
ipsorum
vocibus.
Ergo
certum
est,
fuisse
hoc
durum
Iudaeis
quum
diceret
propheta,
Adhuc
Deus
vobiscum
disceptabit
Sed
oportuit
ita
fieri.
Discamus
igitur
ex
hoc
loco,
si
Deus
aliquando
nos
coarguit
non
tantum
verbis,
sed
etiam
re
ipsa,
et
scelerum
nostrorum
nos
admonet,
non
ideo
defungi
una
culpa
ut
securi
simus
in
posterum,
sed
donec
ex
animo
resipiscamus,
|