39:500
mature
occurrit,
et
iubet
ipsum
despicere
altitudinem
murorum
et
turrium,
et
quamvis
Babylon
perstringat
aliorum
omnium
oculos,
ut
tamen
ipse
quasi
e
sublimi
despiciat
totam
illam
superbiam.
Quum
ergo
ingressus
fueris
urbem,
et
conspexeris
eam,
tunc
leges
librum
hunc.
tflp
significat
clamare
et
promulgare:
sed
significat
etiam
legere.
Potuit
igitur
seorsum
apud
se
librum
hunc
legere
Seraiah
:
nec
dubito
quin
ita
exponi
debeat
hoc
verbum,
sicuti
nunc
videbimus.
Non
oportuit
ergo
Seraiam
pro
suggestu,
vel
in
via
publica,
coetu
vocato,
recitare
hunc
librum:
sed
satis
fuit
si
privatim
legeret
apud
se,
et
absque
testibus.
Et
hoc
etiam
satis
colligitur
ex
ipso
contextu:
Et
dices,
Iehovah,
tu
loquutus
es
contra
hunc
locum.
Hinc
apparet,
mandatum
tuisse
Seraiae
ut
librum
legeret,
non
ut
proficerent
auditores.
Fuissent
enim
bis
surdi
ad
sermonem
Seraiae.
Neque
vero
probabile
est,
tunc
familiarem
fuisse
linguam
hebraicam
Chaldaeis
:
erat
magna
affinitas,
ut
satis
notum
est:
sed
fuit
etiam
aliquid
diversum.
Verum
colligimus
ex
hoc
verbo
lectionem
fuisse
in
cubiculo,
aut
loco
secreto,
quia
iubetur
Seraiah
colligere
omnes
suos
sensus
ad
Deum,
et
ad
ipsum
etiam
sermonem
dirigere.
Non
ergo
suscepit
provinciam
vel
munus
praeconis,
ut
palam
haec
omnia
promulgaret
apud
Babylonios:
sed
urbe
inspecta,
debuit
librum
secum
reputare,
hoc
est,
quod
illic
scriptum
erat.
Et
haec
etiam
ratio
notatu
digna
est,
quia
utcunque
animosi
sumus,
tamen
magis
se
prodit
nostra
constantia
et
libertas,
ubi
versamur
coram
hominibus,
quam
ubi
sumus
soli,
et
Deus
nobis
est
solus
testis.
Nam
ubi
nemo
nos
adspicit,
tunc
trepidamus,
et
quum
ante
visi
fuerimus
valde
animo
virili,
tunc
metus
nos
corripit.
Vix
centesimus
quisque
est,
qui
solo
Deo
teste
sit
fortis,
ut
deceret
:
sed
pudor
nos
reddit
animosos,
et
extorquet
nobis
constantiam,
et
vigor,
qui
in
privato
est
quasi
exstinctus,
tunc
excitatur.
Quoniam
ergo
ambitio
fere
semper
regnat
inter
homines,
ideo
hic
locus
diligenter
notandus
est
quum
propheta
praecipit
Seraiae,
ut
agat
seorsum
cum
Deo,
et
quamvis
nullus
mortalium
illic
adsit,
ut
sese
confirmet,
idque
fretus
certa
et
infallibili
Dei
fide,
Dices
igitur,
Iehovah.
Et
hoc
certe
est
verum
fidei
experimentum,
ubi
nobiscum
expendimus
Dei
promissiones,
et
non
prodimus
in
publicum,
ut
profiteamur
nostram
fortitudinem
:
sed
ubi
quisque
tacite
agnoscit
Deum
esse
veracem,
et
sese
confirmat
in
eius
promissionibus,
et
ita
despicit
perversa
omnium
iudicia,
ne
vel
si
solus
sit
in
mundo,
tamen
animum
despondeat.
Haec
est
vera
et
seria
fidei
probatio.
Dices
igitur,
Iehovah,
tu
loquutus
es
contra
hunc
locum.
Hic
est
verborum
finis,
ut
Seraiah
statuat
Deum
esse
veracem,
et
amplectatur
coram
ipso
quidquid
legit,
et
non
dubitet
quin
sermo,
qui
a
Deo
profectus
sit,
habeat
|