40:505
505
IN
EZECHIELIS
PROPH.
CAP.
XX.
506
est
sentire
primo
quam
non
esset
excusabilis
sua
impietas,
et
contumacia:
deinde
quum
experientia
simul
didicit,
Deum
minime
esse
placatum,
quia
rursus
accensa
fuerat
eius
ira.
Apud
Isaiam
paulo
aliter
loquitur.
Venite
iudicemur,
inquit,
disceptabo
vobiscum.
Nam
paratus
illic
est
causam
suam
agere
quasi
ex
aequo.
Sed
tandem
summa
huc
redit,
litem
definiri,
ubi
constat
populum
non
immerito,
sed
ob
sua
scelera
a
Deo
castigari.
Sic
ergo
disceptavit
cum
patribus
in
deserto
Aegypti,
nempe
quia
omnes
privavit
terrae
ingressu.
Deinde
quia
saepius
poenas
sumpsit
de
murmuribus,
de
concupiscentia
perversa,
de
libidine
ipsorum,
de
idololatria,
et
aliis
sceleribus.
Hinc
discamus,
quoties
apparent
aliqua
signa
irae
Dei,
ipsum
disceptare
nobiscum.
Non
possumus
autem
contumaciter
resistendo
quidquam
proficere.
Ergo
unicum
istud
restat,
ut
culpam
deprecemur.
Sequitur,
37.
Et
transire
faciam
vos
sub
virga,
et
adducam
vos
in
vinculo
foederis.
Prosequitur
eandem
doctrinam,
quod
scilicet
populum
non
sinet
diffluere,
quia
eum
acquisierat:
quasi
diceret
fore
semper
suos,
velint
nolint.
Et
tamen
videtur
hic
promittere
quod
ipsis
optabile
erat,
nempe
ut
tanquam
gregem
suum
recenseat.
Id
enim
est
traiicere
sub
virga.
Nam
02t#,
hic
non
significat
sceptrum,
neque
baculum
quo
percutitur
qui
deliquit,
sed
accipitur
pro
pedo
pastoris.
Est
igitur
sumpta
similitudo
a
pastore,
qui
gregem
suum
numerat
ac
recenset:
et
haec
loquutio
saepius
occurrit.
Summa
est,
quia
Deus
semel
acquisivit
populum
illum,
non
posse
iure
suo
fraudari.
Imaginati
quidem
fuerant
exsules
se
fore
liberos,
si
delerent
ex
animis
suis
et
memoria
nomen
veri
Dei,
et
se
polluerent
inquinamentis
gentium.
Deus
autem
ex
opposito
pronuntiat,
sicuti
pastor
oves
suas
agnoscit,
et
numerum
supputat,
et
sub
pedo
suo
transire
facit,
ac
si
quis
rex
exercitum
suum
lustraret:
ita
se
eos
numeraturum
nec
passurum
quemquam
sibi
eripi,
quin
omnes
absque
exceptione
asserat
sub
sua
ditione.
Nunc
ergo
tenemus
sensum
verborum:
unde
rursum
colligimus,
nihil
aliud
consequi
omnes
praefractos
homines
sua
duritie
quam
ut
Deus
re
ipsa
ostendat
dominium
quod
semel
sumpsit
sibi
non
posse
ullo
modo
eripi.
Ita
hic
locus
docet
qualis
merces
omnes
apostatas
maneat,
qui
se
putant
emancipari,
ubi
belluino
more
ad
impietatem
se
proiiciunt:
quia
Deus
tandem
sub
virga
ipsos
transire
faciet,
hoc
est,
vocabit,
et
coget
ad
reddendam
rationem,
ac
si
professio
fidei
ipsorum
cordibus
esset
quodammodo
instar
cauterii
inusta.
Dicit
in
vinculis
foederis,
sed
alio
sensu
quam
Hoseas
(ll,
4)
nominat
vinculum
dilectionis.
Illic
enim
de
reconciliatione
agitur:
sed
hoc
loco
non-
|