40:501
501
IN
EZECHIELIS
PROPH.
CAP.
XX.
502
An,
inquit,
ego
inquirar
a
vobis?
Nam
t&m
significat
utrumque,
significat
quaerere,
significat
etiam
assequi,
et
quum
respondet
ille
quem
rogamus,
et
quum
se
offert
ille
quem
quaerimus.
Sed
hic
simpliciter
ostendit
Deus,
eos
non
venire
recto
animo,
et
nihil
minus
illis
esse
propositum,
quam
ut
ipsum
quaerant.
Quia
autem
illud
erat
quasi
incredibile,
ideo
iurat,
in
ipsis
nihil
esse
praeter
meram
fallaciam,
quia
utcunque
obtendant
veram
pietatem
dum
suppliciter
rogant
prophetam
ut
placide
respondeat
Dei
nomine,
tamen
proterve
irrident,
ac
impie
et
scelerate
obtendunt
eius
nomen,
et
hoc
modo
profanant.
32.
Et
adscendit
(subaudiendum
tamen
est
relativum,
quod
adscendit)
super
spiritum
vestrum
non
erit,
quia
vos
dixistis
(dicitis,
est
participium),
Erimus
sicut
gentes,
sicut
familiae
terrarum,
ut
serviamus
ligno
et
lapidi.
33.
Vivo
ego,
dicit
dominator
Iehovah,
Si
non
in
manu
robusta
et
brachio
extento,
et
excandescentia
effusa
dominabor
super
vos.
Iam
detegit
Deus
quid
habuerint
in
animo
tam
senes
illi,
qui
praetextu
sciscitandi
venerant
ad
prophetam,
quam
omnes
captivi,
nempe
ita
desponderant
animos,
ut
nihil
sibi
putarent
esse
utilius,
quam
prorsus
deficere
a
Deo,
et
sese
formare
ad
mores
et
ritus
gentium
videbant
enim
se
ideo
praecipue
exosos
profanis
gentibus,
quod
colerent
peculiarem
Deum.
Quoniam
itaque
lex
separabat
illos
a
toto
orbe
reliquo,
ut
effugerent
odium
iliud
et
invidiam,
agitabant
perversum
consilium,
nempe
ut
relicto
Deo
et
eius
cultu
transirent
ad
gentes.
Ita
enim
futurum
sperabant,
ut
propitios
se
ostenderent
qui
prius
fuerant
infesti.
Nunc
non
solum
pronuntiat
Deus
id
se
non
passurum,
sed
iureiurando
asserit
:
non
fiet,
inquit,
quod
cogitatis,
quia
retraham
vos
in
manu
robusta,
et
brachio
extento
et
effusa
excandescentia.
Summa
est,
quamvis
miseri
illi
exsules
cuperent
excutere
Dei
iugum,
et
se
miscere
profanis
gentibus,
ut
essent
aliis
similes:
tamen
Deum
habiturum
rationem
sui
foederis,
ut
eos
non
patiatur
sibi
eripi
:
quemadmodum
si
quis
dominus
retrahat
servum
fugitivum:
vel
si
quis
princeps,
ubi
posset
delere
perfidos
et
rebelles,
sic
tamen
eos
castigat,
ut
gemant
sub
dura
servitute
:
haec
summa
est.
Locus
autem
hic
dignus
est
observatu,
quia
multos
hodie
sollicitat
eadem
cogitatio.
Vident
enim
odiosum
esse
nomen
sincerae
pietatis.
Itaque
ut
otio
suo
consulant,
iactant
multo
sibi
et
aliis
fore
satius,
si
se
reliquis
coniungant,
neque
ob
religionis
discrimen
concitent
in
se
multorum
odia.
Alii
quia
sentiunt
Deum
sibi
infestum,
cuperent
se
quovis
modo
emancipare.
Videtur
enim
illis
ecclesiae
conditio
multo
deterior,
quam
totius
mundi.
Et
certe
|