9:503
503
DE
VERA
PARTICIPATIONE
504
asserere
Christi
corpus
ab
impiis
comedi,
quam
frigide
cavilletur
Heshusius,
ex
pluribus
locis
patet.
Primum,
virtutem
sacramenti
opponit
visibili
sacramento:
antitheta
facit
manducare
intus
et
foris:
manducare
corde
et
premere
dentibus.
Si
qua
esset
invisibilis
manducatio
corporis
a
spirituali
diversa,
trimembris
ponenda
erat
definitio.
Paulo
post
antithesin
eandem
repetit:J)
Qui
non
manet
in
Christo,
et
in
quo
non
manet
Christus,
procul
dubio
spiritualiter
non
manducat
carnem
eius,
nec
bibit
eius
sanguinem:
licet
carnaliter
et
visibiliter
premat
dentibus
sacramentum
corporis.
Si
placuisset
Augustino
Heshusii
commentum,
dicendum
fuerat:
Licet
corporaliter
edat
carnem.
Sed
nimirum
ubique
sibi
[pag.
G9]
consentit
pius
doctor:
nec
aliud
tradit
hoc
loco
quam
postea,
dicens
reliquos
discipulos
panem
Dominum
comedisse,
Iudam
vero
panem
Domini
contra
Dominum.
2)
Idem
et
alio
loco
probe
confirmat,
rursus
opponens
inter
se,
tanquam
contraria,
sacramento
tenus,
et
re
vera
Christi
carnem
comedere.
Unde
sequitur
re
vera
non
comedi
ab
impiis.
Denique
quid
intelligat
hac
voce,
Sacramento
tenus,
plenius
ostendit,
ubi
pronunciat
bonos
et
malos
signaculis
communicare.3)
Et
alibi:
Tunc
vita
unicuique
erit
corpus
et
sanguis
Christi,
si
quod
in
sacramento
visibiliter
sumitur,
in
ipsa
veritate
spiritualiter
edatur
et
bibatur.4)
Si
excipiat
Heshusius,
impios
spiritualiter
non
comedere:
quaero
quid
Augustino
significet
veritas,
cuius
participes
facit
solos
fideles.
Ad
haec,
si
sensit
Augustinus
substantialiter
ab
impiis
comedi
Christi
corpus,
nobis
visibile
repraesentari
oportet,
quando
impiis
nusquam
alia
tribuitur
quam
visibilis
sumptio.
Si
pluris
est
una
Augustini
sententia
Heshusio,
quam
decem
aliorum
patrum
prolixae
conciones,
sicut
ipse
iactat,
plus
quam
stipitem
esse
pueri
quoque
vident,
si
nihil
movetur
tam
illustribus
testimoniis.
Et
certe
dum
me
confligere
video
cum
tam
impuro
scurra,
indignitatis
ita
piget,
ut
propemodum
pudeat
in
discutiendis
eius
nugis
operam
consumere.
Peracta
hac
parte
fabulae
iterum
velitando
excurrit,
ut
nos
a
causa
abstrahat.
Nec
dubium
est
quin
sibi,
dum
hinc
inde
dicteria
quasi
flosculos
colligit
ad
se
ostentandum,
videatur
disertus
rhetor:
ego
autem
mihi
audire
videor
scrutorum
praeconem,
5)
adeo
frivola
est
loquacitas.
Iactat
posse
in
nobis
cerni
expressas
et
singulares
haereticorum
notas:
quia
dum
errorem
[pag.
70]
tueri
aperte
non
possumus,
fucamus
eum
praestigiis
verborum.
Sed
ubi
ad
rem
ventum
est,
quales
reperit
praestigias,
1)
Tractatu
in
Ioann.
26.
2)
Tractatu
in
Ioann.
59.
3)
Contra
Faustum
lib.
13,
cap.
16.
4)
Sermo
2
de
verbis
Apostoli.
5)
quelque
regratteur
qui
loue
sa
fripperie
pour
la
vendre.
|