9:505
505
CHRISTI
IN
COENA.
506
Merces
ab
Heshusio
mihi
refertur,
qualem
praeceptori
suo
Melanchthoni
rependit.
Falsos
testes
infamia
leges
notant:
calumniatoribus
graves
et
severas
statuunt
poenas.
Quo
atrocius
est
crimen
publicas
tabulas
corrumpere,
eo
durius
plectendus
est
hic
nebulo,
qui
in
hoc
uno1)
capite
trium
criminum
tenetur
convictus:
quia
et
me
indigna
calumnia
gravat,
et
scelerate
contra
me
mentitur
tanquam
testis,
et
palam
falsarius
est.
Non
certo2)
frigidis
dicteriis,
quibus
cur
me
tam
cupide
lacessat
nescio:
nisi
forte
quia
vsibi
a
talione
non
metuit,
stem
ipsam
urgeo:
quod
minime
vellet.
Dico,
quamvis
Christus
secundum
carnem
a
terris
absit,
nos
tamen
vere
in
coena
corpore
et
sanguine
eius
pasci,
et
[pag.
72]
fieri
arcana
spiritus
virtute,
ut
fruamur
utriusque
praesentia.
Dico
non
obstare
locorum
distantiam,
quo
minus
caro,
quae
semel
crucifixa
est,
nobis
in
alimentum
detur.
Supponit
Heshusius,
quod
longe
remotum
est,
me
fingere
solam
deitatis
praesentiam.
Atqui
de
loco
tantum
disceptatio
est:
sed
quia
non
patior
Christum
sub
pane
includi,
deglutiri
et
transmitti
in
ventrem,
causatur
me
ambiguis
vocibus
involvere
doctrinam.
Atque
ut
pietatis,
quam
nunquam
gustavit,
studium
aliquod
simulet,
praeceptum
Pauli
obtendit,3)
retinendam
esse
ὑποτύπωσιν
sanorum
sermonum
(2
Tim.
1,13).
Quasi
vero
ad
vivam
et
expressam
Paulinae
doctrinae
effigiem
accedant
haec
portenta,
vel
quidquam
affine
habeant
:
Panem
proprie
et
substantialiter
esse
corpus
Christi:
corpus
ipsum
ore
comedi
corporaliter,
et
intra
nos
transmitti.
Hic
autem
bonus
Pauli
imitator,
in
brevissimo
libello
sexaginta
aut
circiter
scripturae
locos
tam
insulse
depravat,
ut
facile
constet
ne
tenuissimam
quidem
umbram
vivae
illius
repraesentationis,
de
qua
loquitur
Paulus,
in
eius
animum
subiisse.
Frustra
autem,
quo
maiore
licentia
proterviat,
Saxonicas
ecclesias
nobis
opponit,
et
iniuste
a
nobis
accusari
conqueritur.
Nam
ut
multa
praeteream
quae
occurrunt,
tantum
scire
velim,
an
non
ipse
eiusque
sodales
duos
oculos
Saxoniae
eruere
iam
aliquot
annis
conati
sint,
Wittebergensem
scholam,
et
Lipsicam.
Quid,
obsecro,
duobus
his
exstinctis
luminibus,
iactatur
inane
nomen
Saxoniae?
De
accusatione
sic
habendum
est:
non
esse
cur
nos
poeniteat
Marcioni
et
Capernaitis
conferre
quicunque
immensitatem
carnis
Christi,,
vel
ubiquitatem
asserunt,
vel
simul
volunt
esse
in
pluribus
locis.
Nam
quod
duas
inter
se
sententias
committit,
panem
esse
signum
absentis
[pag.
73]
corporis;
et
corpus
vere
et
substantialiter
adesse,
et
sub
pane
dari,
responsio
facilis
est:
Inter
haec
duo
extrema
aliquid
esse
medium,
dari
quidem
corpus
1)
in
loco
uno
Beza
et
Amst.
2)
certe
iidem.
3)
obtendi
iidem.
|