47:50
est.
Adde
quod
fides
ista
tantum
ex
miraculis
pendebat,
nullam
adhuc
radicem
egerat
in
evangelio:
ita
nec
fixa
nec
stabilis
esse
potuit.
Adiuvantur
quidem
miraculis
filii
Dei,
ut
ad
fidem
perveniant,
sed
illud
nondum
est
vere
credere,
quum
Dei
virtutem
mirantur,
ut
doctrinam
simpliciter
credant
esse
veram,
non
autem
penitus
se
illi
subiiciant.
Proinde
ubi
generaliter
de
fide
sermo
habetur,
sciamus
aliquam
esse
fidem
quae
mente
duntaxat
apprehenditur,
et
postea
facile
evanescit,
quia
in
corde
infixa
non
est,
atque
ea
est,
quam
Iacobus
vocat
mortuam,
sed
vera
fides
Spiritu
regenerationis
semper
constat
(Iac.
2,
17
et
26),
Observa
non
eundem
esse
apud
omnes
operum
Dei
profectum
:
quosdam
enim
ad
Deum
usque
adducunt,
alios
percellunt
caeco
tantum
motu,
ut
Dei
quidem
potentiam
animadvertant,
sed
tamen
non
desinant
vagari
in
suis
cogitationibus.
24.
Christus
non
credebat.
Quod
exponunt
quidam
Christum
ab
illis
sibi
cavisse,
quia
probos
non
esse
ac
fidos
noverat,
mihi
non
videntur
satis
exprimere
evangelistae
mentem.
Longe
etiam
minus
convenit
quod
adducit
Augustinus
de
catechumenis.
Potius
hoc
vult
evangelista
meo
iudicio,
non
habitos
fuisse
a
Christo
pro
germanis
discipulis,
sed
tanquam
leves
ac
frivolos
fuisse
contemptos.
Locus
diligenter
notandus,
non
omnes
qui
se
profitentur
Christi
esse
coram
ipso
tales
censeri.
Sed
adiungi
simul
debet
quae
mox
sequitur
ratio,
quia
omnes
noverat.
Nihil
hypocrisi
periculosius
est
cum
alias
ob
causas,
tum
quod
vitium
est
plus
quam
vulgare.
Nemo
fere
est
qui
sibi
non
placeat:
dum
autem
inanibus
blanditiis
nos
fallimus,
Deum
putamus
nobiscum
caecutire.
Hic
autem
monemur,
quantum
eius
iudicium
a
nostro
distet.
Nam
quae
involucris
tecta
nos
fugiunt,
ipse
perspicit:
quae
fucato
splendore
perstringunt
nobis
oculos,
ipse
ex
occulto
fonte,
id
est
intimo
cordis
affectu
aestimat.
Hoc
est
quod
dicit
Salomon
(Prov.
21,
2),
Deum
sua
trutina
ponderare
corda
hominum,
quum
illi
sibi
in
viis
suis
blandiuntur.
Meminerimus
ergo
eos
demum
veros
esse
Christi
discipulos,
qui
illi
probati
sunt,
quia
solus
est
idoneus
huius
rei
arbiter
ac
iudex.
Nunc
quaeritur,
quum
dicit
evangelista
Christum
novisse
omnes,
eosne
solos
designet
de
quibus
nuper
loquutus
est,
an
pertineat
hoc
ad
universum
hominum
genus.
Extendunt
hoc
multi
ad
communem
hominum
naturam,
ac
putant
hic
damnari
totum
mundum
impiae
ac
perfidae
simulationis.
Et
certe
vera
est
sententia,
nihil
posse
inveniri
in
hominibus,
cur
illos
Christus
dignetur
suorum
numero,
sed
ego
contextui
non
video
quadrare.
Restringo
igitur
ad
eos
quorum
prius
facta
fuit
mentio.
Verum
quia
dubitari
poterat,
unde
haec
Christo
notitia,
hanc
quaestionem
anticipans
evangelista
respondet,
perspectum
fuisse
Christo
quidquid
in
|