5:504
concilio
agi,
quid
aliud
est
quam
repressa
eorum
importunitate,
qui
adversus
portentosas
cleri
libidines
mussitant,
male
agendi
licentiam
in
posterum
maiorem
erigere?
et
deletis
omnibus
qui
sanctam
sedem
inquietant,
omnem??vel
[fol.
46]
correctionem
vel
reformationem
excludere?
Vetare
autem,
ne
qua
concordia,
nisi
ex
animi
sui
sententia,
recipiatur,
quid
aliud
est
quam
denunciare
irreconciliabile
dissidium,
donec
ipse
omnis
pietatis
adversarius
iis
conditionibus
pacem
dederit,
quae
exstincta
evangelii
luce
Christum
totum
ex
hominum
mentibus
obliterent.
Sed
videbor
illi
iniuriam
facere,
quando
longe
aliud
prae
se
fert.
Videre
enim
iubet,
utrum
sit
magis
noxium
et
in
maiorem
Dei
offensionem
cessurum,
Grermaniaene
auxilio
destitui
Christianos
contra
Turcam,
an
ipsius
Dei
cultum
et
religionem
destrui.
Tantane
impietas
est
protestantium
ut
nulla
cum
illis
pax
haberi
queat
nisi
everso
Dei
cultu,
religione
excisa?
Non
est
credibile
eos
qui
doctrinae
suae
summam
publicarunt,
nihil
magis
desiderant
quam
ab
omnibus
piis
examinari,
de
ea
satisfacere
bonis
omnibus
parati
sunt,
non
refugiunt
ecclesiasticum
iudicium,
huc
tendere
sic
agendo
ut
religio
verusque
Dei
cultus
destruatur.
Sed
quid
coniecturis
pugnandum
est?
quasi
rei
veritas
procul
eruenda
sit,
qua
nihil
est
apertius.
Integer
est
scilicet
et
illibatus
Dei
cultus
sub
papa,
ubi
tot
dii
eriguntur,
quot
consecrantur
ab
eo
sancti,
ubi
creaturae
pro
ipso
Deo
invocantur,
ubi
de
Christi
intercessione,
qua
sola
verus
Dei
cultus
sustinetur,
altum
est
silentium,
ubi
omnia
quae
Christi
maxime
propria
sunt
ad
sanctulos
nescio
quos
transferuntur,
ubi
mortuorum
cadavera
palam
adorantur,
ubi
supplicatur
statuis
et
picturis,
ubi
denique
non
nisi
praeposteris
modis
colitur
Deus
ipse
pro
sua
portione.
Quid
enim?
an
legitimus
est
ritus
colendi
Dei?
vocibus
non
intellectis
multas
horas
in
templis
detonare,
thus
adolere,
candelas
multas
accendere,
multis
histrionicis
caeremoniis
oculos
simplicium
oblectare,
interim
nullam
afferre
animi
attentionem,
nec
aliud
quam
obstupescere
in
illis
externis
pompis?
Alius
sane
deus
quaerendus
esset,
quam
is
qui
toties
asseverat,
omnes
illas
gesticulationes
nihil
se
morari,
cor
requirere,
non
alium
e&se
caeremoniarum
usum
nisi
ut
nobis
sint,
pro
modo
ruditatis
nostrae,
ad
pietatem
exercitia;
linguam
se
in
precibus
abominari,
cui
mens
non
respondet.
Sed
ego
haec
non
longius
persequar,
quia
multis
piorum
scriptis
clarissime
demonstratum
est,
totum
papatum
crassiore
idolatria
implicitum
esse,
quam
ut
aliqua
excusatione
celari
amplius
possit
tanta
abominatio.
Protestantes
autem
satis
testatum
mundo
fecerunt,
se
non
alia
ratione
adductos,
ut
tam
arduam
ac
difficilem
causam
susciperent,
nisi
ut
vindicarent
cultum
Dei
ac
suae
integritati
restituerent,
quem
talibus
inquinamentis
violari,
ferre
non
pote-
|