8:50  pravitas,  et  quae  sua  indignitate  graviter  vulnerare  possit  pios  omnes  animos.  Verum,  urat  nos  potius  Dei  iniuria,  quam  a  nobis  duplicetur.l)  Audimus  quid  de  Christi  mansuetudine  testatus  sit  Iesaias  (42,  2).  Audimus  quid  de  se  ipse  Christus  praedicet:  Discite  a  me,  inquit,  quia  mitis  sum  et  humilis  corde  (Matth.  11,  29).  Et  hac  de  causa,  quemadmodum  Paulus  admonet  (Phil.  2,  7),  quum  esset  in  forma  Dei,  se  ipsum  exinanivit,  ut  ab  eo  submissionem  omnes  discamus.  Quum  ex  coelesti  maiestatis  suae  solio  huc  usque  descenderit  Dei  filius,  ut  carne  nostra  indutus  non  servi  conditionem  modo,  sed  extremam  crucis  ignominiam  subiret:  quem  nostrum  cristas  erigere  non  pudebit,  ut  aliquid  simus  vel  esse  videamur?  Qui  summis  opibus  et  honoribus  excellunt,  eos,  ut  se  ad  magistri  exemplum  conforment,  necesse  est,  tanquam  magnitudinis  suae  oblitos,  ad  humiles  descendere.  Plus  quam  igitur  praepostera  humilium  arrogantia  erit,  si  altos  efflare  spiritus  evangelii  praetextu  incipiant.  Neque  enim  iure  suo  magni  cedere  iubentur,  ut  abiecti  alioqui  homines  ius  alienum  usurpent.  Caeterum,  [pag.  62]  haec  doctrina  non  modo  singulis  officii  sui  legem  praescribit,  sed  nobis  quoque  castigationes  suppeditat,  quae  ferocientium  proterviam  retundant:  interea  mali  huius  invidiam  et  crimen  avertit  ab  evangelio.  Fieri  quidem  vix  potest,  ubi  miseri  homines,  nullis  opibus,  nulla  autoritate,  nullo  ingenio,  nulla  dignitate  freti,  simul  ac  garrire  de  evangelio  didicerunt,  se  fastuose  ingerunt,  non  sine  aliorum  contemptu,  quin  stomachum  tanta  indignitas  ingenuis  et  cordatis  hominibus  moveat.  Quanquam  adeo  ridicula  est  bonae  partis  stultitia,  ut  pudore  et  misericordia  potius  nos  afficere,  quam  bilem  nobis  provocare  debeat.  Demus  tamen  esse,  quod  nos  valde  offendat:  an  nostra  adversus  stolidam  superbiam  indignatio,  in  ipsum  omnis  modestiae  autorem  incurret?  Ecce  ex  altera  parte  multos  evangelii  professionem  dissoluta  turpique  vita,  quantum  in  se  est,  foedantes.  Unde  affine  proximo2)  scandalum  nascitur.  Et  certe  quum  nos  sancte  honesteque  vivendo  evangelium  ornare  Paulus  testetur  (Tit.  2,10),  qui  sibi  male  vivendi  licentiam  indulgent,  totidem  sunt  christianismi  probra  et  maculae.  Nec  vero  dubium  est,  quin  horrenda  eiusmodi  omnes  Dei  ultio  maneat,  qui  perversis  suis  moribus  pietatis  doctrinam  infamant,  et  sacrum  Dei  nomen  ludibrio  exponunt.  Sentient  olim  quam  intolerabile  sit  crimen,  sanctum  evangelii  thesaurum  profanasse:  quam  non  frustra  dictum  sit,  non  impune  laturos  qui  Dei  nomine  abusi  fuerint  (Exod.  20,  7).  Sentient  quam  1)  Add.  en  nous  forgeant  un  scandale  qui  nous  retire  de  l'Evangile.  2)  semblable  a  celuy  dont  fay  naguere  parle.  4