39:501
501
IN
IEREMIAM.
CAP.
LII.
502
tempore
opportuno
suum
effectum.
Quare?
quia
Deus
verax
est.
Emphatice
ergo
sumi
debet
nomen
Iehovae:
Et
dices,
Iehovah,
tu
loquutus
es
contra
locum
hunc,
hoc
est,
neque
Ieremias,
neque
quisquam
mortalium
autor
est
huius
vaticinii:
sed
tu
es,
Domine,
qui
dictasti
servo
tuo
quidquid
comprehenditur
in
hoc
volumine.
Ut
ipsum
perdas,
ita
ut
non
sit
habitator
in
eo,
ab
homine
usque
ad
bestiam.
Quare?
quoniam
redigetur
in
solitudines
vel
adversative
potest
sumi
particula
O,
sed
redigetur
in
solitudines
perpetuas.
Postea
adiungit,
Et
quum
feceris
legendi
finem,
ligabis
ad
librum
lapidem,
inquit,
et
proiicies
in
Euphratem,
et
dices,
Sic
mergetur
Babylon.
Hic
additur
externum
symbolum
ad
confirmationem
Seraiae.
Quanquam
tenendum
est
hoc
non
fuisse
dictum
uni
Seraiae
in
eius
gratiam,
sed
ut
deinde
populus
sciret
legatum
regis,
qui
missus
fuerat
causa
adulandi,
fuisse
Dei
legatum,
et
ipsius
prophetae,
qui
alioqui
erat
contemptibilis
in
populo.
Quum
ergo
hoc
scirent
fideles,
non
vulgari
modo
confirmati
sunt
in
doctrina
prophetica.
Non
ergo
uni
Seraiae
consuluit
Ieremias,
sed
piis
omnibus.
Quanquam
enim
hoc
fuerit
incognitum
longo
tempore,
tamen
postea
legatus
ipse
confessus
est
sibi
datum
fuisse
illud
mandatum
a
Ieremia,
et
se
librum
tulisse,
proiecisse
in
Euphratem.
Haec
igitur
fuit
piis
omnibus
data
confirmatio.
Quantum
ad
symbola
pertinet
quibus
obsignavit
olim
Deus
prophetias,
alibi
dictum
fuit:
levius
itaque
nunc
praetereo.
Uno
tantum
verbo
tenendum
est,
signa
haec
fuisse
temporalia
sacramenta.
Nam
sacramenta
ordinaria
habent
usum
perpetuum
apud
fideles,
sicuti
sacra
coena
et
baptismus.
Sed
hoc
signum
fuit
temporale,
ad
specialem
actum,
ut
loquuntur:
interea
habuit
vim
et
rationem
sacramenti,
quantum
attinet
ad
usum
et
confirmationem
huius
prophetiae.
Seraiah
ergo
iussus
est
alligare
lapidem
libro,
deinde,
proiicere
in
Euphratem.
Qu
a
r
e
?
ne
scilicet
volumen
nataret
in
superficie
fluvii,
sed
in
profundum
usque
demergeretur.
Et
sequitur
applicatio,
Dices.
Videmus
ut
semper
coniungi
debeant
verba
cum
signis.
Unde
colligitur
fatuitas
papistarum,
qui
multas
caeremonias
usurpant,
sed
absque
intelligentia.
Sunt
autem
res
mortuae
et
evanidae,
quaecunque
signa
sibi
confingant
homines,
nisi
accedat
sermo
Dei.
Dices
igitur,
Sic
mergetur
Babylon,
et
non
resurget
a
facie
mali
quod
ego
immitto
contra
eam.
Denique
iussus
est
Seraiah
tanquam
prophetae
ipsius
nuntius,
vaticinari
de
excidio
Babylonis
apud
se,
sed
in
gratiam
piorum
omnium,
qui
postea
edocti
sunt
quid
actum
esset.
Sequitur
clausula,
Huc
usque
sermones
Ieremiae.
Diximus
autem
prophetas
quum
verba
fecissent
in
templo,
vel
ad
populum,
collegisse
breves
summas;
deinde
fuisse
illa
capita
proposita:
hinc
confecti
sunt
libri
prophetici.
Neque
enim
scripsit
Ieremias
volumen
quod
hodie
habemus,
nisi
|