40:500
evertunt
prophetae
sensum.
Videtur
autem
mihi
propheta
quasi
de
re
absurda
sciscitari,
quid?
An
polluimini
in
via
patrum
vestrorum,
et
scortamini
post
eorum
idola?
Nam
quum
in
exsilium
essent
eiecti,
illa
exhaeredatio
debuerat
tandem
ipsos
subigere
quamvis
essent
plus
quam
ferrea
superbia
praediti:
deinde
simulabant
aliquid
pietatis
quum
venirent
ad
prophetam,
et
cuperent
aliquid
solatii
ab
eo
recipere.
Quum
ergo
prae
se
ferrent
aliquid
modestiae,
hic
Deus
ipsos
interrogat,
quomodo
fieri
possit
ut
se
polluant
in
via
patrum
suorum:
quid
hoc
sibi
vult?
Sunt
res,
inquit,
nimium
contrariae,
quod
ad
servum
meum
acceditis,
ac
si
animus
vobis
esset,
mentes
vestras
et
sensus
subiicere
verbo
meo.
Quum
ergo
ita
fingitis
vos
esse
attentos
ad
mea
responsa,
quomodo
fieri
potest
ut
interea
polluamini
in
via
patrum
vestrorum?
Hoc
videtur
mihi
esse
consilium
spiritus.
Dices
igitur,
an
polluti
estis
in
via
patrum
vestrorum?
hoc
est,
an
adhuc
estis
adeo
pervicaces,
ut
non
reflectatis
cursum:
ut
non
tandem
resipiscatis?
Videtis
enim
quam
severe
ultus
fuerit
Deus
vestram
obstinationem.
Deinde
nunc
in
speciem
me
quaeritis,
ac
si
unicum
vobis
hoc
refugium
maneret,
quomodo
igitur
polluimini
in
via
patrum
vestrorum?
deinde
quomodo
scortamini
post
ipsorum
idola?
Iam
sequitur,
31.
JEt
offerendo
dona
vestra
(tollendo
oblationes
vestras),
et
traiiciendo
filios
vestros
per
ignem
vos
polluimini
in
omnibus
idolis
vestris
usque
hodie:
et
ego
inquirar
a
vobis,
domus
Israel?
Vivo
ego,
dicit
dominator
Iehovah,
si
inquirar
a
vobis.
Prosequitur
eandem
sententiam,
nempe
quod
sit
illud
prodigiosum,
adhuc
ipsos
pertinaciter
manere
defixos
in
perversa
imitatione
patrum
suorum.
Nam
multis
Dei
flagellis
retracti
fuerant
ab
illis
sordibus
:
deinde
obtendebant
se
posthac
fore
promptos
ad
obsequium.
Deus
ergo
hic
dicit,
quomodo
offerendo
munera
vestra
filios
vestros
traiicitis
per
ignem,
et
polluimini
in
omnibus
idolis
vestris
usque
ad
hunc
diem?
Est
igitur
haec
interrogatio
quasi
de
re
incredibili,
et
admirationem
in
se
continet:
quia
minime
consentaneum
erat,
ut
Israelitae
exsilio
mulctati,
manerent
tamen
pertinaces
in
suis
sceleribus.
Sed
propheta
hic
rursum
excutit
illis
inanem
praetextum,
quo
se
poterant
obtegere:
quia
offerebant
sua
munera:
verum
quidem
id
esse
concedit,
sed
simul
excipit,
traiicere
filios
suos
per
ignem,
et
pollui
in
omnibus
suis
idolis.
Tandem
addit,
et
ego
inquirar
a
vobis?
Iam
exposuimus
alibi
hanc
sententiam,
quae
tertio
nunc
repetitur.
Alio
trahunt
multi,
quod
scilicet
Deus
respondere
ipsis
amplius
non
dignetur.
Sed
meo
iudicio,
simpliciter
perstringit
eorum
perfidiam,
quod
scilicet
vellent
quasi
illinere
eius
oculos
quum
ad
prophetam
accederent,
|