37:503  503  PRAELECTIONES  504  fuit  indignitas  defectionis,  quum  populus  ipse  sprevit  tantam  bonorum  Dei  copiam  et  varietatem.  Ideo  subiicit,  Et  polluistis  terram  meam,  et  haereditatem  meam  posuistis  in  abominationem,  inquit:  quasi  diceret,  Haec  fuit  merces  qua  compensata  fuit  mea  erga  vos  liberalitas.  Ego  enim  vobis  terram  hanc  dedi,  sed  certa  lege,  nempe  ut  in  ea  pure  me  coleretis:  polluistis  autem  ipsam,  inquit.  Vocat  terram  suam,  ac  si  diceret  se  ita  dedisse  terram  Israelitis,  ut  tamen  maneret  eius  Dominus,  quoad  proprietatem,  licet  usum  ipsis  et  fructum  concederet.  Ostendit  igitur  eos  impie  abusos  fuisse  bonitate  sua,  quod  terram  illam  polluerant,  quae  tamen  sacra  erat  eius  nomini.  Eodem  sensu  haereditatem  suam  vocat:  quasi  diceret,  iure  haereditario  ipsos  adeptos  fuisse  terram  illam,  sic  tamen  ut  haereditas  esset  a  patre  coelesti.  Debebant  igitur  expendere  se  ideo  ingressos  fuisse  terram  illam,  quoniam  data  esset  Abrahae,  et  filiis  eius  in  haereditatem.  A  quo?  Deus  erat  autor  huius  beneficentiae.  Ergo  ingratitudo  eorum  magis  hinc  fuit  detestabilis,  quod  posuerint  haereditatem  Ulam  Dei  in  abominationem.  Sequitur,  8.  Sacerdotes  non  dixerunt,  ubi  Iehovah?  et  qui  tenebant  (vel  servabant)  legem  (ad  verbum  est  apprehendentes,  vel  tenentes  legem)  non  cognoverunt  me:  et  pastores  perfide  egerunt  mecum:  et  prophetae  prophetarunt  in  Baal  (hoc  est,  per  Baal),  et  post  ea  quae  non  prosunt  ambulaverunt  (vel  profecti  sunt).  Hic  specialiter  Deus  aggreditur  ipsos  doctores,  et  alios  quibus  commissum  erat  populi  regimen.  Saepe  enim  continget  vulgus  ipsum  dilabi:  et  tamen  manebit  aliqua  sinceritas  in  praefectis.  Sed  Deus  ostendit  talem  fuisse  defectionem  in  populo,  ut  tam  sacerdotes  quam  prophetae,  et  proceres  ipsi  omnes  desciverint  a  vero  cultu,  et  ab  omni  iustitia.  Quum  autem  stylum  ita  Ieremias  stringit  in  doctores  et  sacerdotes,  et  reliquos,  non  excusat  plebem,  neque  extenuat  crimina,  quae  tunc  passim  fuisse  grassata  videbimus  ex  contextu:  quemadmodum  multi  putant  se  obiicere  Deo  clypeum,  ubi  obtendunt  se  non  pollere  tanta  doctrina,  ut  discernant  inter  lucem  et  tenebras,  sed  regi  a  suis  praefectis.  Propheta  ergo  hic  non  derivat  culpam  a  populo  in  ipsos  praefectos:  sed  potius  amplificat  atrocitatem  impietatis:  quoniam  a  minimo  usque  ad  maximum  omnes  Deum  et  legem  eius  abnegaverant.  Tenemus  ergo  nunc  consilium  prophetae.  Et  discendum  est  ex  hoc  loco  stulte  et  inepte  facere  eos  omnes,  qui  existimant  levari  se  aliqua  parte,  dum  excipiunt  simpliciter  se  incedere,  et  aliena  culpa  trahi  in  errorem.  Nam  hinc  apparet  omnia  esse  perdita,  ubi  Deus  coniicit  sacerdotes  et  praefectos  in  sensum  reprobum.  Neque  enim  dubium  est,  quin  totus